Ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν βγήκε το Maestro του Μπράντλεϊ Κούπερ στο Netflix. Παρά το ότι είναι μια πολύ καλή ταινία, με δύο υπέροχες ερμηνείες και με οσκαρικές βλέψεις, δεν έμεινε πάνω από την συνηθισμένη μια εβδομάδα στην κορυφή του top-10. Ίσως να έμεινε και λιγότερο εκεί. Και μέσα σε 10-15 μέρες είχε βγει εντελώς από το top-10. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες με την ταινία Society of the Snow. Ενώ πρόκειται για μια ταινία υψηλού επιπέδου, με οσκαρική στόφα, έμεινε πολύ λίγο στην πρώτη θέση, ούτε 4 μέρες, και σιγά σιγά κατεβαίνει.
Αν κοιτάξει κανείς σήμερα το top-10 στις ταινίες του Netflix, θα δει ότι οι 9 από τις 10 (εξαίρεση το Society of the Snow) είναι είχε χαζορομαντικές, είτε χαζοaction, είτε ταινίες που όταν τις είδαμε στο σινεμά, μετανιώσαμε που τις είδαμε.
Εν προκειμένω, στο Νο1 βρίσκεται η ταινία The Proposal με την Σάντρα Μπούλοκ και τον Ράιαν Ρέινολντς από το μακρινό 2009 και στην 9η θέση το The Descendants, στην 3η θέση είναι το Transporter 2 και στην 5η και 6η θέση τα Morbius και Exodus – αυτά τα δύο ανήκουν στην τρίτη κατηγορία που θέσαμε, στις ταινίες που αν είχαμε ντομάτες στην αίθουσα, θα τις πετούσαμε στην οθόνη.
Στις υπόλοιπες θέσεις έχουμε δύο animation, το Bad Guys (7η θέση) και το Grinch (10η θέση) (μάλλον το βλέπουν αυτοί που δεν έχουν ξεστολίσει ακόμα), το απογοητευτικό Rebel Moon του Σνάιντερ (8η θέση), το Society of the Snow (2η θέση) και το γλυκό Under the Tuscan Sun (4η θέση).
Έτσι γύρισε το Netflix την παρτίδα
Το πρόθεμα «χαζο-» δεν τοποθετήθηκε υποτιμητικά, αλλά για να δείξει μια διάθεση από τον μέσο θεατή, τον μέσο συνδρομητή του Netflix να το χρησιμοποιεί πλέον ως μια πλατφόρμα ξεκούρασης και όχι ως μια πλατφόρμα στην οποία αναζητάει να δει σώνει και ντε αριστουργήματα. Θα τα δει κι αυτά, αλλά το πιθανότερο είναι να κοιμηθεί κάπου στη μέση. Από τις ταινίες της 10άδας, όλες είναι ταινίες ξεκούραστες, δεν έχουν απαιτήσεις από τον θεατή, με εξαίρεση το Society of the Snow και το Rebel Moon.
Αυτή η εικόνα δεν είναι η πρώτη φορά που απαντάται στο Netflix. Γενικώς, τους τελευταίους μήνες, ειδικά μετά το καλοκαίρι, στις πρώτες θέσεις σπανίως θα δει κανείς αναγνωρισμένες ταινίες, ταινίες με σπουδαίες βαθμολογίες να παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Θυμάμαι μέχρι πρόπερσι, το Netflix έβγαζε κάπου τον Δεκέμβριο τις ταινίες που θέλει να προωθήσει για τα Όσκαρ και μέχρι τα τέλη Γενάρη ήταν ψηλά στην δεκάδα, αν δεν καπάρωναν την πρώτη θέση για 3-4 βδομάδες.
Αυτό φαίνεται να εκλείπει και αποτελεί ένα ενδιαφέρον στοιχείο προς ανάλυση για το τι ζητάει ο μέσος συνδρομητής και πώς ανταποκρίνεται η ίδια η πλατφόρμα σε επίπεδο αγορών δικαιωμάτων και παραγωγών που προκρίνει.
Και το Netflix έχει δείξει ότι ανταποκρίνεται σε αυτό που ζητάνε οι συνδρομητές σε ένα region της παγκόσμιας αγοράς και τους το προσφέρει. Κι αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του με τις άλλες πλατφόρμες στην Ελλάδα και σε αρκετές ακόμα αγορές, διαφορά που ήταν ο λόγος που το Netflix κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο, από εκεί που είχε πτώση στους συνδρομητές, να ανακάμψει.
