Πριν ξεκινήσουμε, μια εξήγηση για μην γίνει παρεξήγηση: Ζούμε σε ένα ευλογημένο μέρος από πλευράς φυσικής ομορφιάς. Από την άλλη, όταν συγκρίνεις μεταξύ πολλών καλών, γίνεσαι και λίγο γκρινιάρης. Καλομαθαίνεις (ή κακομαθαίνεις) και μπαίνεις σε μια διαδικασία (υπέρ)ανάλυσης. Κι αφού κάναμε την απαραίτητη εισαγωγή, πάμε στο «ζουμί»: 5 ελληνικά νησιά, στα μάτια μας, υπερτιμημένα.
Δεν είναι πως είναι άσχημα νησιά – μην χάνουμε δα το μέτρο. Αλλά είναι συγκριτικό το ζήτημα και κατ’ αναλογία. Τι σου προσφέρει, πόσα σου απαιτεί, τι μπορείς να βρεις αλλού καλύτερα ή και φτηνότερα, τι είναι hype και τι όχι.
Ιδού λοιπόν. Τα 5 υπερτιμημένα ή υπερεκτιμημένα ελληνικά νησιά – και, παρακαλούμε, μην μας βρίσετε πολύ αν αγγίξαμε κάτι το ιερό στα μάτια τα δικά σας.
Και για να σας προλάβουμε, βγάλαμε τη Μύκονο εκτός συζήτησης. Είναι γαρ σαν άλλος πλανήτης, όσο κι αν ακόμα υπάρχουν εξαιρέσεις όπως μαγαζιά για να φας εκεί καλά και φτηνά.
5 υπερεκτιμημένα ελληνικά νησιά
Σαντορίνη
«Μα είστε με τα καλά σας; Τα χώνετε σε έναν από τους τοπ προορισμούς του πλανήτη;», σας ακούμε νοερά να (μας) φωνάζετε. Συμπαθάτε μας, έχουμε επιχειρήματα και πρώτοι θα συμφωνήσουν μαζί μας όσοι αγάπησαν κάποτε τη Σαντορίνη πριν γίνει η σνομπ «αρχόντισσα» των Κυκλάδων.
Εν αρχή και εν πρώτοις, έχει να κάνει με το τι πληρώνεις για να πάρεις αυτό που πλέον η νήσος Θήρα (sic) σου προσφέρει. Στην ουσία, έχει γίνει ένα είδους άβατο για το μέσο θνητό. Αν δεν σου τρέχουν από τα μπατζάκια τα λεφτά, μόνο από το καράβι μπορείς να τη δεις – περνώντας για να πας κάπου αλλού, κάπου ανθρώπινα.
Και πώς είναι δυνατόν να θεωρείται νορμάλ το να πρέπει να δώσεις χιλιάδες ευρώ για λίγες μέρες προκειμένου να πας σε ένα νησί που θα κάνεις μπάνιο σε μια από τις εκατοντάδες πισίνες που ξεφυτρώνουν από παντού (αλλοιώνοντας και το φυσικό τοπίο – για να τα λέμε όλα) και μάλλον όχι εκεί που θα έπρεπε – στη θάλασσα δηλαδή;
Καθότι είναι αυτή η μεγάλη αλήθεια, γνωστή τοις πάσι και καθόλου μύθος: Η Σαντορίνη δεν έχει παραλίες της προκοπής. Καμάρι, Περίσσα, Κόκκινη Παραλία είναι τίμιες, αλλά σε καμία περίπτωση τοπ.
Και το ηλιοβασίλεμα στην Οία; Με εκατοντάδες τουρίστες που χειροκροτάνε όταν δύει ο ήλιος και κοιτάνε τι συμβαίνει μόνο από την κάμερα του smartphone τους; Όχι ευχαριστώ. Υπάρχουν πολύ καλύτερα. Σε πολλά άλλα μέρη στην Ελλάδα. Που θα το χαρείς κιόλας και ολόψυχα.
Ικαρία
Κακοτράχαλο είναι ως μέρος, με πολλά βουνά και δύσβατες τοποθεσίες. Επίσης, οι περισσότερες παραλίες της Ικαρίας είναι απλώς ΟΚ, τίποτα το φοβερό, ενώ στις πιο καλές κινδυνεύεις να σε πάρει το κύμα και τα ρεύματα – κι αυτό μόνο αστείο δεν είναι προφανώς.
Κι ύστερα είναι τα πανηγύρια. Κάποτε ήταν πραγματικά ωραία και αυθεντικά. Μέχρι που έπεσε «σύρμα» και πλάκωσαν οι «Ούννοι». Συγνώμη, αλλά διασκέδαση δεν (μπορεί να) είναι μια φάση που δεν μπορείς καλά καλά να περπατήσεις από τον πολύ τον κόσμο. Κάτι που πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν το ζουν πραγματικά, αλλά το καταγράφουν με τα κινητά τους απλά και μόνο για να λένε μετά πως «ήμουνα κι εγώ εκεί».
Και ναι, η Ικαρία φημίζεται για τη μακροζωία των κατοίκων της και για τους χαλαρούς ρυθμούς της. Αλλά το πρώτο δεν αφορά τους επισκέπτες (εκτός κι αν αποφασίσουν να γίνουν μόνιμοι, οπότε με γεια τους με χαρά τους) και το δεύτερο μπορεί να γίνει πολύ εκνευριστικό όταν περιμένεις στο λιοπύρι για να εξυπηρετηθείς.
Φολέγανδρος
Σύμφωνοι, η Χώρα της είναι πολύ όμορφη. Από αυτές που κάθε γωνιά έχει κάτι να σου πει, κάτι να σου αφήσει εσωτερικά. Αλλά αρκεί αυτό; Ταπεινή μας γνώμη, όχι.
Η Φολέγανδρος χάνει όταν η συζήτηση μπαίνει στη σχέση κόστος-απόδοση. Είναι αδικαιολόγητα πανάκριβη σχεδόν σε όλα της. Και δεν σε πείθει πως σε θέλει ως επισκέπτη αν δεν καλύπτεις συγκεκριμένα (ή και αόριστα) κριτήρια «αριστοκρατίας».
Και πρακτικά είναι ένα νησί δίχως παραλίες. Αυτές που μπορούν κάπως να σταθούν θα σε ταλαιπωρήσουν πάρα πολύ μέχρι να τις προσεγγίσεις. Διακοπές όμως είπαμε να πάμε, όχι για… καταδρομές! Ναι δεν τα θέλουμε όλα στο πιάτο, αλλά ένα μίνιμουμ ευκολίας θα το θέλαμε (βρε αδελφέ).
Αίγινα
Είναι πολύ κοντά στην Αθήνα. Έχει πεντανόστιμα φιστίκια. Και κάπου εδώ τελειώσαμε με τα θετικά. Δηλαδή πασχίζεις να βρεις να πεις καλό λόγο για ένα μέρος που έχει αδικήσει εν πολλοίς τον εαυτό του. Η πόλη της Αίγινας δεν έχει τίποτα το συγκλονιστικό, τίποτα που θα σε κάνει να πεις «εδώ είμαστε».
Αλλά και η φύση δεν στάθηκε γενναιόδωρη με αυτό το νησί του Αργοσαρωνικού. Οι περισσότερες παραλίες με το ζόρι ξεφεύγουν από το χαρακτηρισμό «μέτριες». Και σε κάθε περίπτωση, ελάχιστα από όσα θα συναντήσεις εκεί θα σου δώσουν την αίσθηση πως ξεφεύγεις. Αν είσαι Αθηναίος, δεν θα καταλάβεις σχεδόν καν διαφορά…
Ζάκυνθος
Το παλέψαμε αρκετά μέσα μας πριν βάλουμε τη Ζάκυνθο σε αυτή τη λίστα για υπερτιμημένα νησιά. Αλλά τελικά μπήκε για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με τη φυσική της ομορφιά. Έχει, αναμφίβολα, μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας.
Αλλά: Στο Ναυάγιο δεν μπορείς πρακτικά να πας πια κι αυτό είναι πολύ στενάχωρο. Βέβαια και νωρίτερα, με τόσα καΐκια που μαζεύονταν εκεί, μεταφέροντας αθρόα τουρίστες, η απόλαυση είχε πάει περίπατο…
Και αυτό μας φέρνει στο Νο1 κατά τη γνώμη μας πρόβλημα για τη Ζάντε. Τη χωρίς όριο τουριστική εκμετάλλευση. Που συνοψίζει ο Λαγανάς. Ένα Λας Βέγκας στην Ελλάδα – γιατί;
Ναι, τέτοια κακόγουστα μέρη έχουν χτιστεί κι αλλού. Στη Ρόδο, στην Κω, στην Κέρκυρα. Με (νεαρό)κόσμο που πίνει (ο,τι να ναι) και παρτάρει χωρίς αύριο και χωρίς να δίνει δεκάρα για το μέρος που βρίσκεται.
Αλλά εδώ έχουμε και τις χελώνες Καρέτα-Καρέτα, ο κόλπος του Λαγανά είναι βασικός βιότοπος της. Και αντί να σεβαστούμε το φυσικό περιβάλλον ενός απειλημένου είδους, κάνουμε ακόμα πιο επικίνδυνες τις συνθήκες διαβίωσης (ή μήπως επιβίωσης;). Τα νέον φώτα από την ακτή και ο θόρυβος αποπροσανατολίζουν τις χελώνες, τις τρομάζουν, κάνουν κακό.
