Μετά από χρόνια λύθηκε το μυστήριο του μικροσκοπικού σκελετού που ανακαλύφθηκε το 2003 με το κωνικό κεφάλι και τα 10 πλευρά. Τα οστά βρέθηκαν στην έρημο Ατακάμα και έκτοτε το παράξενο εύρημα πήρε το παρατσούκλι «Ata».
Ο σκελετός βρέθηκε από τον κυνηγό θησαυρών, Oscar Muño, ενώ καθάριζε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία κοντά σε μια έρημη πόλη που ονομάζεται Λα Νόρια. Τα υπολείμματα ήταν κρυμμένα σε μια δερμάτινη θήκη, που ήταν τυλιγμένη σε λευκό ύφασμα δεμένο με μια κορδέλα.
Λογικό είναι όταν ανακάλυψαν περί τίνος πρόκειται να φρίκαραν. Το κρανίο έχει ένα πολύ ασυνήθιστο κωνικό σχήμα και έχει επίσης λοξές κόγχες ματιών, καθώς και λιγότερα πλευρά από τον μέσο άνθρωπο, καθώς εμείς έχουμε 12 πλευρά.
Προφανώς, έχουν υπάρξει πολλές εικασίες για το τι είναι στην πραγματικότητα το πράγμα. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είναι ένας εξωγήινος, και άλλοι πίστευαν ότι ήταν αρχαίος. Μάλιστα τα οστά τοποθετούνται χρονολογικά γύρω στη δεκαετία του 1970.
Βρέθηκε λοιπόν ότι το οκτώ τοις εκατό του DNA του Ata σκελετού δεν είναι ανθρώπινο, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την εξωγήινη θεωρία.
Τελικά που οφείλεται το σχήμα του «Ata»
Στη συνέχεια, το 2018, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στο Σαν Φρανσίσκο και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια διαπίστωσαν ότι το μωρό πέθανε πριν από περίπου 40 χρόνια και είχε αρκετές γενετικές παθήσεις που συνέβαλαν στην ασυνήθιστη φύση των οστών.
Ο νανισμός και άλλες διαταραχές των οστών αποδείχτηκε ότι ήταν η αιτία για το περίεργο σχήμα, παρά η εξωγήινη προέλευση.
Πιστεύουν ότι ο σκελετός ανήκει σε ένα μωρό που πέθανε αμέσως μετά τη γέννηση, ή γεννήθηκε πρόωρα.
Ο καθηγητής Garry Nolan πιστεύει ότι τα οστά θα μπορούσαν μια μέρα να βοηθήσουν τους ασθενείς παρέχοντας πληροφορίες για τις διαταραχές των οστών ή βοηθώντας όσους έχουν υποστεί άσχημα σπασίματα.
«Το DNA και οι εικόνες προέρχονται από υπολείμματα που δεν ήταν γνωστό ότι ήταν ανθρώπινα όταν ξεκίνησε η έρευνα. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι αυτός ο σκελετός κρατούνταν ιδιωτικά στην Ισπανία, χωρίς να υπάρχουν καταγγελίες για εγκληματική συμπεριφορά ως προς τον τρόπο απόκτησής του».
Η Cristina Dorador, μια άλλη επιστήμονας, ζήτησε από την κυβέρνηση της Χιλής να καταδικάσει την έρευνα, τονίζοντας την πιθανή σύγχυση που θα μπορούσε να προκαλέσει στην οικογένεια του μωρού.
«Δεν ξέρουμε πώς τάφηκε ένα κοριτσάκι δίπλα στην εκκλησία στην εγκαταλελειμμένη πόλη. Δεν ξέρουμε αν γεννήθηκε ζωντανή, αλλά ξέρουμε ότι της φέρθηκαν με φροντίδα και αγάπη τις τελευταίες της στιγμές, καλυμμένη προσεκτικά με ένα λευκό πανί και μια βιολετί κορδέλα. Είναι πιθανόν η οικογένεια της να είναι ακόμα ζωντανή».