Το περσινό μπάσιμο που έκανε ο Παναθηναϊκός στο μεταγραφικό παζάρι, φαίνεται πως έχει πειράξει αρκετά τα μυαλά των οπαδών του που απαιτούν με σχόλια στα social media από την ομάδα να ξοδέψει πάλι πακτωλό χρημάτων και φτάνουν στο σημείο να πουν μέχρι και για ανασκούμπωμα από την διοίκηση σε σχέση με αυτά που έταζε.
Όντως, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε πει σε story του τον περασμένο Ιανουάριο πως ο Παναθηναϊκός θα υπογράψει 2 παιχταράδες που αμείβονται με 3 εκατομμύρια, αλλά τον Ιανουάριο ήταν μια άλλη περίοδος. Κανείς δεν περίμενε πως ο Παναθηναϊκός θα δείξει αυτή την εικόνα και θα φτάσει να πάρει με άνεση την Ευρωλίγκα, παίζοντας αμυνάρα στον ημιτελικό και σαρώνοντας επιθετικά στον τελικό.
Όσο κι αν υπήρχε αισιοδοξία στον οργανισμό, όσο κι αν ο Αταμάν έλεγε μόνος του από Σεπτέμβρη μήνα πως ήρθε για να πάρει την Ευρωλίγκα, κανενός το μυαλό δεν θα έφτανε σε αυτό το μαγικό φινάλε στη σεζόν. Επομένως, από τότε που ο πρόεδρος της ομάδας είπε αυτό το πράγμα, πέρασαν αιώνες, παίχτες έδειξαν άλλη εικόνα. Ο Χουάντσο για παράδειγμα, από κει που λέγαμε μέχρι τον Μάρτιο ότι άνετα τον δίνουμε στη Ρεάλ για ανταλλαγή με τον Χεζόνια, είδαμε πως ο Αταμάν του βρηκε τον ρόλο μέσα από τον οποίο γίνεται πολύτιμος για την ομάδα.
Μην κοιτάμε συμβόλαια, δεν πληρώνουμε εμείς. Ο Χουάντσο έγινε πολύτιμος, ίσως περισσότερο κι από τον Μήτογλου που από τον Μάρτιο και μετά η αμυντική του τοποθέτηση ήταν επιεικώς κακή.
Μην κοιτάμε γενικά συμβόλαια στους παίκτες που θα έρθουν, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, γιατί το μόνο που μετράει ειναι να φέρνουν αναβάθμιση σε σχέση με Βιλντόσα-Μπαλτσερόφσκι που θα αποχωρήσουν.
Διαβάζοντας διάφορες μπαρούφες που ακούγονται από οπαδούς που δεν έχουν ιδέα από διαχείριση προσωπικοτήτων, από οικογένεια στα αποδυτήρια, από καλό κλίμα κι από το πώς αντιδρούν οι οργανισμοί όταν παίζουν διαρκώς σε σχέση με το να έχουν χρόνο ξεκούρασης, θα επιχειρήσω να σχηματίσω το ρόστερ της επόμενης χρονιάς σε επίπεδο χαρακτηριστικών που πρέπει να προστεθούν, παρά σε επίπεδο παικτών
Κι αυτό θα γίνει με τον απαράβατο όρο που κάνει τις ομάδες οικογένεια: πρώτα τιμάς αυτούς που έχεις και τους στηρίζεις γιατί συνέβαλαν στο να γίνεις πρωταθλητής και μετά κοιτάς αυτούς που θα έρθουν.
Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη να κρατήσει το κλίμα στα αποδυτήρια και την υγεία στην ομάδα
Έτσι, στο δικό μου μυαλό, με βάση και όσα ρεπορτάζ έχουν ακουστεί, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται 3 παίκτες.
– Έναν άσο στη θέση του Βιλντόσα, ο οποίος να μπορεί να παίζει από 15 μέχρι 25 λεπτά, διότι την επόμενη χρονιά ο Σλούκας θα χρειαστεί καλή διαχείριση για να ταλαιπωρηθεί όσο το δυνατόν λιγότερο από τραυματισμούς και να είναι έτοιμος ξανά από Φλεβάρη να πάρει τη μπαγκέτα. Αυτός ο άσος πρέπει να είναι καλός στη δημιουργία και να έχει και ένα αξιόπιστο σουτ. Οπότε, ο Λορέντσο Μπράουν είναι ιδανικό κούμπωμα σε επίπεδο χαρακτηριστικών. Αλλά δεν ξέρω αν θα αντέχει να είναι πίσω από τον Σλούκα. Οπότε ίσως να έρθει ένας παίκτης λιγότερο φαντεζί ως όνομα. Ο Καλάθης θα ήταν ακόμα ιδανικότερος αν δεν είχε υπογράψει στη Μονακό.
– Έναν σέντερ πίσω από τον Λεσόρ. Εδώ υπάρχει η μεγαλύτερη διχογνωμία. Πολλοί λένε πως πρέπει να έρθει ένας ισάξιος ή και καλύτερος του. Ναι, αν παίζαμε NBA 2K, μια χαρά θα ήταν. Αλλά μιλάμε για ανθρώπους και για οργανισμούς που πρέπει να δείχνουν πως αναγνωρίζουν τη συνεισφορά των παικτών. Ο Λεσόρ φέτος απέδειξε πως είναι βασικό σέντερ ομάδας πρωταθλητισμού στην Ευρωλίγκα.
Αυτό που αναζητείται, είναι ένας παίκτης να μπορεί να προσφέρει σε 10-15 λεπτά παιχνιδιού ως 5άρι και να μπορεί να παίξει βασικός στα ματς που θα λείπει ο Λεσόρ. Ένας Λεσόρ που θα ανταμειφθεί με αύξηση μισθού λογικά. Άρα, το να έρθει ένας Ταβάρες, για παράδειγμα, ένα τέτοιο όνομα, θα ήταν ένα μεγάλο ρίσκο για τα αποδυτήρια. Από τους παίκτες Ευρωλίγκας που υπάρχουν, ο Ιμπάκα μου μοιάζει ιδανικός, ο Μπόλομποι το ίδιο και μετά, ως τελευταία επιλογή, ο Παπαγιάννης.
Ο Έλληνας σέντερ δεν έδειξε να εξελίσσεται στη Φενέρ, όπου στον 2ο χρόνο του θα λάβει 1.7 εκατομμύρια και δεν θεωρώ ότι αξίζει να έρθει ένας τέτοιος παίκτης με αυτό το ποσό, ενώ παίκτες πολύ καλύτεροι του θα παίρνουν λιγότερα – βλέπε Γκραντ. Το μόνο του πλεονέκτημα ότι είναι Έλληνας και τον αφαιρείς από τη δεξαμενή Ελλήνων όπου κοιτάζει ο Ολυμπιακός, που φέτος επλήγη από τους 10 ξένους που είχε και έπρεπε να αφήσει 3 εκτός Ελλάδας.
– Ένα τεσσαροπεντάρι. Πολλοί μιλάνε για 3άρι, αλλά εγώ δε συμφωνώ. Αν σκεφτούμε πόσους ξένους είναι καλό να έχει ο Παναθηναϊκός του χρόνου, ότι πρέπει να δώσει παραπάνω χρόνο φέτος σε Παπαπέτρου-Καλαϊτζάκη στο 3 γιατί το κέρδισαν με το σπαθί τους, ότι ο Χουάντσο μπορεί να βοηθήσει εκεί επίσης, όπως και ο Γκριγκόνις ή ο Γκραντ στα σχήματα με 3 γκαρντ, δεν βλέπω λόγο να πάει η ομάδα σε παίκτη στη θέση 3. Αντιθέτως, η θέση στο 4-5 είναι περισσότερο αναγκαία, τόσο γιατί ο Ολυμπιακός έχει εκεί υπεροπλία όσο και γιατί αν τραυματιστεί ο Λεσόρ, θες να έχεις επιλογή να πάει ο Μήτογλου στο 5 ή ο νέος παίκτης να καλύψει εκεί.
Ο Παναθηναϊκός δε μπορεί να έχει πάνω από 8 ξένους του χρόνου, με ιδανικό αριθμό τους 7 ξένους, δηλαδή: Ναν, Γκραντ, Γκριγκόνις, Χουάντσο, Λεσόρ + αντι-Βιλντόσα + αντι-Μπαλτσερόφσκι ή τεσσαροπεντάρι.
Αν ο Μήτογλου πάει στη θέση 5, διευκολύνονται αρκετά κάποια πράγματα, οπότε η μεταγραφή θα είναι καθαρό 4άρι για βασικό, με τον Χουάντσο να πηγαίνει από το 4 στο 3 και τούμπαλιν.
Διαβάζω αρκετούς που λένε πως Παπαπέτρου-Καλαϊτζάκης δεν αρκούν, πως φέτος το ρόστερ πρέπει να έχει 15 ενεργούς παίκτες κτλ. Και σας ρωτάω: πώς θα είναι ενεργοί όταν οι 3 θα παίζουν μόνο στο πρωτάθλημα ή μόνο στην Ευρωλίγκα; Πώς θα παίζουν Παπαπέτρου-Καλαϊτζάκης με υψηλό φρόνημα αν φέρει η ομάδα ένα 3άρι για να τους φάει τη θέση κι αυτοί παίζουν μόνο απέναντι στον Κολοσσό; Ευτυχώς, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει στελέχη που το γνωρίζουν αυτό πριν από εμάς και θα κινηθούν με αυτή τη λογική.
Επίσης, καλά τα περί μεγάλου ρόστερ, αλλά πέρσι ο Ολυμπιακός με 12 παίκτες έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη και δεν πήρε Ευρωλίγκα για ένα σουτ, φέτος ο Παναθηναϊκός είχε ροτέισον 7 παικτών μέχρι τον Μάρτιο και στο φινάλε το άνοιξε και είδαμε πως οι παίκτες που έπαιζαν περισσότερο, δεν είχαν τραυματισμούς. Λεσόρ, Ναν, Γκραντ, Γκριγκόνις, Μήτογλου μάζεψαν άφθονα 30άρια σε λεπτά συμμετοχών και μόνο δυο μικροπροβλήματα σε Ναν-Γκραντ θυμάμαι στη διάρκεια της σεζόν.
Σε κάθε περίπτωση, αν είναι δυνατόν μετά τη φετινή χρόνια που είχε ο Παναθηναϊκός, να γκρινιάζουμε προς τη διοίκηση και το πλάνο των μεταγραφών, όταν έγινε τέτοια αναβάθμιση στο ΟΑΚΑ, στις υπηρεσίες, στην εμπειρία παρουσίας εκεί και, φυσικά, όταν επετεύχθη αυτή η επιτυχία ενός βαρβάτου νταμπλ.
Ο μέσος Παναθηναϊκός είχε 11 χρόνια να το ζήσει αυτό. Ας μη γίνει οπαδός της κατάκτησης. Κατανοώ πως ο Αταμάν δεν δέχεται τίποτα λιγότερο από τίτλους, αλλά κάθε χρόνο οι συγκυρίες αλλάζουν. Το ιδανικό για την επόμενη σεζόν είναι ο Παναθηναϊκός να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη υγεία, να εκλείψουν τα χειρουργεία, και να διατηρήσει το κλίμα στα αποδυτήρια. Αν τα έχει αυτά, θα είναι πάλι στο final-4. Θα έχει τη διάρκεια, δηλαδή, που θέλουν όλες οι μεγάλες ομάδες.
Οπότε, συνιστώ σε κάθε φίλαθλο, να μην μπαίνει σε mode μιζέριας, να αφήσει την ομάδα να προχωρήσει το πλάνο της όπως αυτή κρίνει, και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.
Μπορεί ο φίλαθλος να θέλει άλλα, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι πια ένας οργανισμός που έχει βρει ξανά τον δρόμο του και οι άνθρωποι που αποφασίζουν, ο Αταμάν, ο Μπετσίροβιτς, ο Κοντός, ο Γιαννακόπουλος, ξέρουν. Και, κυρίως, μαθαίνουν γρήγορα από τα λάθη που πάντα θα είναι στο παιχνίδι.
* Photo credits: Instagram/PAOBC
