Στις αφίσες από τα λάιβ τους, το όνομά τους τραβά το μάτι. «Βλέπω Αρχαίους Αμφορείς». Μα είναι όνομα μπάντας αυτό; Ναι, είναι. Το ξεχνά εύκολα κανείς ακούγοντάς τους on stage. Γιατί η παρουσία τους επιτρέπει στο μυαλό να ταξιδέψει αλλού, πέρα από αφίσες, ονόματα και μουσικές ταμπέλες που κολλούν, ξεκολλούν κι εύκολα ξεφτίζουν.
Εδώ αναβρύζει ατόφια τέχνη, αδάμαστη ενίοτε, συγκινητική πάντοτε και συχνά άκρως ερωτική. Ίσως επειδή δύο από τα τρία μέλη είναι γυναίκες. Και το τρίτο, που είναι αγόρι, κάνει για δέκα αγόρια και τρεις μουσικούς μαζί.
Αλλά αυτές είναι αυστηρά προσωπικές αναγνώσεις.
Τα τρία μέλη της μπάντας με τα χίλια πρόσωπα, που σμικρύνεται συχνά σε ακουστικές εκδοχές των δύο ή παντρεύεται με άλλα σχήματα, εξηγούν στο Nitro ποιοι είναι και τι κάνουν.
Αν, αφού διαβάσετε τι λένε ο Θοδωρής, η Εσμεράλδα και η Αλεξάνδρα, δεν θελήσετε να δοκιμάσετε την εμπειρία ενός live τους, να πάτε να κοιταχτείτε.
1. Γιατί αυτό το όνομα; Και πώς αυτό το όνομα;
Ας πούμε ότι πριν κάποια χρόνια είχαμε μια υπερβατική στιγμή -δεν θα θέλαμε να επεκταθούμε..- και ένας από μας δήλωσε όντως ότι έβλεπε αρχαίους αμφορείς. Επίσης…”It’s the one thing everyone will remember. It’s not attractive, and there’s nothing sexy about it, but people won’t forget it.” The Εlectric Prunes
2. Ποιοι είστε τέλος πάντων; Επιχειρήστε να συστηθείτε.
Εσμεράλδα: Είμαι δικηγόρος, έχω εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και είμαι και η φωνή των Αμφορέων. Αγαπώ τα φυτά, τα παραμύθια, τα παλιά πράγματα και είμαι κι η μαμά της Σελήνης. Βασικά είμαι Ιχθύς…δεν χρειαζόταν να πω τίποτε από τα παραπάνω.
Θοδωρής: Είμαι στα πρόθυρα νίκης στην ακαδημαϊκή μάχη του πτυχίου. Προσπαθώ να απασχολούμαι συνέχεια με ό,τι δημιουργικό. Παίζω μουσική με την κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, ποσό μάλλον με την τους αμφορείς ή τους bombing the avenue.
Αλεξάνδρα: Εγώ, το Αλεξανδράκι της μπάντας. Μπάσο στη φύση του μουσικού οργάνου. Σε ό,τι αφορά τα ακούσματα, πέτα σε ένα μπλέντερ ό,τι υπάρχει με γκρουβ και καλή αισθητική εκεί έξω στη μουσική βιομηχανία. Ζω στην Ολλανδία και παλεύω να αποδεχτώ το υπόλοιπο της ζωής μου να υφίσταται σε μια χώρα με βροχή, πράγμα που μισώ.
3. Τι μουσική παίζετε; Και τι μουσική δεν θα παίζατε με τίποτα;
Παίζουμε ως επί το πλείστον δική μας μουσική (και κάποιες διασκευές από τα 70s). Ο στίχος είναι αγγλικός, αλλά ανά καιρούς έχουμε τολμήσει να εντάξουμε και ελληνική ποίηση μέσα αυτούσια. Το είδος μάς δυσκολεύει πάντα να το προσδιορίσουμε…αλλά ας κάνουμε τώρα μια προσπάθεια. Θα λέγαμε ότι εντάσσεται στο ευρύτερο γένος της ροκ σίγουρα. Από κει και πέρα δουλεύουμε με ψυχεδελικά στοιχεία, ενίοτε κάποιες ηλεκτρονικές προσθήκες…ναι. Ανά καιρούς, μας λένε ότι έχουμε 90’ s ήχο…μπορεί, αν και δεν έχουμε σχετικά ακούσματα.
Τι μουσική δεν θα παίζαμε, ε; Χμμ…είμαστε λίγο “μύλοι”, με την έννοια ότι θα μπορούσαμε να εντάξουμε σε λάιβ μας κομμάτι από οποιοδήποτε είδος μουσικής, αρκεί να διυλιζόταν μέσα από την αισθητική μας. Αν πρέπει να σκεφτούμε αφοριστικά όμως, δεν θα παίζαμε οτιδήποτε προσιδιάζει σε έντεχνο.
4. Προτιμάτε λάιβ, στούντιο ή πρόβα; Και γιατί;
Όχι ότι είμαστε τίποτα διπλωμάτες, αλλά τα αγαπάμε όλα (βασικά ο καθένας προτιμάει άλλο, οπότε είπαμε να τα εντάξουμε όλα). Πραγματικά, όλα έχουν τη χάρη τους και όλα μοιάζουν βήματα που κατατείνουν στον ίδιο σκοπό.
Στην πρόβα δουλεύουμε το πρωτόλειο υλικό, ζυμωνόμαστε μεταξύ μας, τρωγόμαστε, πίνουμε, απ’ όλα… Στο στούντιο έχουμε τη χαρά να ακούμε τελειοποιημένη τη δουλειά μας, να αγωνιούμε για το τί θα ακολουθήσει και να γουστάρουμε. Ε, και το λάιβ, εντάξει. Ντυνόμαστε, βαφόμαστε, η μαγεία του περφόρμανς και της συνδιαλλαγής με τον κόσμο είναι όλη η μαγεία.
5. Αγαπημένη μπάντα του καθενός και της καθεμιάς σας.
Εσμεράλδα: Pink Floyd και εγχωρίως Echo Train
Θοδωρής: Εγώ δεν έχω διαχρονικά αγαπημένες μπάντες. Αλλά, εάν υπήρχε ένα χρονόμετρο ακρόασης, τελευταία οι La famme ( διεθνώς ) και ο καινούριος δίσκος των φίλων μας Echo Train (εγχωρίως) μάχονται για την πρώτη θέση.
Αλεξάνδρα: Αγαπημένη μπάντα. Δύσκολη ερώτηση, ας πούμε nine inch nails.
6. Τι ετοιμάσατε πρόσφατα, τι μας επιφυλάσσετε άμεσα;
Εδώ και περίπου ένα χρόνο μπαινοβγαίνουμε αρκετές φορές στο στούντιο του πολύ καλού φίλου και παραγωγού μας Greggy K. Από αυτά τα sessions έχουν προκύψει δύο EP. Από το ένα έχουμε ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο single, το οποίο μπορεί κανείς να ακούσει στο Spotify, ενώ εντός ολίγων ημερών θα κυκλοφορήσει και ένα visualiser στο Youtube.
Ακόμα, την περίοδο του Ιανουαρίου μιας και το live που είχαμε προγραμματίσει με τον Theo Nt και τους Bird Of Vale, ακυρώθηκε λόγω των γνωστών συνθηκών, ηχογραφήσαμε ενα live session με μία πολύ αγαπημένη μας φίλη ( την οποία δεν θα αποκαλύψουμε ακόμα), πάντα σε παραγωγή Greggy K.
Τέλος εντός των επόμενων μηνών θα έχουμε την τιμή να ανοίξουμε τους Echo Train.
7. Ποιοι θα ήταν λόγοι ικανοί να διαλύσουν την μπάντα σας και τι σας κρατά ακόμα μαζί;
Έχουμε περάσει πολλές φάσεις μεταξύ μας. Είμαστε λίγο σαπουνόπερα δεν θα το κρύψουμε. Οπότε, αν μετά από όλα όσα έχουν συμβεί επιμένουμε, μάλλον κάτι μαγικό μας έχει δέσει. Ίσως ότι όλοι αγαπάμε και πιστεύουμε στο υλικό μας, ο ένας τον άλλον με τα στραβά και τα καλά του. Και παρ’ ότι δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη απήχηση, το υλικό αυτό έχει ζυμωθεί πολύ μέσα στα χρόνια κι έχουμε όλοι καταθέσει κάτι πολύ δικό μας μέσα σε αυτό…οπότε έχει γίνει η χημική ένωση και είναι αδύνατο να πάρει κανείς το δικό του μερίδιο και να εγκαταλείψει.
8. Το πιο επικό σας λάιβ, πού έγινε και γιατί είναι, για εσάς, το πιο επικό;
Είμαστε ανάμεσα σε δύο. Το ένα ήταν προ τριών ετών στον Λόφο του Στρέφη…είχε επέλθει μεγάλη ρήξη στην μπάντα και είχαμε πει ότι θα ήταν το τελευταίο μας λάιβ. Ο καθένας μας έβγαλε την ψυχή του εκείνο το βράδυ και σε συνδυασμό με την καθηλωτική ενέργεια του χώρου, έγινε ο χαμός.
Το δεύτερο ήταν σε ένα υπέροχο άθλιο μικρό μαγαζάκι κάπου στο Μεταξουργείο. Τί να σου πω, μπήκαμε μέσα και μείναμε άναυδοι. Είχε έναν περίεργο πρασινοκίτρινο φωτισμό, μύριζε περίεργα, η οικοδέσποινα είχε μόλις βγει από σουρεαλιστικό θρίλερ, μέχρι και πεθαμένο ποντικάκι βρήκαμε πίσω από καλοριφέρ. Και παρ’ όλα αυτά (θες που ανοίγαμε σε αγαπημένους μας καλλιτέχνες, θες που μόλις είχε μπει Μάρτης και φουντώναμε), ήταν μαγικά. Έχουμε κρατήσει μέχρι και την αφίσα.
9. Ποια η άποψή σας για την ελληνική ροκ σκηνή;
Έχοντας παρακολουθήσει live αλλά και δισκογραφικά την δουλειά που έχουν παρουσιάσει πολλές από τις αγαπημένες μας εγχώριες μπάντες, θεωρούμε ότι είτε αγγλόφωνο, είτε ελληνόφωνο, το ελληνικό ροκ ειδικά την περίοδο του διανύουμε έχει ισάξιο μουσικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον με τις σκηνές του εξωτερικού.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
10. Ποιο είναι το πιο αντι-ροκ χαρακτηριστικό της καθεμιάς και του καθενός σας, ας πούμε; Εκτός σκηνής, φυσικά…
Εσμεράλδα: Δεν ξέρω… ίσως ότι κλαίω συνέχεια. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι όλα τα στοιχεία που με συνθέτουν μεμονωμένα ως προσωπικότητα αντιρόκ τα λες…ο συνδυασμός τους όμως…
Θοδωρής: Έπειτα από κουβέντα με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας συναποφασίστηκε ότι το πιο αντι-ροκ στοιχείο μου είναι ότι ένα από τα dream gigs που θα ήθελα να παίξω ως κιθαρίστας, είναι με τον Γιώργο Μαζωνάκη.
Αλεξάνδρα: Αντιροκ χαρακτηριστικό…λατρεύω τον ύπνο , όποτε κάποιες φορές μπορεί να κοιμηθώ πολύ νωρίς και να μην συμμετέχω σε ροκιές, αλκοολικές νύχτες και κλάμπινγκ.
* Ο Θοδωρής και η Εσμεράλδα θα βρεθούν με την Ren και τον Greggy K στην σκηνή του Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3, Ομόνοια) την Κυριακή 20/3 στις 19:30, σε μια ψυχεδελική, ροκ, ποιητική συνύπαρξη. Όλα τα έσοδα από το live θα διατεθούν υπέρ ανθρωπιστικής βοήθειας για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία.
