Για πάρα πολλά καλοκαίρια, έβλεπα stories από φίλους και γνωστούς που είχαν πάει στη Μήλο ή την Κίμωλο και από το πουθενά, εμφάνιζαν ένα άλλο νησί. Μια μέρα Μήλο, επόμενη σε αυτό το νησί, την επόμενη ξανά Μήλο. Και αναρωτιόμουν, επειδή είμαι και χαζόχαζος, πότε προλαβαίνουν και πόσα λεφτά έχουν. Μετά όμως, αφού το έψαξα, κατάλαβα ότι ήταν απλά μια ημερήσια εκδρομή.
Ημερήσια όχι γιατί δεν θα ήθελαν παραπάνω όσοι πάνε εκεί, στα θαλάσσια πέριξ του. Αλλά γιατί απαγορεύεται για παραπάνω. Βασικά δεν είναι καν ημερήσια εκδρομή, είναι ολιγόωρη, αφού πρόκειται για έναν τόπο προστατευμένο, κηρυγμένο ως περιοχή Natura 2000, με σπάνια πανίδα, οπότε η ανθρώπινη παρουσία εκεί για μεγάλο διάστημα, διαταράζει τη φύση.
Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να αντισταθεί στα μπλε νερά που διαθέτει το νησί Πολύαιγος, οπότε φρόντισε να βρει το ιδανικό διάστημα ώστε να τα απολαμβάνει, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα. Και αυτό μας κάνει να σκεφτόμαστε πόσο ωραίος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι οι κάτοικοι τούτης της χώρας αντιμετώπιζαν τα πάντα, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, όπως αντιμετωπίζουν την Πολύαιγο.
Αυτό το νησί που θα μπορούσαμε χάριν αστεϊσμού να το αποκαλέσουμε «παρτάκια», αφού όλο μας λέει «πολύ εγώ» (οκ, άθλιο αστείο, ας το προσπεράσουμε), είναι ένα μέρος σχεδόν μυθικό, αφού δεν κατοικείται από κανέναν.
Παλιότερα, πριν αρκετές δεκαετίες, είχε λίγο κάτω από 200 κατοίκους, αλλά από τότε που κηρύχθηκε προστατευόμενη περιοχή, ο πληθυσμός προσέγγιζε το μηδέν και τα τελευταία 30 χρόνια κοντά, δεν μένει κανείς, εκτός από ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων, όπως δείχνει η απογραφή του 2011.
Οι δυο τους είχαν μιλήσει το 2020 στην Καθημερινή και τη Νατάσσα Μπλάτσιου και είχαν περιγράψει την καθημερινότητα τους. Πηγαινοέρχονται με το καΐκι τους στην Κίμωλο, όπου και ανήκει το νησί, παίρνουν τα απαραίτητα εφόδια και επιστρέφουν για να φροντίσουν τα κατσίκια τους και το έδαφος.
Δύο ίσον κανένας. Η Πολύαιγος έχει χαρακτηριστεί ως ακατοίκητη και η μόνη μέρα που μπορεί κάποιος να δει κόσμο στο νησί, είναι η 22α Αυγούστου, όταν οι Πολυαιγίτες που ζουν στην Κίμωλο, επιστρέφουν στο νησί για τη γιορτή της Παναγιάς της Πολυβιάτισσας – το νησί λέγεται αλλιώς και Πόληβος ή Υπόληβος. Η εκκλησία αυτή χτίστηκε τον 17ο αιώνα!
Οι πιο «παρθένες» παραλίες των Κυκλάδων βρίσκονται στο νησί
Η Πολύαιγος είναι το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων χωρίς κατοίκους, με έκταση 18,146 τ.χλμ. και μήκος ακτών που ανέρχεται στα 17 χιλιόμετρα. Εκτός από την εκκλησία, έχει έναν φάρο 9 μέτρων που δεσπόζει σε έναν λόφο 130 μέτρων και φωτίζει σε βάθος 22 ναυτικών μιλίων, ενώ τα δύο λατομεία υπενθυμίζουν πως παλιότερα εκεί γινόταν εξόρυξη τραχείτη και αργυρούχας βαρυτίνης.
Ο λόγος που το νησί δεν μπορεί να κατοικηθεί από κανέναν, εκτός από βοσκούς, είναι επειδή ανήκει, ευτυχώς μάλλον, σε ιδιώτες, στην οικογένεια Λογοθέτη, και όχι στο ελληνικό κράτος, οι οποίοι χορηγούν άδεια μόνο σε όσους θέλουν να θρέψουν τη γη στο νησί.
Και οι εκδρομές που γίνονται, δε γίνονται για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνο για να πηγαίνουν τα έσοδα στο ταμείο συντήρησης της μονής και της εκκλησίας της Παναγιάς.
Στην Πολύαιγο πάντως, μπορείς να απολαύσεις βουτιές σε νερά απίστευτα μπλε, σχεδόν τρομακτικά, σε νερά που χάνεται το μάτι σου, είτε στις σπηλιές της Φανάρας και της Διαμαντοσπηλιάς στα βόρεια του νησιού, είτε στις παραλίες της Γαλάζια Νερά (η πιο ξακουστή), Πάνω και Κάτω Μερσίνι, Πισίνα και Αμμούρα.
Τα σκάφη συρρέουν εδώ σε μεγάλους αριθμούς το καλοκαίρι και η εμπειρία να βουτάς εδώ, είναι μαγική. Κι όσο σέβεσαι το νησί και τα όρια του, τόσο θα σε σεβαστεί κι αυτό.
* Φωτογραφίες: Shutterstock
