Περιεχόμενα
Μπορεί το όνομά της να φέρνει στο μυαλό την απόλυτη καλοκαιρινή ραστώνη, όμως η Ύδρα δεν είναι απλώς ένα γραφικό ελληνικό νησί -είναι ένα από τα πιο απρόσμενα επίκεντρα της σύγχρονης τέχνης στη Μεσόγειο.
Μια ανάσα από την Αθήνα, μόλις 90 λεπτά με ταχύπλοο από τον Πειραιά, αυτό το μικρό νησί του Αργοσαρωνικού εξελίσσεται σε δημιουργικό hub, όπου η μινιμαλιστική αρχιτεκτονική και το φως του Αιγαίου συναντούν διεθνείς επιμελητές, εκθέσεις avant-garde και stylish parties που θυμίζουν Art Basel.
Ένα νησί-παράδοση, με μοντέρνα ψυχή
Η Ύδρα εδώ και δεκαετίες προσελκύει καλλιτέχνες και διανοούμενους. Ο Henry Miller τη χαρακτήρισε το 1939 «αισθητικά τέλεια» και ο Leonard Cohen έκανε αυτό το νησί σπίτι του τη δεκαετία του ’60, ζώντας εκεί για χρόνια με τη μούσα του, Marianne Ihlen.
Και σήμερα; Η ίδια λιτή, ανεπιτήδευτη κομψότητα -αλλά με ανανεωμένη ενέργεια και παλμό.
Περπατώντας στα στενά καλντερίμια του λιμανιού, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει: δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, μόνο γαϊδουράκια, σκαλιά και καΐκια.
Κι όμως, για λίγες μέρες τον Ιούνιο, το νησί μετατρέπεται σε hotspot για συλλέκτες, γκαλερίστες και δημιουργούς από όλο τον κόσμο.
Wilhelmina’s: Η γκαλερί που ξύπνησε τη σύγχρονη Ύδρα
Το παλιό αρχοντικό του ναυάρχου Μιαούλη στο Μανδράκι έγινε το 2023 η έδρα της Wilhelmina’s -μιας cutting-edge γκαλερί που φιλοξενεί νέες φωνές της τέχνης, κυρίως γυναίκες.
Η ιδρύτριά της, Wilhelmina von Blumenthal, μετακόμισε από τη Βρετανία στην Ύδρα «για ένα σαββατοκύριακο» και τελικά έστησε εδώ έναν δυναμικό πολιτιστικό οργανισμό. Μαζί της και η Ελληνίδα εικαστικός Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, δημιουργώντας μια αυθεντική καλλιτεχνική κοινότητα που θυμίζει κάτι από boho Παρίσι -αλλά με άρωμα θαλασσινό και χρώματα Αιγαίου.
Η γκαλερί διοργανώνει events που συγκεντρώνουν δεκάδες (ή και εκατοντάδες) επισκέπτες. Εκθέσεις όπως το Magic Mirror φιλοξενούνται σε αυλές γεμάτες ελιές, με θέα τη θάλασσα και τον ήλιο να δύει πίσω από καΐκια και ιστιοπλοϊκά.
Δύναμη στη λεπτομέρεια: Μένεις σε ένα κομμάτι ιστορίας
Η διαμονή στην Ύδρα δεν είναι ποτέ συνηθισμένη υπόθεση. Το Mandraki Beach Resort, ακριβώς πάνω στην αμμώδη παραλία του Μανδρακίου, στεγάζεται σε παλιά ναυπηγεία του 19ου αιώνα.
Ο ιδιοκτήτης του πέρασε σχεδόν δύο χρόνια για να αποκαταστήσει τα αυθεντικά υλικά του κτιρίου -μέχρι και την πρωτότυπη συνταγή ασβέστη του 18ου αιώνα αναπαρήγαγαν σε εργαστήριο.
Σήμερα, το ξενοδοχείο προσφέρει ιδιωτικές πισίνες, πρωινό με γιαούρτι, φρούτα και μαύρο καφέ, αλλά και πρόσβαση σε ένα από τα πιο «ινσταγκραμικά» σημεία του νησιού: την παραλία και το εστιατόριο του Four Seasons (που δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή αλυσίδα).
Art is the new beach
Οι εκθέσεις δεν περιορίζονται σε γκαλερί σε αυτό το νησί. Το Slaughterhouse Projectspace, σε έναν πρώην σφαγείο πάνω στα βράχια, στεγάζει installations της Deste Foundation.
Το γλυπτό Wind Spinner του Jeff Koons περιστρέφεται στον άνεμο, ενώ μέσα στο χώρο παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών όπως ο George Condo. Ακόμα πιο μαγικά; Το πάρτι που στήνεται μετά, με σουβλάκια, live μουσική και τον Δάκη Ιωάννου να χορεύει με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Μικρές εστίες τέχνης ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά: το Old Carpet Factory με τα υφαντά έργα τέχνης της Helen Marden, το Hydrogoios Arts & Culture σε ένα αρχοντικό 240 ετών, το υπόγειο Hydra Book Club που γίνεται σημείο συνάντησης για εικαστικούς και λογοτέχνες.
Όταν η νύχτα πέφτει… ξεκινά η εμπειρία
Το βράδυ, το νησί γίνεται μια σινεματική εμπειρία. Μπορεί να βρεθείς σε ηλιοβασίλεμα στο Hydronetta, ή σε κοκτέιλ στο Windmill Bar, εκεί που κάποτε γυρίστηκε η ταινία της Σοφίας Λόρεν «Το παιδί και το δελφίνι».
Στο κέντρο του λιμανιού, το 1821 cocktail bar είναι το σημείο μηδέν της καλλιτεχνικής νυχτερινής ζωής ή αλλιώς, η «Βερμούδα της Ύδρας», από όπου δύσκολα φεύγεις πριν από τις 3 τα ξημερώματα.
Το νησί που σε προσκαλεί να χαθείς
Η Ύδρα είναι το νησί που δεν έχει ανάγκη από υπερβολές. Έχει το παρελθόν της, τη σιωπή της, τη βαθιά αισθητική της.
Και ταυτόχρονα μια δημιουργική ενέργεια που δεν φωνάζει αλλά αποκαλύπτεται αργά, μέσα από μια ξενάγηση σε ένα ατελιέ, έναν περίπατο στα βράχια ή μια βουτιά δίπλα σε έναν καλλιτέχνη όπως η Lindsey Calla, που μετατρέπει τη φύση του νησιού σε φωτογραφίες που μοιάζουν με πίνακες.
Γιατί τελικά, η Ύδρα δεν είναι απλώς ένα ακόμα όμορφο νησί. Είναι ένας κόσμος ολόκληρος. Ένας τόπος όπου η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια αλλά φυσική συνέχεια της καθημερινότητας. Κι όταν επιστρέψεις πίσω, δύσκολα θα πιστέψεις πως όλο αυτό που έζησες σε αυτό το νησί υπήρξε στ’ αλήθεια.
Αξίζει πάντως να αναφέρουμε, ότι το νησί ταλαιπωρείται αρκετά με την καύση των σκουπιδιών, ενώ το ζήτημα της κακοποίησης των ιπποειδών δεν επιδέχεται καμίας λύσης, δυστυχώς, λόγω της πολεοδομικής του συνθήκης και του σαθρού νομικού πλαισίου της χώρας.
* Πηγή: travelandleisure
