Από όλες τις διαφωνίες που είχαν μεταξύ τους ο Roger Waters και ο David Gilmour κατά τη διάρκεια της μακράς και πολυτάραχης σχέσης τους, αυτή που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του «The Dark Side of the Moon» πρέπει να ήταν από τις πιο ήπιες.

Σύμφωνα με την Ισπανική εφημερίδα, El Pais, ήταν, όμως, η πρώτη τους διαμάχη και, ως ένα βαθμό, έδωσε το έναυσμα για όλες τις διαφωνίες που ακολούθησαν. Ο Nick Mason, ο ντράμερ του βρετανικού συγκροτήματος, το εξηγεί ως εξής στο βιβλίο του «Inside Pink Floyd»: «Αυτά ήταν τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια για θεμελιώδεις διαφωνίες μέσα στο γκρουπ. Τα όρια χαράσσονταν ως προς το τι ήταν και τι δεν ήταν αποδεκτό, αδιακρίτως και ακούσια, αλλά χαράσσονταν».

Ο Waters ήθελε έναν στεγνό ήχο, αυτόν που αργότερα επέβαλε στο «The Wall», και ο Gilmour προτιμούσε κάτι πιο μεγαλειώδες. Προφανώς, το όραμα του Gilmour κέρδισε, ένα βραβείο παρηγοριάς σε ένα άλμπουμ του οποίου η ιδέα και οι στίχοι ήταν έργο του Waters. Στη συνέχεια, ο Waters δεν ήθελε πλέον κανέναν να αμφισβητεί την αυταρχική ηγεσία του στην τετραμελή μπάντα.

Το άλμπουμ παραμένει τρίτο σε πωλήσεις στην ιστορία

Αυτόν τον μήνα, το «The Dark Side of The Moon» γίνεται 50 ετών (κυκλοφόρησε 24 Μαρτίου του 1973). Αλλά η σημερινή επικαιρότητα του άλμπουμ δεν οφείλεται μόνο στην επέτειο των μισών αιώνων: παραμένει το τρίτο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία (μετά το «Thriller» του Michael Jackson και το «Back In Black» των AC/DC).

Ο ήχος και το μήνυμά του είναι ακόμα επίκαιρα. Ωστόσο, ο Waters ηχογραφεί εκ νέου το άλμπουμ, χωρίς τα δύο επιζώντα μέλη του συγκροτήματος που ηχογράφησαν την αρχική έκδοση (ο ντράμερ Nick Mason και ο κιθαρίστας και τραγουδιστής David Gilmour- ο Richard Wright απεβίωσε το 2008 σε ηλικία 65 ετών).

Το 1973, όπως αναφέρει η El Pais, οι Pink Floyd βρίσκονταν σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Είχαν κυκλοφορήσει επτά άλμπουμ και είχαν ξεπεράσει την αποστασία του πρώτου ηγέτη τους (ο Syd Barrett έφυγε το 1968, προφανώς υποφέροντας από ψυχολογικά προβλήματα), αλλά το συγκρότημα δεν είχε βρει ακόμα τον ήχο που θα το πήγαινε στο επόμενο επίπεδο και θα του έδινε αντοχή δεκαετιών. Εκείνη την εποχή, οι Waters και Wright ήταν 29 ετών, ο Mason 28 και ο Gilmour 26.

Το «Dark Side of The Moon» είναι ένα άλμπουμ που «γεννήθηκε» από τις ανησυχίες του Roger Waters. Καλλιτεχνικά, το έργο είναι τρομερά φιλόδοξο και αντιπροσωπεύει τη μεγάλη σύγχρονη τραγωδία μας: προβληματίζεται για την απληστία, το πέρασμα του χρόνου, τον θάνατο και την ψυχική υγεία. Μισό αιώνα αργότερα, οι στίχοι (όλοι γραμμένοι από τον Waters) παραμένουν «ζωντανοί».

Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις.

Το άλμπουμ αποτελείται από 10 τραγούδια. Οι εξαιρετικές πωλήσεις του δίσκου αιφνιδίασαν τους μουσικούς και ο καθένας αντιμετώπισε την επιτυχία όσο καλύτερα μπορούσε. Η προοπτική μιας νέας έκδοσης του άλμπουμ ηχογραφημένης από τον Waters και μόνο δεν εμπνέει ιδιαίτερο ενθουσιασμό.