Περιεχόμενα
Η Eurovision μπορεί να ολοκληρώθηκε τα μεσάνυχτα της Κυριακής, μπορεί να υπήρξε χαρά για την 6η θέση της Klavdia, αλλά βγήκε στη φόρα και μια ντροπιαστική ακόμα πλευρά του Έλληνα. Ευτυχώς, όχι σε συντριπτική πλειοψηφία, αλλά στο βωμό μιας επιτυχίας σε έναν μουσικό διαγωνισμό, που είναι ξεκάθαρα διεφθαρμένος για χάρη του Ισραήλ, αρκετοί έδειξαν τις προτεραιότητες τους και σε αυτές ο σφαγιασμός και η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, έρχεται σε 2η, 3η ή και τελευταία μοίρα.
Ας δούμε λίγο τις δύο διαδρομές, μία στην περσινή Eurovision από τη Μαρίνα Σάττι και μία φέτος από την Klavdia. Τόσο από τις δύο όσο και από τη συνολική προσέγγιση μάρκετινγκ των ομάδων τους.
Πέρσι, η Μαρίνα Σάττι με το Zari βρισκόταν πολύ ψηλά στις αποδόσεις, ήταν 5ο φαβορί στην τελική ευθεία πριν αρχίσουν οι ημιτελικοί και το τραγούδι είχε γίνει viral σε όλη την Ευρώπη. Γίνεται ο ημιτελικός, το hype αυξάνεται, όμως, στον τελικό, η Μαρίνα πήρε λίγους βαθμούς από τις επιτροπές και τα πήγε κάπως καλύτερα στο televoting. Παρόλο που οι αναρτήσεις στα social της Eurovision με τις εμφανίσεις της Σάττι ήταν στο top-5 με τις περισσότερες προβολές και likes, το Zari ήρθε 11ο.
Η ειδοποιός διαφορά για την Ελλάδα σε φετινή και περσινή Eurovision
Φέτος, η Klavdia με την Αστερομάτα της, ακουγόταν ελάχιστα σε όλο το διάστημα πριν τη Eurovision και ήταν λίγες ημέρες πριν τον ημιτελικό που άρχισε να αυξάνει τις πιθανότητες της. Μετά τον ημιτελικό, κέρδισε ακόμα περισσότερο και ήταν επίσης στην κορυφή της απήχησης στα social από τον Β’ Ημιτελικό, στο top-10 όμως συνολικά.
Να είμαστε ειλικρινείς, θα μας φαινόταν πιο αναμενόμενο να βγει η Σάττι 6η πέρσι και η Klavdia φέτος 11η. Αυτό όριζε η διαδρομή τους. Το μάρκετινγκ τους ήταν ακριβώς ίδιο, τα άτομα που βρίσκονται στις παραγωγές και των δύο τραγουδιών σχεδόν ίδια, ο Φωκάς Ευαγγελινός ίδιος, άρα τι διαμόρφωσε την πορεία τους; Ναι, μιλάμε για δύο διαφορετικά τραγούδια. Κι αυτό καθιστά την κατάταξή τους ακόμα πιο αξιοερμήνευτη. Διότι, όλοι συμφωνούσαν πέρσι πως το Zari είναι ένα τραγούδι για Eurovision. Για την Αστερομάτα, η πλειοψηφία έλεγε το ακριβώς αντίθετο.
Η διαφορά που…έκανε τη διαφορά, ήταν η συμπεριφορά τους. Η Μαρίνα Σάττι έσπασε αυγά, η Klavdia όχι. Δεν το γράφω κατηγορητικά ή ως μομφή. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και εκφράζεται αλλιώς. Επίσης, όλοι μας έχουμε βρεθεί σε συνθήκη που αντιλαμβανόμαστε πως είναι καλύτερο για την επαγγελματική μας ανέλιξη να «συνθηκολογήσουμε» με κάτι που αντιτίθεται στις αρχές μας.
Δεν υπάρχει λόγος να συγκρίνουμε τις δύο και το πώς αντιμετώπισαν το Ισραήλ και μια διοργάνωση που φέτος το φώναξε πεντακάθαρα πως «ακόμα και οι βάναυσοι έχουν θέση ανάμεσά μας, γιατί η Ελβετία, όπως η Eurovision, είναι ουδέτερη».
Η στάση της Μαρίνας Σάττι δεν είναι λόγος να «μηδενίσουμε» την Klavdia. Αλλά, κυρίως, σύμφωνα με τον δικό μας αξιακό κώδικα, η επιτυχία της Klavdia δεν είναι λόγος να χτίσουμε για τη Μαρίνα Σάττι την εικόνα μιας ασεβούς κοπέλας, αναιδούς, κιτς και όλα όσα ακούγονται για τον χαρακτήρα της.
Δε γνωρίζω τον χαρακτήρα της για να ξέρω αν είναι όλα αυτά, ξέρω όμως 1000% ότι αυτά δε μπορούν να εξαχθούν ως συμπέρασμα από το πώς συμπεριφέρθηκε ως προς το Ισραήλ. Από αυτό, το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια καλλιτέχνιδα που αξιολόγησε ότι αντέχει να χάσει βαθμούς και καλύτερη κατάταξη, ως αντίποινα, αρκεί να εκφράσει τον θυμό της απέναντι σε μια γενοκτονία. Ναι, εκπροσωπεί την Ελλάδα. Και θα έπρεπε να στηρίζουμε οποιαδήποτε τέτοια αξιολόγηση. Ας πάνε στον διάβολο 100 βαθμοί και 5 θέσεις παραπάνω στην κατάταξη της Eurovision, αν είναι να έχουμε καθαρή τη συνείδησή μας και να είμαστε στη σωστή μεριά της Ιστορίας.
Η Ισπανία η πιο τρανή απόδειξη
Ναι, η μουσική δε μπορεί να συνδέεται με την πολιτική. Αλλά το έκανε η ίδια η Eurovision. Μια διοργάνωση που έχει χορηγό από το Ισραήλ, μια διοργάνωση όπου βγαίνουν οι παρουσιαστές και τραγουδούν ότι αποδέχονται τους βάναυσους, μια διοργάνωση όπου το, για 2η συνεχή χρονιά, 2ο Ισραήλ, πήρε 297 βαθμούς από το televoting, ενώ είχε μόλις 60 από τις επιτροπές. Και πήρε βαθμούς από την Ιρλανδία και τη Σλοβενία, δύο από τις 4 χώρες που εξέφρασαν ανοιχτά, μέσα από τα τηλεοπτικά δίκτυα που συνεργάζονται με την EBU, τη διοργανώτρια αρχή της Eurovision, την αντίθεσή τους στην παρουσία του Ισραήλ.
Η Ισπανία, μάλιστα, το πλήρωσε με την καταβαράθρωση της εκπροσώπου της, της Melody, η οποία είχε ένα απείρως καλύτερο τραγούδι από Αυστρία-Ισραήλ-Ελβετία-Ελλάδα κ.α., όμως πήρε 27 βαθμούς από τις επιτροπές και μόλις 10 από το κοινό. Και βγήκε 24η!
Πολύ παράξενο για μια χώρα που η εμφάνισή της στον τελικό, μόνο στο Instagram της Eurovision, έχει 12 εκατομμύρια προβολές αυτή τη στιγμή, είχε 8 εκατομμύρια πριν αρχίσει η ψηφοφορία, διπλάσιες προβολές από τη δεύτερη Πολωνία και το 3ο Ισραήλ. Και 218.000 likes. Εδώ 2η, πίσω από την Πολωνία των 300.000!
Για όλα τα παραπάνω, είναι πραγματικά ντροπή, ξεφτιλίκι κανονικό, να προσπαθεί κάποιος να αποδομήσει τον χαρακτήρα της Μαρίνας Σάττι, επειδή δεν τοποθέτησε ψηλότερα ένα καλύτερο πλασάρισμα στη Eurovision και επέλεξε να εκφράσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ανθρώπων γενικά, με το χασμουρητό της για το Ισραήλ.
Ναι, μας αρέσει η Eurovision τις ημέρες των ημιτελικών και του τελικού, να έχουμε να πούμε καμιά χαζομάρα, έτσι να ασχοληθούμε, να έχουμε και ψευδαισθήσεις για 3-4 ώρες στον τελικό, αλλά μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Είναι μια διοργάνωση ξεκάθαρα υποταγμένη στο χρήμα, το οποίο έρχεται αφειδώς από το Ισραήλ.
Με τη Eurovision να λέει πως δεν υπάρχει λόγος να το αποκλείσει, διότι το δίκτυο που έχει τα δικαιώματα της διοργάνωσης στη χώρα, είναι ανεξάρτητο από την κυβέρνηση. Γι’ αυτό, άλλωστε, τα βίντεο με την Ισραηλινή εκπρόσωπο στο Youtube και γενικά στα social media, έχουν χρηματοδοτηθεί από οργανισμό συνδεδεμένο με το κράτος, που χρηματοδοτεί και άρθρα προπαγάνδας για την ανθρωπιστική βοήθεια και τους γιατρούς στη Γάζα…
