Maestro ήταν και πάει; Λογικά, ναι. Παρά το ότι πριν μερικές εβδομάδες ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν είχε απαντήσει απόλυτα πως τα 4 επεισόδια που προβάλλονται στο Netflix και στο MEGA, θα είναι τα τελευταία, η σειρά-φαινόμενο θα βάλει τελεία κάπου εδώ. Η Κλέλια Ανδριολάτου ανέφερε ότι ούτε στους συντελεστές έχει ειπωθεί κάτι τελεσίδικο και πως ο ίδιος φαίνεται να επεξεργάζεται πράγματα για την ιστορία.
Καθώς λοιπόν έχουν προβληθεί στο MEGA τα 2 επεισόδια και στο Netflix είναι όλα διαθέσιμα, θα μιλήσουμε από δω και πέρα για το τι είδαμε σε αυτά τα 4 επεισόδια και για το αν αυτό που μας προσέφερε το Maestro ήταν μέχρι και το τέλος του το κορυφαίο στην ελληνική μυθοπλασία. Πάντα, με την προϋπόθεση πως δεν θα υπάρξει κάτι άλλο. Αν υπάρξει τελικά συνέχεια, όσα έχω γράψει εδώ, θα έχουν ελάχιστη ως μηδενική αξία.
Στην 3η σεζόν, έχουμε την προσπάθεια του αστυνομικού, του Δημοσθένη, να πιέσει όσο μπορεί όλες τις πλευρές για να ομολογήσουν την αλήθεια, την οποία ο ίδιος έχει καταλάβει, όπως ομολογεί στο 4ο επεισόδιο, αλλά θέλει να σιγουρευτεί πως είναι τα πράγματα ακριβώς όπως τα έχει αντιληφθεί.
Τι συμβαίνει στην 3η σεζόν (spoilers)
Φαίνεται στη συμπεριφορά του πως θέλει να δώσει όλα τα ελαφρυντικά που υπάρχουν στους εμπλεκόμενους στον φόνο του Χαράλαμπου, χωρίς όμως να δικαιολογεί την αυτοδικία. Κι όσο ο Δημοσθένης παραμένει στους Παξούς και σκαλίζει τα πράγματα, τόσο αρχίζουν να ιδρώνουν ο Φάνης και οι Ιταλοί συνεργάτες του. Η εντολή που του δίνουν, είναι να βρει τρόπο να τελειώσει η έρευνα, διότι κινδυνεύουν οι δουλειές τους στο νησί.
Όσο ο Δημοσθένης προκαλεί όλο και περισσότερο την οργή των μαφιόζων και ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί, ο Ορέστης και η Κλέλια ζουν για τα καλά τον έρωτα τους στους Παξούς, αυτό το storyline φαίνεται να έχει κλειδώσει και απλά να περιμένουν το τέλος της έρευνας για να προχωρήσουν μαζί στη ζωή τους.
Η Κλέλια έχει παρατήσει τον Θάνο που την ξυλοκόπησε και επιχείρησε να τη βιάσει, η Αλεξάνδρα είναι μια μητέρα και επιχειρηματίας που ετοιμάζει την επόμενη εταιρεία της, ο Σπύρος και ο Αντώνης είναι κι αυτοί ελεύθεροι να προχωρήσουν στον έρωτά τους, παρόλο που ο Σπύρος έχει την για το θεαθήναι σύντροφό του στο νησί, ενώ η Χάρις και η Μαρία βάζουν μπρος για να λειτουργήσει ένα ωδείο στο νησί και να απασχοληθούν οι ντόπιοι, ιδίως οι γυναίκες που είναι καταπιεσμένες, με τη μουσική.
Από τη μία δηλαδή έχουμε ένα mellow storyline χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον κι από την άλλη την προσπάθεια ανεύρεσης του όπλου του φόνου και την στοιχειοθέτηση της υπόθεσης. Και αυτό το δεύτερο storyline δεν έχει ιδιαίτερη δυναμική παρά το ότι ο Μπερικόπουλος είναι άρτιος στην ερμηνεία του και ο δικός του ρόλος είναι μάλλον ο πιο καλογραμμένος του Maestro σε αυτή την 3η σεζόν.
Το Maestro κλείνει με ένα ευτυχές τέλος, ικανοποιεί αυτόν τον κανόνα για το happy end, αλλά το μονοπάτι μέσα από το οποίο το κάνει, είναι αυτή η κλισέ παρομοίωση, ένα ανάλατο φαγητό. Ο Μπερικόπουλος, η Γουλιώτη και ο Φάνης Μουρατίδης με τις ερμηνείες τους συντηρούν μια γεύση στη σειρά, δεν είναι όμως αρκετό αυτό.
Ο Μουρατίδης πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο δυνατές σκηνές του Maestro, ενώ ήταν ωραίο το εύρημα να μας κάνει ο Παπακαλιάτης να πιστέψουμε πως ο Δημοσθένης πεθαίνει και γίνεται η κηδεία του, ενώ τελικά επρόκειτο για τον Φάνη και ο Δημοσθένης τη σκαπούλατε.
Πολύ ευχάριστο και το φλερτ Δημοσθένη- Χαρούλας, μια ευχάριστη πινελιά. Τα ωραία σταματούν εδώ. Δεν είναι λίγα, δεν είναι όμως και αρκετά για αυτό που είναι το Maestro.
Η τελική εκτίμηση για το Maestro
Στην 3η σεζόν του Maestro δεν έχουμε και αυτή την τόσο χαρακτηριστικά εντυπωσιακή κινηματογράφιση από τον Παπακαλιάτη, το σκηνοθετικό κομμάτι είναι κι αυτό κάπως ρηχό.
Είναι 4 επεισόδια ακριβώς αντίθετα από όσα είδαμε στην πρώτη και στη δεύτερη σεζόν, είναι ένα φινάλε διόλου αντάξιο των όσων μας προσέφερε το Maestro τον περασμένο Μάιο και το φθινόπωρο του 2022.
Δεν μπορώ να πω ξεκάθαρα τι θα μπορούσε να είχε συμβεί ώστε να είναι καλύτερη, με βάση τη δική μου αίσθηση πάντοτε, η σειρά, δεν έχω δηλαδή κάτι να αντιπροτείνω, ενδεχομένως να ήταν αναπόφευκτο να χτιστεί κάτι τόσο άνευρο, αφού τα 4 επεισόδια είναι λίγα για να μπορέσει μια αφήγηση να αποκτήσει βάθος. Όλα βέβαια είναι θέμα θέσης.
Αν για παράδειγμα αυτά τα 4 επεισόδια τα βλέπαμε πακέτο με τα επεισόδια της 2ης σεζόν, θα ήταν μια εντελώς άλλη εικόνα στο κάδρο των τόσων επεισοδίων, ένα διαφορετικό μομέντουμ. Κρίνουμε όμως στο τώρα, είναι μια φωτογραφία της στιγμής και στη 3η του σεζόν το Maestro ήταν μάλλον απογοητευτικό ως προς τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει σε εμένα.
Εξυπακούεται πως αυτό είναι απλά η δική μου άποψη, δεν διεκδικεί τον τίτλο της απόλυτα σωστής, εκφράζει απλά την δική μου οπτική από μια σειρά, ιδίως μια από τις καλύτερες σειρές της Ελλάδας, σίγουρα την πιο επιτυχημένη σειρά με βάση το μέγεθος κοινού στο οποίο απευθύνεται μέσω Netflix.
Στο συνολικό ζύγι πάντως, δεν μπορώ να υποστηρίξω πως αυτά τα 4 επεισόδια εξαφάνισαν την πολύ καλή γεύση των δύο σεζόν. Απλώς κάπως την αλλοίωσαν.
Το Maestro θα χαραχθεί στη μνήμη του κοινού ακόμα κι έτσι και δικαίως, γιατί έμαθε στο κοινό και στην εγχώρια αγορά πώς να προσεγγίζει την μυθοπλασία.
