Οι άνθρωποι προσπαθούμε πάντα να συλλέγουμε όλα τα στοιχεία για να μπορέσουμε να εκφράσουμε άποψη για ένα ζήτημα, είναι κάποιες φορές όμως που σε παρασέρνει το παράδοξο και ενοχλητικό. Στην περίπτωση των λύκων στην Πάρνηθα, για τους οποίους πριν μερικά 24ωρα φέρετα να έδωσε εντολή ο εισαγγελέας να «συλληφθούν» και να μεταφερθούν σε άλλο σημείο, διότι, υποστηρίζει, διαταράσσουν τον πληθυσμό των ελαφιών, υπάρχει ένα παράδοξο που προκαλεί τη δική μου παράδοση στο θυμικό, στο συναίσθημα.
Κατ’ αρχάς, να ξεκινήσουμε από το προφανές. Ο εισαγγελέας δε γίνεται να βγάζει μια εντολή χωρίς να έχει λάβει στοιχεία από όλες τις πλευρές ειδικών. Το να βγαίνει απόφαση μόνο και μόνο μετά από αίτημα ή δεν ξέρω κι εγώ ποια είναι η σωστή, νομικά, λέξη, κυνηγετικών ενώσεων και κατοίκων στην Πάρνηθα, είναι κακή λειτουργία του θεσμικού ρόλου και θα πρέπει να λογοδοτήσει.
Τόσες φιλοζωικές ενώσεις, που, σίγουρα, γνωρίζουν απείρως περισσότερα από τους παραπάνω, έχουν αναφέρει πως δεν υπάρχει καμία ενημέρωσή τους για εντολή εισαγγελέα, ενώ τονίζουν πως έχουν προτείνει κάποιες πρακτικές ώστε να μην διαταράξουν οι περίπου 40 λύκοι που ζουν στην Πάρνηθα, τον πληθυσμό των ελαφιών και τις καλλιέργειες κτηνοτρόφων.
Το δικό μου, προσωπικό, πρόβλημα, για το οποίο δεν θα μπω καν στη διαδικασία να ακούσω αντίλογο, είναι το γιατί έχουν δικαίωμα λόγου οι κυνηγετικές ενώσεις. Πώς δίνεται δικαίωμα στον επηρεασμό της δικαιοσύνης σε, πρακτικά, δολοφόνους ζώων; Ναι, δε χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όταν σκοτώνουμε άνθρωπο, είμαστε δολοφόνοι, αλλά όταν σκοτώνουμε ζώο δεν είμαστε; Δε θα ακολουθήσω το ανθρώπινο είδος στην υποκρισία. Αν ενοχλεί η λέξη, τότε μάλλον έχετε ανασφάλεια για αυτό που κάνετε και ντρέπεστε για τις πράξεις σας.
Τι είναι δηλαδή οι κυνηγοί; Άτομα που βρίσκουν εύκολο πάτημα στο ότι χρησιμεύουν για την διατήρηση των πληθυσμών και να μην ξεφύγει κάποιος πληθυσμός είδους, διαταράσσοντας ένα οικοσύστημα, και σκοτώνουν. Ποια είναι η επιστημονική γνώση των κυνηγών στο ζήτημα; Το μόνο τους ενδιαφέρον είναι ότι ίσως να μη βρίσκουν αρκετά ελάφια για να σκοτώσουν οι ίδιοι στην Πάρνηθα.
Πώς γίνεται, λοιπόν, να έχουν θέση στο τραπέζι αυτοί και να ακούγεται λιγότερο η φωνή των φιλοζωικών οργανώσεων και των ειδικών στο κομμάτι της διατήρησης των οικοσυστημάτων;
