Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε μια σεζόν που, αν ρωτήσεις τους περισσότερους φιλάθλους, κρίνεται ως αποτυχημένη. Ο λόγος; Μα φυσικά ότι ο μεγάλος αντίπαλος, ο Παναθηναϊκός, πήρε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα από 0-2. Είναι όμως έτσι;
Επειδή οι οπαδοί του Ολυμπιακού, έχοντας μάθει έτσι από το ποδόσφαιρο, δεν αποδέχονται κανένας άλλος να πάρει τίτλο και τα θέλουν όλα δικά τους, λες και δεν έχουν χορτάσει με τη σέσουλα χαρές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά και άλλα αθλήματα, τότε ναι, έτσι είναι. Απέτυχε ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ.
Αν το δούμε όμως ως φίλαθλοι που αποδεχόμαστε και την ήττα, που αποδεχόμαστε και τη φορά που ο αντίπαλος είναι καλύτερος, αλλά συν το ότι παίζουν γενικά και άλλες ομάδες μπάσκετ που έχουν και μεγαλύτερα μπάτζετ, τότε θεωρώ πως η χρονιά δεν είναι αποτυχημένη για τον Ολυμπιακό. Ούτε σούπερ επιτυχημένη είναι.
Αλλά δε γίνεται να μη θεωρήσουμε επιτυχία πως μια ομάδα με χαμηλό επιθετικό ταλέντο, κατάφερε να κάνει 21 νίκες στην Ευρωλίγκα, να περάσει τη Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας και να φτάσει πολύ κοντά στο να κάνει break σε 5ο ματς στο ΟΑΚΑ, με το σουτ του Γκος. Δεν είναι γόνιμη νοοτροπία το «δοκάρι και μέσα, θεός/δοκάρι και έξω, παλτό». Αυτές οι νοοτροπίες γεννάνε χούλιγκαν που τριγυρίζουν με διαπιστεύσεις στο γήπεδο και βρίζουν τους παίκτες των αντιπάλων. Δεν τους χρειαζόμαστε δαύτους, να μας λείπουν. Θέλουμε αυτούς που θα χειροκροτήσουν την καλή προσπάθεια της ομάδας τους και θα αναγνωρίσουν ότι ο αντίπαλος υπερείχε.
Λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία. Υπερείχε. Και φυσικά, να ασκηθεί κριτική, αλλά με ηρεμία, γιατί κατανοώ πως ο Ολυμπιακός ως οργανισμός είχε μια φιλοσοφία που φέτος απέτυχε, αλλά πρώτα δίνεις την ευκαιρία στον άλλον να καταλάβει τα λάθη του και μετά τον καταδικάζεις. Κι ο Ολυμπιακός, η διοίκηση και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, τώρα έχουν την ευκαιρία να δείξουν αν κατανόησαν τι πήγε στραβά φέτος, αν μπορούμε να θεωρήσουμε στραβή χρονιά που έφερε δύο τρόπαια, έστω Κύπελλο και Super Cup, και final-4 Ευρωλίγκας.
Όπως και να το κάνουμε, μετράει στον κόσμο και στην ψυχολογία να πηγαίνεις 3 σερί final-4 και να έχεις 0 κατακτήσεις, έστω κι αν πέρσι ήταν στο τελευταίο σουτ, και ο αντίπαλός σου, που λείπει 12 χρόνια από το final-4, να πηγαίνει στην πρώτη του χρονιά με νέα ομάδα και προπονητή, από 15ος πέρσι, και να το κατακτά.
Τι χρειάζεται λοιπόν ο Ολυμπιακός για να δυναμώσει; Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, να σημειώσουμε πως η θεωρία απέχεια από την πράξη. Μπορεί ο Ολυμπιακός να πάει να πάρει Λορέντζο Μπράουν, να φέρει πίσω Βεζένκοφ, να φέρει και Ντόρσεϊ, να έχει και τον Κίναν Έβανς από τον Φλεβάρη και μετά, και να μην πάει ούτε final-4. Μπορεί να μη δέσει το γλυκό. Θα έχει ακολουθήσει όμως το σωστό μονοπάτι. Και με βάση αυτό θα πρέπει να κριθεί.
Στις θέσεις 4-5 ο Ολυμπιακός είναι υπερπλήρης. Δεν χρειάζεται πρακτικά τον Βεζένκοφ. Θα τον πάρει καθαρά και μόνο για να μην πάει σε άλλη ομάδα, εφόσον γυρίσει στην Ευρώπη. Με Παπανικολάου-Πετρούσεφ-Πίτερς στο 4 και Μιλουτίνοφ-Φαλ-Ράιτ, δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι. Αυτό που ίσως πρέπει να αλλάξει, είναι να πάει ο Παπανικολάου στο 4 μόνιμα και ο Πίτερς να είναι κυρίως τριάρι.
Πάμε, λοιπόν, στις θέσεις 1-2-3, όπου υπάρχει το μεγάλο ζήτημα. Κυρίως γιατί υπάρχει ανάγκη για Έλληνες σε αυτές τις θέσεις. Ή παίκτες με ελληνικό διαβατήριο. Ο Ντόρσεϊ ειναι ένας τέτοιος. Αν δεν είχε το ελληνικό διαβατήριο, θα έλεγα ότι ο Ντόρσεϊ δεν είναι παίκτης εδώ και δύο χρόνια που έχει δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει μια ομάδα να κατακτήσει τρόπαια. Στα play offs πέρσι με Φενέρ, φέτος με Φενέρ, πρόπερσι με Ολυμπιακό, αλλά και στα final-4 φέτος και πρόπερσι στο Βελιγράδι, ήταν ανύπαρκτος.
Η ανάγκη για Έλληνες που έχει ο Ολυμπιακός, του δένει τα χέρια
Από κει και πέρα, με δεδομένο πως ο Κάνααν έφυγε για Ερυθρό, και πως ο Κίναν Έβανς λογικά θα έρθει, αλλά με διαφορετικό συμβόλαιο, συν τους Γουόκαπ-Γκος-Λαρεντζάκη, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα γκαρντ που να έρθει για πρώτος. Να πάρει τα λεπτά του Γουόκαπ και ο Τεξανός να έχει ειδικές αποστολές του χρόνου και να παίζει μάξιμουμ 20 λεπτά αν το απαιτεί το ματς, 15 λεπτά κατά μέσο όρο. Φέτος, αποδείχθηκε πόσο πρόβλημα δημιουργεί η αδυναμία του στο σουτ. Θα είναι ο Λορέντζο Μπράουν αυτός που θα έρθει; Μπορεί. Ακούγεται όμως για πολλές ομάδες.
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν και πολλοί γκαρντ σαν τον Μπράουν στην αγορά. Ο Τζέιμς που ήταν στόχος, έμεινε στο Μονακό, Καμπάτσο-Λάρκιν έχουν συμβόλαια, ο Πάντερ πάει Μπαρτσελόνα, αλλά δεν είναι και αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός, οπότε οι επιλογές από Ευρώπη είναι περιορισμένες. Κι από Αμερική μεριά, πάντα υπάρχει ένα ρίσκο που ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει δείξει ξεκάθαρα πως δεν θέλει να το πάρει.
Ο μόνος τρόπος είναι να γίνει κανένα μπαμ με Κέβιν Πόρτερ Τζούνιορ, αλλά κι αυτό μοιάζει αδύνατο. Επομένως, ο Μπράουν είναι μονόδρομος και μετά πέφτει το επίπεδο σε παίκτες όπως ο Κρις Τζόουνς ή ο Λαπροβίτολα αν φύγει από τη Μπαρτσελόνα. Υπάρχει και ο Λούντμπεργκ που μάλλον αποχωρεί από τη Βίρτους, που θα ήταν μια καλή επιλογή, όχι όμως για να εκτοπίσει τον Γουόκαπ.
Εκεί που θεωρώ ότι υπάρχει επίσης τεράστια ανάγκη ενίσχυσης, είναι στη θέση 3, με έναν πολύ καλό παίκτη να μοιράζεται με τον Πίτερς τα 40 λεπτά. Έλληνας τέτοιος δεν υπάρχει, οπότε μόνο ξένος, που αν είναι ξένος, πάλι στην Ελλάδα ίσως να μην παίζει.
Από ξένους, ο Ολυμπιακός θα έχει του χρόνου τους Μίλου-Φαλ-Ράιτ-Πετρούσεφ-Πίτερς-Γκος-ΜακΚίσικ, δηλαδή ήδη 7 παίκτες, συν τον Έβανς αν έρθει, συν έναν ακόμα γκαρντ, άρα πάμε στους 9. Επομένως, πάλι με 10 ξένους θα υπάρχει πρόβλημα του χρόνου. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν οι Μήτρου-Λονγκ και Λούντζης, που ο Ολυμπιακός τους θέλει γιατί είναι Έλληνες, αλλά στους τελικούς δεν έπαιξαν καθόλου, γενικά μες στη χρονιά έπαιξαν ελάχιστα, οπότε ίσως αναζητήσουν κάτι άλλο.
Κι υπάρχει και ο Λαρεντζάκης. Επίσης Έλληνας, επίσης αναγκαίος, αλλά με εξαίρεση τον 4ο τελικό όπου του μπήκαν τα σουτ, δεν χαίρει εμπιστοσύνης από τον Μπαρτζώκα, στο final-4 δεν έπαιξε καθόλου ουσιαστικά και στον 5ο τελικό μπήκε για 2-3 λεπτά, έκανε κάποια λάθη και ο προπονητής τον πάρκαρε. Θαρρώ πως είναι πιθανό να τεθεί ζήτημα από τον ίδιο για τον ρόλο του.
Σίγουρα πάντως, χρονιά που να υπάρχει ένας κορμός 9-10 παικτών και να χρειάζονται μόνο 3 προσθήκες, μόνο αποτυχημένη δεν θεωρείται. Και δεν κατανοώ όσους λένε πως ο Γκος πρέπει να φύγει. Πολύ πιο αξιόπιστος από τον Γουόκαπ είναι και η αντίπαλη άμυνα τον προσέχει. Δεν του αναλογεί το βάρος της ευθύνης των κρίσιμων σουτ, αλλά σε μια ομάδα που θα έχει έναν leader, ο Γκος είναι υπερπολύτιμος. Πέρσι, η Ρεάλ χάρη σε αυτόν ανέτρεψε το 0-2 με την Παρτιζάν.
3 κινήσεις καλές θέλει ο Ολυμπιακός. Κι αν η μία δεν είναι από το πάνω πάνω ράφι, δεν πειράζει. Εφόσον θα έχει προστεθεί επιθετικό ταλέντο στην ομάδα και θα έχουν αποκτήσει ρόλο συμπληρωματικού παίκτες που φέτος είχαν 25 και 30 λεπτά, η ομάδα θα βρεθεί ξανά το 2025 στην διεκδίκηση του final-4.
Το σημαντικό είναι ο κόσμος που έχει ξενερώσει από αυτό το πολυετές αφήγημα του «εμείς με το χαμηλό μπάτζετ θα τους δείξουμε», το οποίο πέθανε φέτος, να δει πως η διοίκηση θα κάνει το βήμα παραπάνω και πως ο Μπαρτζώκας δε θα κληθεί να κάνει πάλι τον Κάνααν και τον Γουόκαπ να μοιάζουν με Λάρκιν ή Ναν και να πάει σε υπερβάσεις.
Γιατί το να χάνεις από τη Ρεάλ στο final-4 και να προτάσσουν, προπονητής και αρχηγός, ότι έχει χαμηλό μπάτζετ η ομάδα, αποτυπώνει μια μιζέρια, μια έλλειψη αυτοπεποίθησης που ο Ολυμπιακός δεν είχε πέρσι που ήταν σχεδόν ίδιο το μπάτζετ και ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη…
