Όχι, αγαπητό αναγνωστάκι, αυτό δεν είναι ένα από εκείνα τα κείμενα που κυκλοφορούν σωρηδόν σε διάφορες ιστοσελίδες που σου φλεξάρουν ότι πάνε χωρίς να πληρώσουν από δω κι από κει. Όχι, κανείς δε μου έδωσε τσάμπα εισιτήριο για τους Coldplay από την εταιρεία παραγωγής, διότι δεν είμαι η Zoe Pre ή κάποιος ακόμα πιο διάσημος όπως η Ιωάννα Τούνη.
Όντως είδα τους Coldplay τσάμπα χωρίς να πληρώσω εισιτήριο, αλλά όχι γιατί βρισκόμουν στο ΟΑΚΑ, ούτε σε καμία πολυκατοικία σε υψόμετρο, ώστε να μπορώ να δω το ΟΑΚΑ από την ταράτσα της πολυκατοικίας ή από το μπαλκόνι μου, όπως κάνουν σε κάτι επαρχιακά γήπεδα οι οπαδοί. Ούτε είχα κρυφή κάμερα στο γήπεδο, ούτε τίποτα από όσα μπορεί να σκεφτείς.
Είχα όμως το προφανές. Instagram. Και ακολουθώ τους κατάλληλους ανθρώπους. Σε μια συναυλία βέβαια, όπου πήγαν 65.000 άνθρωποι, όποιους και να ακολουθείς, 10 άνθρωποι θα βρεθούν που να πλήρωσαν κανονικά εισιτήριο και να πήγαν, οπότε 4-5 στόρι ο καθένας τους να έκανε, μάνι μάνι απόλαυσες ένα γεμάτο μισάωρο συναυλίας.
Εγώ στο δικό μου feed είχα πολύ παραπάνω από 10, μιας και είχα ακολουθήσει και αρκετούς διάσημους που ήταν παρόντες στο συναυλιακό event της χρονιάς. Είδα τόσα πολλά στόρι στο Instagram, από διαφορετικά σημεία του γηπέδου, από κοντά, από μακριά, με θέα την αρένα, από την αρένα με θέα το γήπεδο, από τα vip, που δεν ξέρω τι καλύτερο θα μπορούσα να είχα δει αν είχα πληρώσει εισιτήριο και ήμουν εκεί. Ήταν σα να βλέπω μετάδοση της συναυλίας με πολυκάμερο.
Κι ήταν πολύ καλύτερο, διότι ήμουν στην άνεση και τη δροσιά του σπιτιού μου, δεν ίδρωσα, δεν ταλαιπωρήθηκα να βρω πάρκινγκ, δεν ταλαιπωρήθηκα να περιμένω μιάμιση ώρα στο γύρνα για να γυρίσω σπίτι μου, δεν χρειάστηκε να πάω από τις 3 το μεσημέρι κουβαλώντας νερό και τίποτα σνακς, δεν πλήρωσα χρυσές τις μπίρες και τα προϊόντα εντός γηπέδου, δεν ρίσκαρα τίποτα.
Κι αν είχα πάει στους Coldplay, τι διαφορά θα έκανε από το να μην πήγαινα;
Κάποιος θα πει ότι «ναι, αλλά η εμπειρία της συναυλίας δεν μεταφέρεται από τα στόρι, βλέπεις μόνο βίντεο». Ισχύει αυτό. Όπως και το ότι δεν είδα τους Coldplay και πολύ στα στόρι. Σάματις όμως τους είδαν όσοι ήταν στο γήπεδο;
Προφανώς μακάρι όσοι πήγαν χθες και όσοι πάνε σήμερα, να το απολαύσουν. Αλλά το 80% των ανθρώπων στις συναυλίες τους, βλέπουν τους Coldplay από τις μεγάλες οθόνες που έχουν στηθεί και το μόνο που λαμβάνουν, είναι το vibe από τη σκηνή προς τα πίσω που μεταφέρεται. Αν είναι καλή η συναυλία, το vibe φτάνει μέχρι τον τελευταίο.
Αν ήμουν εκεί, κατά 99% δεν θα είχα βρει ούτε μια καθαρή οπτική προς τη σκηνή, θα πάλευα το μισό βράδυ να βγάλω βίντεο στο κινητό μου κάνοντας ζουμ την κάμερα, χαλώντας όμως αρκετά την ανάλυση, θα είχα απολαύσει τη μισή συναυλία γιατί και όλοι γύρω μου θα έκαναν ακριβώς το ίδιο – και λογικά οι άνθρωποι – οπότε αυτό που θα είχα να λέω, είναι ότι απλά βρέθηκα σε έναν χώρο με 65.000 ανθρώπους και άκουσα 65.000 φωνές να τραγουδάνε μαζί. Οκ, το έχω ζήσει στο γήπεδο τόσες φορές.
Δεν ξέρω πώς γίνεται στο εξωτερικό, αλλά εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει ικανοποιητικός συναυλιακός χώρος ώστε να πεις ότι θα δώσεις ένα μεγάλο ποσό και θα μπορέσεις να δεις, για λίγο έστω, τους καλλιτέχνες στη σκηνή και όχι από τις μεγάλες οθόνες.
Βάζοντας τα κάτω, περισσότερα θα είχα χάσει πηγαίνοντας στη συναυλία των Coldplay, παρά τώρα που δεν πήγα. Τώρα, είχα την ευκαιρία να δω πολλά περισσότερα, έστω και με ολίγη από Coldplay και Κρις Μάρτιν.
Φυσικά, αν αναρωτιέστε ως τώρα, δεν γράφω αυτό το κείμενο ως η έξυπνη της παρέας, για να μειώσω το συναίσθημα της συμπαρουσίας. Όχι. Σπουδαίο πράγμα το να κοιτιέσαι με αγνώστους και να σας ενώνει ένα κοινό όραμα. Υπέροχο το συναίσθημα να χοροπηδάς με 65.000 ανθρώπους, κι ας μην τους βλέπεις όλους, ας έχεις 500-600 που βρίσκονται περιμετρικά σου ή ας βλέπεις 30.000 κουκκίδες στις εξέδρες.
Αλλά, επειδή πολλοί άνθρωποι έχουν και το λεγόμενο FOMO (Fear of Missing Out), σε αυτούς απευθύνομαι περισσότερο, στη συναυλία των Coldplay ίσως, τελικά, είναι καλύτερο το JOMO (Joy of Missing Out)!
* Φωτογραφίες: Instagram/Coldplay
