Περιεχόμενα
Δεν είναι απλό πράγμα για να βρεις τα καλά, τα σωστά, τα γρήγορα μαγαζιά που θα γεμίσουν την κοιλιά σου όταν θες να παραγγείλεις delivery. Επιλογές, υπάρχουν πολλές. Αλλά θα φας και πολλές «φλόμπες». Τα παιδιά του delivery θα αργήσουν, θα είναι κρύο το φαγητό ή παραψημένο, θα κάνουν λάθη στην παραγγελία, θα είναι τίγκα στο σκόρδο (και θα ρεύεσαι το φαγητό δυο μέρες), στην χειρότερη περίπτωση θα σε πάει «σερπαντίνα – κομφετί» για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Σε όλους μας έχουν τύχει όλα τα παραπάνω. Αλλά όταν βρεις το «λιμανάκι σου», όταν βρεις εκείνα τα 3-4 μαγαζιά που σου «κουμπώνουν», που δεν σε απογοητεύουν, τότε είσαι ένας χαρούμενος άνθρωπος.
To Delivery το σωστό, το ορθόδοξο
Έχω καταλήξει σε κάποια πράγματα τα τελευταία χρόνια αναφορικά με τα delivery: πρώτον, ότι υπάρχουν ένα σωρό επιλογές, για όλες τις γεύσεις και όλα τα γούστα, αλλά πλέον δεν «συγχωρούνται» τα χοντρά λάθη. Με άλλα λόγια, αν παραγγείλεις και το φαγητό είναι «μάπα», όσες καλές κριτικές κι αν έχει και όσο πολυδιαφημισμένο κι αν είναι, τότε «καίγεται». Σόρι, αλλά έτσι είναι.
Μοναδική εξαίρεση, το να παίρνεις από κάπου συστηματικά και μια φορά στο τόσο να τύχει μια «αστοχία υλικού». Εκεί, «συγχωρείς». Εκεί, δίνεις μια ακόμα ευκαιρία. Σαν τον φίλο που μπορεί να κάνει μια χαζομάρα και να τσακωθείτε, αλλά δεν τον «κόβεις» από παρέα. Το δεύτερο, είναι μια συμβουλή που έχω για όλους και κάτι που έχω ως κανόνα: πάντα πηγαίνω από το μαγαζί που παραγγέλνω delivery για να το γνωρίσω.
Να δω αν είναι καθαρό, αν ο ψήστης πιάνει το φαγητό αφού ξύσει τη μασχάλη του, αν καπνίζει πάνω από τον γύρο. Έχει τύχει να πάω σε μαγαζί όπου παράγγελνα τακτικά και έφυγα τρέχοντας – κόντεψα να φάω τούμπα από τη λαδίλα στο πάτωμα και η βαριά μυρωδιά του μαγαζιού ακόμα τριγυρίζει στα ρουθούνια μου – κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια.
Κι αφού άνοιξα την καρδιά μου και έχω πλέον ήσυχη τη συνείδησή μου, ήρθε η ώρα να σας πω τα τέσσερα μαγαζιά απ’ όπου παραγγέλνω συνήθως, όταν θέλω να απολαύσω τη μπάλα μου, την ταινία μου ή ένα τεμπέλικο Σαββατοκύριακο χωρίς καμία επαφή με την κουζίνα.
Delivery Guide: Ηπείρου Γεύσεις, Γκύζη
Είναι στην Πριγκηπονήσσων, δίπλα σε αυτό που κάποτε ήταν το θέατρο «Αμόρε» και εδώ και λίγα χρόνια είναι σούπερ – μάρκετ. Το «Ηπείρου» έχει και τραπεζάκια μέσα – έξω (φυσικά έχω φάει εκεί), έχει εξαιρετικά μαγειρευτά, έχει σουβλάκια και έχει και «της ώρας».
Κυρίως, έχει ευγενικούς και χαμογελαστούς ανθρώπους, που μαγειρεύουν 7-8 φαγητά κάθε μέρα, διαφορετικά ανάλογα με τη μέρα της εβδομάδας, τα οποία δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ – μέχρι και οι delivery men τους, είναι φοβεροί τύποι. Κι αν τυχόν πάρω τηλέφωνο αργά κι από μαγειρευτά έχει μείνει μόνο καμία μπάμια (οκ, κανείς δεν είναι τέλειος…), τότε η πάντα νόστιμη χοιρινή μπριζόλα, παρέα με μια μερίδα τηγανητά κολοκυθάκια, είναι ο μπαλαντέρ ο σωστός.
Delivery Guide: Kalamaki μου, Πλατεία Μαβίλλη
Όπως μαρτυρά το όνομά του, παίζει μπάλα με «καλαμάκια». Και χοιρινά και κοτόπουλα και κεμπάπ και ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Η μεγάλη «αμαρτία» είναι να τα βάλεις όχι σε πίτα, αλλά σε ένα κολασμένο ψωμί μπριος που έχουν, όπου πάντα παίρνω περισσότερα απ’ όσα μπορώ στην πραγματικότητα να φάω, αλλά με κάποιον τρόπο στο τέλος δεν μένει τίποτα.
Ο Γιώργος, που έχει το Kalamaki μου, πέρα από ωραίος τύπος, είναι και πολύ μπασκετικός, οπότε αν τύχει και περνάω για να τα πάρω μόνος μου, προλαβαίνουμε να πούμε και δυο κουβέντες για την πορτοκαλί μας αγάπη. Αν δεν είναι εκεί, τότε θα τον βρείτε στο άλλο του μαγαζί, στο «Filothei 65», μαζί με φοβερά κρέατα, ένα συγκινητικό ξεκοκαλισμένο κοτόπουλο και μια συγκλονιστική μερίδα με πατάτες και τριμμένη παρμεζάνα μεταξύ άλλων.
elivery Guide: Casa della Crepe, Άνω Κυψέλη
Θέλεις να φας, αλλά όχι να κτηνιάσεις. Θες κάτι αλμυρό ή κάτι γλυκό ή και τα δυο. Είναι περασμένη η ώρα αλλά όχι τόσο περασμένη που να πεις «άστο μωρέ, μην φάω βραδιάτικα». Γιατί δηλαδή να μην φας; Γιατί να πέσεις για ύπνο με το στομάχι να γουργουρίζει και αυτό το αίσθημα του κενού μέσα σου (κυριολεκτικά και μεταφορικά;).
Ο Γιάννος, η Άσπα και το υπόλοιπο τιμ του Casa della Crepe, δεν έχουν απλά κρέπες. Έχουν και βάφλες και βαφλάκια. Έχουν κλαμπ και έχουν και μπέργκερ. Κυρίως, έχουν την πιο πρόσφατη εμμονή μου, αυτό που λέμε συνωμοτικά μεταξύ μας «κρέπα – σαγανάκι», με τυρί που βάζουν (και) στο έξω μέρος της κρέπας, με αποτέλεσμα να φτιάξει μια έξτρα κριτσανιστή στρώση που απογειώνει την κρέπα στην στρατόσφαιρα των κρεπών. Γιάννο, σε ευχαριστώ! Από μένα, έχεις έναν Χρυσό Σκούφο.
Delivery Guide: Il Ritrovo, Γκύζη
Όταν ήμουν μικρός, οι πιτσαρίες που είχαν ξυλόφουρνο ήταν ο κανόνας. Όσο πέρασαν τα χρόνια οι πιτσαρίες «εξελίχθηκαν», οι αλυσίδες μπήκαν στη ζωή μας και οι πίτσες έγιναν κάτι σαν «fast-food». Νόστιμες μεν, αλλά πάντα σαν κάτι να τους λείπει.
Το il Ritrovo, επιμένει ξυλοφουρνικά. Και έχει και πίτσες και έχει και πεϊνιρλί. Έχει και σουβλάκια και μερικά «της ώρας» τα οποία μια χαρά είναι, αλλά για μένα το Ritrovo είναι η επιλογή μου όταν θέλω να φάω πίτσα ή/και πεϊνιρλί, που να με γυρίζει στα παιδικά μου χρόνια. Διότι, όπως όλοι γνωρίζετε καλά, δεν υπάρχει πιο όμορφο και νοσταλγικό ταξίδι, απ’ αυτό που μπορεί να σε πάει μια γεύση ή μια μυρωδιά καλομαγειρεμένου φαγητού.
