Το να είσαι Πάπας δεν είναι μόνο μια θέση ευθύνης και εκπροσώπησης εκατοντάδων εκατομμυρίων πιστών. Είναι και μια θέση στην οποία εμφανίζονται μεγάλα «διαόλια», καλείσαι να σπάσεις προϋπάρχουσες δομές που καλύπτουν από παιδεραστές ιερείς μέχρι άλλου είδους σκάνδαλα. Ο Πάπας Φραγκίσκος έγινε για μια 12ετία μια από τις πιο αξιοσέβαστες μορφές της Καθολικής Εκκλησίας και του Χριστιανισμού εν γένει, έχοντας το θάρρος να μιλήσει για πρώτη φορά ανοιχτά υπέρ των γκέι, να σταθεί στο πλευρό των προσφύγων και πολλά ακόμα. Κανείς ποτέ δεν είναι άγιος, αλλά ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν, στο φαίνεσθαι τουλάχιστον, ένας από τους λίγους που επιχείρησαν να σπάσουν στεγανά.
Αυτά δεν μπορεί κανείς να τα γνωρίζει με απολυτότητα ή να εμπιστεύεται πάντα όσα διαρρέουν ή διαμορφώνονται από τους image makers του Βατικανού, αλλά λίγο η πραγματικότητα και λίγο η μυθοπλασία, μας δίνουν μια σχετικά αξιόπιστη εικόνα για το ποιος ήταν ο Πάπας Φραγκίσκος ή, όπως ήταν το όνομά του πριν, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο. Ο θάνατός του το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα σηματοδοτεί το τέλος μιας, μάλλον, μοναδικής εποχής για τον πιο ιερό θώκο στο Καθολικό Δόγμα.
Αρκετά βιογραφικά του στοιχεία, για το ποιος ήταν ως ιερέας και καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Μπουένος Άιρες, μέχρι και την πορεία του στον ιερό θώκο του Βατικανού, μπορείς να αντλήσεις από την ταινία The Two Popes, που κυκλοφόρησε το 2019.
Ο Πάπας Φραγκίσκος μέσα από το The Two Popes
Σε παραγωγή του Netflix και σκηνοθεσία Φερνάντο Μεϊρέλες, η ταινία εξετάζει τη σχέση και επικοινωνία που είχαν ο Πάπας Βενέδικτος και ο, μετέπειτα, Πάπας Φραγκίσκος, λίγο πριν ο πρώτος ανακοινώσει πως αποσύρεται από το ύψιστο αξίωμά του. Στις συζητήσεις τους επικρατεί το ζήτημα των παιδεραστών και τα σκάνδαλα που κυνηγούν το Βατικανό και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, με τον Βενέδικτο, όπως αποτυπώνεται στην ταινία, να ομολογεί την αδυναμία του να μπορέσει να τα βάλει ανοιχτά με το απόστημα και να καθαρίσει το ιερατείο.
Από την άλλη, ο Μπεργκόλιο δείχνει μια μεγάλη πυγμή, ένα θάρρος που απορρέει από την όχι απόλυτη γνώση του ρόλου του Πάπα, διότι, όπως είδαμε στην πορεία, στρογγύλεψε και του λόγου του αρκετές από τις απόλυτες ιδέες του, οι οποίες τον έκαναν και Πάπα.
Στην ταινία βλέπουμε επίσης ότι ο Πάπας Φραγκίσκος είχε παραιτηθεί από το σεπτό του αξίωμα ως καρδινάλιος, διότι είχαν βγει στη φόρα οι σχέσεις του με τη δικτατορία του Αλιέντε στην Αργεντινή, ενώ τον κυνηγούσε η ενοχή για τον θάνατο φίλων του ιερέων.
Οι δύο τους συζητούν για τον ρόλο της Εκκλησίας, για την παράδοση, για τον Θεό, με τον Βενέδικτο να ζητά από τον Μπεργκόλιο να αναλάβει αυτός ως Πάπας. Εκείνος αρνείται διαρκώς, διότι δεν θεωρεί πως το παρελθόν του θα φέρει καλό στο Βατικανό και την εικόνα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Μέσα από τις συζητήσεις τους όμως, νιώθουν σα να συνομιλούν με τον θεό και βρίσκουν συγχώρεση ο ένας στον άλλον.
Ο Μπεργκόλιο αποχωρεί για το Μπουένος Άιρες και έναν χρόνο μετά, ο Βενέδικτος ανακοινώνει την παραίτησή του, κυρίως από την πίεση για τα σεξουαλικά σκάνδαλα, και ο Πάπας Φραγκίσκος αναδεικνύεται στο υπέρτατο αξίωμα του Χριστιανισμού.
Στην ταινία μπορεί κάποιος να θαυμάσει τον Τζόναθαν Πράις (Πάπας Φραγκίσκος) και τον Άντονι Χόπκινς (Πάπας Βενέδικτος), μιας και πρόκειται για τη συνένωση δύο σπουδαίων ηθοποιών, οι οποίοι είναι σπουδαγμένοι στο βρετανικό ύφος, άρα είναι άρτιοι στον λόγο, ξέρουν να εκφέρουν οτιδήποτε τους δοθεί. Διόλου άδικα έλαβαν από μια υποψηφιότητα για Όσκαρ πίσω στο 2020, ενώ υποψήφιος ήταν και ο Άντονι ΜακΚάρτεν για την προσαρμογή του σεναρίου.
Το The Two Popes βρίσκεται στο Netflix και αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια αναπαράστασης δύο τεράστιων θρησκευτικών προσωπικοτήτων, καθώς τους μεταφέρει από τη θέση της θέωσης, στη θέση του εξανθρωπισμού. Παύει να είναι ο Πάπας ένα θεϊκό πρόσωπο, αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση του. Ίσως αυτό να ήταν το πιο σημαντικό που πέτυχε ο Πάπας Φραγκίσκος, να εξηγήσει στον κόσμο πως ο Πάπας δεν είναι κάτι το ανώτερο, είναι απλά ένας μεσάζον, και, σίγουρα, δε γνωρίζει καλύτερα από τον οποιοδήποτε πιστό τι ζητάει ο θεός.
