Διακρίθηκε σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, η Μαίρη Χρονοπούλου με την μπάσα φωνή και την επιβλητική εικόνα, άφησε την τελευταία της πνοή σήμερα έπειτα από ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο μετά το ατύχημα που είχε στο σπίτι της την Κυριακή.

Η Μαίρη Χρονοπούλου την Κυριακή έπεσε στο σπίτι της και έμεινε αναίσθητη για αρκετή ώρα μέχρι να τη βρει η γυναίκα που την προσέχει. Μεταφέρθηκε στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρό αιμάτωμα στο κεφάλι.

Μαίρη Χρονοπούλου: Η μοιραία γυναίκα της Μεγάλης Οθόνης

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1933 στην Αθήνα.

Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα.

Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε σαν κομπάρσα στο Χαρούμενο ξεκίνημα του Ντίνου Δημόπουλου, το 1954, σε παραγωγή της Φίνος Φιλμ όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια.

Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο Τελευταίο ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ.

Από το 1963 και μετά πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές σειρές της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Μαίρη Χρονοπούλου: Οι δραματικές ερμηνείες

Ξεχωριστή ήταν η ερμηνεία της στην ταινία Τα κόκκινα φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1964, Χωρίς ταυτότητα, (1963, Φίνος Φιλμ), Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, επίσης ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1966,

Πολύ αργά για δάκρυα του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), Όταν η πόλις πεθαίνει, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), Κοινωνία ώρα μηδέν του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), Η λεωφόρος του μίσους (1968, Φίνος Φιλμ) και Ορατότης μηδέν του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).

Μαίρη Χρονοπούλου: Η… γυναίκα του γλεντιού στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη

Η Μαίρη Χρονοπούλου άφησε το δικό της στίγμα στα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη. Αν και σε αρκετούς υπάρχει η εντύπωση ότι έπαιξε σε πολλά από αυτά, στην πραγματικότητα εμφανίστηκε μόλις σε τρία: Οι θαλασσιές οι χάντρες, Μια κυρία στα μπουζούκια και Γοργόνες και μάγκες.

Ιδιαίτερα στο Μια κυρία στα μπουζούκια σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις κλασικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».

Την περίοδο 1967-68 υπήρξε η καλύτερη πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου και κέρδισε το βραβείο της ενώσεως κριτικών.

Κινηματογραφικά έχουν ξεχωρίσει οι ερμηνείες της στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου Οι κυνηγοί και Ταξίδι στα Κύθηρα, ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Τα παιδιά της χελιδόνας του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε όλα τα είδη θεάτρου.

Το 1972 έκανε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.

Μαίρη Χρονοπούλου: Η προσωπική ζωή

Τον Αύγουστο του 1975 παντρεύτηκε τον πρώην δήμαρχο Σπάτων και πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη και χώρισαν έπειτα από λίγο καιρό. Υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια με τον Ανδρέα Μπάρκουλη.

Τον Αύγουστο του 1999 έπαθε ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητό της, που την έχει αναγκάσει να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για πολλά χρόνια. Πριν από λίγο καιρό ωστόσο ανέκαμψε και επέστρεψε στην κοινωνική ζωή.

Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

H Finos Film αποχαιρέτησε την Μαίρη Χρονοπούλου

H Finos Film αποχαιρέτησε την πρωταγωνίστρια των μεγάλων επιτυχιών με ένα βίντεο, το οποίο συνόδεψε με το εξής κείμενο:

«Κάθε απώλεια από την οικογένεια της Φίνος μας στοιχίζει, όμως είναι κάποιοι αποχωρισμοί που γρατζουνάνε περισσότερο. Η Μαίρη ήταν ένα από τα «παιδιά» μας που με την λάμψη της, το ταλέντο και το ταπεραμέντο της σφράγισε κάθε ρόλο της επάξια.

Οι ρόλοι της επιβλητικοί και δυναμικοί. Η ίδια συναισθηματική και αθεράπευτα ρομαντική. Πέρασε το κατώφλι της Φίνος Φιλμ σε ηλικία 20 ετών και μέχρι το 1970 κατάφερε να μαγέψει τον φακό σε κωμωδίες, δράματα και φαντασμαγορικά μιούζικαλ. Ερμήνευσε με πάθος κόντρα ρόλους, τραγούδησε εμβληματικά άσματα που έμειναν στην ιστορία και ξεπέρασε δύσκολες προκλήσεις που της έφερε η ζωή με αποφασιστικότητα και θέληση. Η Μαίρη δεν ήταν απλά μια γυναίκα. Ήταν «γυναίκα του γλεντιού» και σύμβολο του ελληνικού κινηματογράφου. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της. Αντίο αγαπημένη μας».