Ο σολομός έχει γίνει από τα πιο αγαπημένα ψάρια σε όλον τον κόσμο και μπορεί να καταναλωθεί με διάφορους τρόπους, ακόμα και ωμός. Για να φτάσει στο πιάτο μας και στη φωτογραφία του Instagram, όμως, απαιτείται μια διαδικασία, που πλέον θεωρείται απειλητική. Η δημοτικότητα του είχε υψηλό κόστος και ο πληθυσμός του άγριου σολομού του Βορείου Ατλαντικού μειώθηκε στο μισό μεταξύ 1983 και 2016. Βέβαια, αυτό είναι αποτέλεσμα ενός ευρύτερου προβλήματος.
Σχεδόν το 90% των παγκόσμιων αποθεμάτων θαλάσσιων ψαριών εξαντλούνται, υπεραλιεύονται ή αποτελούν προϊόν εκμετάλλευσης, σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό έδωσε την ιδέα στην Wildtype, μια startup με έδρα την Καλιφόρνια, να δημιουργεί σολομό για σούσι, καλλιεργώντας κύτταρα που εξάγονται από αυγά σολομού. Οι πιο βιώσιμες επιλογές είναι απαραίτητες για την διάσωση των πληθυσμών του. Κατάφερε να συγκεντρώσει χορηγίες ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων, και την προσπάθεια χρηματοδότησε ο Leonardo DiCaprio και η επενδυτική εταιρεία του Jeff Bezos, Bezos Expeditions.
Η εταιρεία θέλει να γίνει μία από τις πρώτες που θα φέρει στην αγορά ένα προϊόν ψαριού που καλλιεργείται στο εργαστήριο, λέει ο συνιδρυτής της Wildtype, Justin Kolbeck. Καλλιεργεί κύτταρα σε χαλύβδινα δοχεία παρόμοια με εκείνα της ζύμωσης που χρησιμοποιούν οι ζυθοποιίες. Ένα πλέγμα φυτικής προέλευσης, που ονομάζεται «ικρίωμα», χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τα κύτταρα να σχηματίσουν ινώδη ή λιπώδη ιστό. Η ιδέα είναι να φτιάχνουν ψάρια από φυτική πρωτεΐνη.
Ωστόσο, τα αποθέματα άγριων ψαριών δεν βλάπτονται από όλα τα προϊόντα. Η υδατοκαλλιέργεια, ή τα ψάρια εκτροφής, αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ των 179 εκατομμυρίων μετρικών τόνων παγκόσμιας παραγωγής ψαριών το 2018. Το μειονέκτημα είναι ότι στα εκτρεφόμενα ψάρια δίνονται αντιβιοτικά, τα οποία μπορούν να προάγουν την αντίσταση σε αυτά, μπορεί να περιέχουν μικροπλαστικά και τα απόβλητα από την υδατοκαλλιέργεια μπορεί να μολύνουν τα υδάτινα οικοσυστήματα.
Ο σολομός αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις εταιρείες
Σε αντίθεση, τα κυτταροκαλλιεργημένα ψάρια δεν φέρουν αντιβιοτικά, βαρέα μέταλλα, μικροπλαστικά, σύμφωνα με τον Aryé Elfenbein, μοριακός βιολόγος και συνιδρυτής του Wildtype. Η Wildtype υποστηρίζει ότι το προϊόν της χρειάζεται μόνο τέσσερις έως έξι εβδομάδες για να αναπτυχθεί, σε σύγκριση με τα δύο έως τρία χρόνια που απαιτούνται για την καλλιέργεια ενός ώριμου σολομού στην υδατοκαλλιέργεια.
Ο σολομός μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να δώσει ιδέες για καλλιέργεια κι άλλων τροφών. Ο Kolbeck λέει ότι συνεργάζεται με τον FDA τα τελευταία δύο χρόνια για τη ρύθμιση και την παραγωγή τροφίμων που καλλιεργούνται στο εργαστήριο, καθώς ο κλάδος χρειάζεται ρυθμιστική έγκριση. Μέχρι στιγμής, η Σιγκαπούρη είναι η μόνη χώρα που έχει εγκρίνει την πώληση κρέατος που καλλιεργείται στο εργαστήριο.
Χρειάζεται τουλάχιστον μια δεκαετία έως ότου τέτοιες εταιρείες περάσουν σε παραγωγή βιομηχανικής κλίμακας. Ο Kolbeck τονίζει ότι δεν είναι η τελική λύση για την υπεραλίευση. Κι άλλες εταιρείες έχουν επενδύσει στον τομέα. Η BlueNalu μάζεψε 60 εκατομμύρια δολάρια πέρυσι, ενώ η Finless Foods 34 εκατομμύρια δολάρια, για την παραγωγή τόνου κυτταροκαλλιεργημένου, που επίσης κινδυνεύει λόγω της δημοφιλίας του.
Διαβάστε επίσης στο intronews.gr:
Γιατί τα μπουκάλια μπύρας έχουν συνήθως καφέ και σκούρο γυαλί
Ευρωπαϊκή Ένωση: Σχέδιο 5 βημάτων για πιο «πράσινες» γραμμές παραγωγής – Πώς σχετίζεται με τη Ρωσία