Η μουσική κάνει κύκλους. Και είναι το αναμενόμενο. Κάποιες φάσεις της μπορεί να μην αρέσουν σε κάποιους. Να, για παράδειγμα η όλη φάση με την τραπ εδώ και 8 χρόνια, σε αρκετούς από εμάς τους άνω των 35, μας ξίνισε. Δε γυρίζει όμως ο κόσμος γύρω μας. Όλα έχουν τη θέση τους. Το τραγούδι δεν απευθύνεται μόνο σε έναν και αν περιμένεις από το προβεβλημένο να σε ικανοποιήσει, είναι δικό σου πρόβλημα. Στις φάσεις, λοιπόν, που έχει περάσει η ελληνική μουσική, το λαϊκό τραγούδι ήταν πάντα στα δημοφιλή.
Όμως, κάπου προς το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, άρχισε να γίνεται μια μεταστροφή, οι τεκτονικές πλάκες στο ελληνικό τραγούδι οδήγησαν στο λαϊκοπόπ, στο pop, στο latin pop, στην trap. Και τώρα, φαίνεται πως ζούμε στο λυκαυγές για το λαϊκό τραγούδι, στην αρχή της επιστροφής του στην κορυφή.
Αυτό δε συμβαίνει από μόνο του. Συμβαίνει γιατί υπάρχουν καλλιτέχνες που το υπηρετούν χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς και ακολουθούν το μονοπάτι.
Ο Νίκος Οικονομόπουλος ήταν για χρόνια κάπως μόνος σε αυτή τη συνθήκη. Τα τελευταία χρόνια, ο Κωνσταντίνος Αργυρός τον ακολούθησε, στρέφοντας τις νέες του συνθέσεις και τραγούδια προς αυτή την κατεύθυνση. Στο διάστημα αυτό, εμφανίστηκε και ο καταπληκτικός Θοδωρής Φέρρης που έκανε όχημα τη φωνή του για να υψώσει το λαϊκό τραγούδι το ανάστημά του.
Το λαϊκό τραγούδι βρήκε τη θεά του
Είναι, όμως, μία εκείνη που σήκωσε ψηλά τη σημαία και κάνει το μπουζούκι στις μελωδίες κυρίαρχο, εκείνη που παίρνει στις πλάτες της το λαϊκό τραγούδι για την επόμενη μέρα.
Η Κατερίνα Λιόλιου, με τον νέο της δίσκο με τίτλο Το Δικό Μου DNA, κάνει ένα ξεκάθαρο statement πως είναι παρούσα για να συστήσει το λαϊκό τραγούδι σε μια νέα γενιά που έμαθε στην ένωση του pop με την τραπ και, ενδεχομένως, δε μπορεί να συνδεθεί με το μπουζούκι, με τον βαρύ ήχο που έχει το λαϊκό.
Στα 14 τραγούδια του άλμπουμ της Λιόλιου, θα ακούσει κάποιος τραγούδια που κάνουν ακόμα κι έναν γεροπαράξενο και αντιδραστικό 60άρη να γοητευτεί. Πολλές φορές, ο πατέρας μου ακούει τραγούδια που βάζω και μου λέει το κλασικό «τι αηδίες είναι αυτές», ή «σαν τον Καζαντζίδη και τον Ζαμπέτα δεν είναι». Όταν άκουσε το «Τα Φιλιά Μου», το «Γκρεμίστε» και το «7, 8, 9», δεν είπε τίποτα από αυτά. Έδειχνε να δίνει ευκαιρία, να ακούει με προσοχή. Δεν τον ένοιαξαν οι στίχοι, δεν ήταν αυτοί που τον παρέσυραν. Ήταν η μελωδία, το μπουζούκι.
«Να ‘μαστε λοιπόν, ξανά εδώ μαζί! Πιο ώριμοι, πιο γεμάτοι, πιο ολοκληρωμένοι, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη όρεξη και λαχτάρα για το καινούριο. Το δεύτερο μου άλμπουμ είναι γεγονός… «Το Δικό μου DNA»! Μοιράζομαι μαζί σας την αλήθεια μου, σας παραχωρώ ακόμη ένα κομμάτι μου… Αυτή είναι η ταυτότητα της ψυχής μου! Πορευόμαστε ενωμένοι και νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη! Ελπίζω να το αγαπήσετε όσο και εγώ!», ανέφερε η Λιόλιου για το άλμπουμ.
Τα εύσημα ανήκουν στους δημιουργούς των τραγουδιών, στην Κατερίνα Λιόλιου που τα αναδεικνύει με τις ερμηνείες της και στους ανθρώπους που τη συμβουλεύουν και τη στηρίζουν.
Κι είναι η επιμονή αυτή στο λαϊκό που έκανε μέσα σε έναν χρόνο τη Λιόλιου πρώτο όνομα στη νύχτα, να είναι αυτή ο Νο1 λόγος για να πάει κάποιος στα μπουζούκια, στα μαγαζιά όπου εμφανίζεται.
Από τη Λιόλιου, λοιπόν, που είναι η ιέρεια του σύγχρονου λαϊκού, πάμε στον έτερο δίσκο που κυκλοφόρησε πριν λίγα 24ωρα, προχθές για την ακρίβεια, και ανήκει σε έναν βετεράνο, σε έναν από τους θρύλους της ελληνικής μουσικής, τον Λευτέρη Πανταζή.
Ο ΛεΠα κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Βασιλιάς», στο οποίο ξεχωρίζουν αυθεντικά ζεϊμπέκικα, οι νότες από το μπουζούκι σε παρασέρνουν και ο ΛεΠα δείχνει το γιατί είναι από τους λίγους που έχουν καταφέρει τόσες δεκαετίες να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
«Αυτή Η Γυναίκα», «Αμετανόητα Τρελός», «Με Είχες Δεδομένο», «Ένα Ζεϊμπέκικο», είναι τραγούδια trademarks για το λαϊκό τραγούδι.
2η ζωη και για τα άλμπουμ
Η αποδοχή και η επιτυχία που σημειώνουν αυτά τα δύο άλμπουμ, ειδικά της Λιόλιου που κυκλοφόρησε πιο πριν και «τρέχει» μερικές εβδομάδες νωρίτερα, όταν αναρτούσε στα social teasers από τα πρώτα 5 τραγούδια, δεν ανασταίνει μόνο το λαϊκό τραγούδι.
Αναδεικνύει και την επάνοδο των άλμπουμ. Για σχεδόν μια δεκαετία, τα singles είχαν γίνει κυρίαρχα και δεν κυκλοφορούσαν άλμπουμ από τους τραγουδιστές. Μετά, ήρθε μια φάση στην οποία άρχισαν να κυκλοφορούν άλμπουμ που είχαν 2-3 νέα τραγούδια και 6-7 από τα singles που είχαν κυκλοφορήσει την προηγούμενη διετία και τώρα, έστω με αυτή την ψηφιακή μορφή, βρισκόμαστε στη 2η Άνοιξη των Άλμπουμ.
Ας μη γελιόμαστε, το λαϊκό τραγούδι βρίσκεται στο DNA μας, όπως τραγούδαει η Λιόλιου, και δεν πεθαίνει. Πέφτει σε χειμερία νάρκη, αλλά ξυπνά και ξυπνά δριμύτερο!
Έχοντας μεγαλώσει με μελωδίες από μπουζούκι να γεμίζουν το σπίτι, με τους γονείς μου και τον παππού και τη γιαγιά να τα ακούνε και να νιώθουν ψυχική ευδαιμονία, αυτή η νέα ζωή για το λαϊκό τραγούδι μου γεννά και μένα ικανοποίηση.
