Περιεχόμενα
Πριν έναν χρόνο ο Παναθηναϊκός επέστρεφε σε ευρωπαϊκά ματς και αποκλειόταν από τη Σλάβια Πράγας στα προκριματικά του Conference. Έναν χρόνο μετά, το step up θα ήταν να μπει σε ομίλους. Και το κατάφερε. Και στο Europa μάλιστα, ενώ έφτασε μια ανάσα από το Τσάμπιονς Λιγκ. Θεωρητικά, ο Παναθηναϊκός ήταν πετυχημένος αφ’ ης στιγμής βρισκόταν στην κλήρωση των ομίλων. Όπως εξελίχθηκαν όμως τα πράγματα, σε συνδυασμό με το ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, δύο ομάδες που εκκινούσαν αρκετά πιο πίσω στη φετινή σεζόν, συνεχίζουν ευρωπαϊκά, η πορεία ως εδώ κρίνεται ως αποτυχημένη.
Ο Παναθηναϊκός και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφεραν να δημιουργήσουν την δυνατότητα στους φιλάθλους να έχουν απαιτήσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να επιβάλλει μια αιώνια ευγνωμοσύνη. Τα πράγματα οφείλουν να εξελίσσονται και δεν είναι δυνατόν κάποιος να απαιτεί να μένει ευχαριστημένος ο μέσος Παναθηναϊκός φίλαθλος με την απλή διεκδίκηση. Κάποια στιγμή πρέπει να έρθει η κατάκτηση. Να κάνει μια πρόκριση σε νοκ άουτ ευρωπαϊκής διοργάνωσης, να πάρει το πρωτάθλημα.
Η διαδρομή των 2.5 ετών με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία, δείχνει πως είναι αρκετά πιθανό, αν όχι φέτος, του χρόνου ο Παναθηναϊκός να είναι πρωταθλητής ή να έχει εξελιχθεί ως ομάδα ώστε να έχει την εμπειρία διαχείρισης της πίεσης, που δεν την είχε πέρσι και έφτασε από το +8, να τελειώσει στο -5 ή να ανέβει επίπεδο ευρωπαϊκά και να κάνει αυτό που έκανε φέτος ο ΠΑΟΚ.
Κι εδώ έρχεται το ερώτημα: είναι ο φετινός ΠΑΟΚ τόσο πιο έμπειρος ώστε να κάνει κυριαρχική χρονιά και ο Παναθηναϊκός να παίρνει αποτέλεσμα μόνο με τη Βιγιαρεάλ πρώτη αγωνιστική; Το Χ με τη Μακάμπι στο Ισραήλ είναι πλασματικό, η εμφάνιση ήταν για ήττα με 3-1, αλλά ας όψεται ο Μπρινιόλι.
Πρέπει να αλλάξει ο Ιβάν και να στενοχωρήσει παίκτες
Είναι ξεκάθαρο, έγινε ξεκάθαρο μετά το χθεσινό ματς στη Λεωφόρο ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που φτάνει στην πηγή, αλλά νερό δεν θα πίνει. Και δεν θα πίνει γιατί ο προπονητής του επιλέγει την καλοσύνη και τη δικαιοσύνη πάνω από το αποτέλεσμα. Κάτι που, θεωρητικά, θα έπρεπε να ικανοποιεί τον μέσο Παναθηναϊκό.
Θα έπρεπε να απολαμβάνει που η ομάδα του «διοικείται» και καθοδηγείται από έναν άνθρωπο που δείχνει να βάζει πάνω απ’ όλά τις αξίες, την ηθική. Μιλάμε όμως για αθλητισμό και ο Παναθηναϊκός έχει DNA πρωταθλητισμού και κατακτήσεων. Ναι, να έρθουν αυτές με τον πιο θεμιτό τρόπο που υπάρχει, με ανωτερότητα στο γήπεδο και χωρίς κινήσεις απελπισίας ή αδηφαγίας. Αλλά να έρθουν. Όχι να βλέπει ο φίλαθλος διαρκώς άστοχες επιλογές.
Πώς αλλιώς να χαρακτηριστούν οι επιλογές των παικτών που αποκτήθηκαν το καλοκαιρί που δεν έχουν προσφέρει παρά μετριότητα μέχρι σήμερα; Τζούρισιτς μία παίζει, τρεις δε βλέπεται. Βιλένα μέτριος χαφ που δεν έχει και καλό σουτ. Αράο πιο δημιουργικός από Πέρεθ, αλλά και περισσότερα λάθη στο πρώτο τρίτο του γηπέδου. Γεντβάι τίμιος, μα ως εκεί. Πάλμερ-Μπράουν τραυματίας. Και την ίδια στιγμή, ο Τσέριν δεν είναι βασικός, ο Κλεϊνχέισλερ εξαφανισμένος, ο Μαντσίνι αδικημένος, ο Βέρμπιτς επίσης αδίκως εκτός ευρωπαϊκ΄ξης .
Πολλά μαζεύονται, πολλοί οι παίκτες που είναι κάτω του μετρίου και ο Παναθηναϊκός δε γίνεται να διεκδικήσει πρωτάθλημα απέναντι σε ποιοτικότερα ρόστερ και ομάδες μόνο με τον Φώτη, τις εξάρσεις των Παλάσιος-Μπερνάρ και τις αποκρούσεις του Μπρινιόλι.
Το ρόστερ παρουσιάζεται για δεύτερη φορά οριζόντιο, χωρίς να ξεχωρίζει ουσιαστικά κανείς και, για να κοιτάμε κατάματα την αλήθεια, με παίκτες-στρατιωτάκια, πόλεμο δεν κερδίζεις. Θες το απρόβλεπτο και αυτό θεωρητικά το έφερνε ο Τζούρισιτς. Μόνο που ο προπονητής τον ευνούχισε κι αυτόν, όπως ευνούχισε τον Μπερνάρ.
Ο Παναθηναϊκός έχει γεμίσει το κέντρο και τα εξτρέμ με παίκτες που δεν ξέρουν πώς να σκοράρουν, δεν ξέρουν πώς να σουτάρουν, με εξαίρεση τον Τσέριν, κι αυτό, όταν δεν έχεις και τον σέντερ φορ που σκοράρει με ευκολία, είναι πρόβλημα. Κάποιος θα πει ότι φέτος ο Παναθηναϊκός έχει σκοράρει περισσότερα γκολ. Ναι, αλλά όχι γιατί αύξησε τις επιθέσεις και τα σουτ. Το υπάρχον ρόστερ είναι αρκετό για να τον πάει ακόμα και πρώτο στα play offs. Δεν είναι με τίποτα αρκετό για να τον κρατήσει έστω δεύτερο.
Τι θέλει ο Παναθηναϊκός για να μην πάθει ό,τι και πέρσι
Ο Ιανουάριος είναι κρίσιμος, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί εκτός από έναν πολύ καλό αμυντικό να είναι βασικός αντί του Σένκεφελντ, και ένα αμυντικό χαφ και έναν επιθετικό. Προφανώς, ο Ιβάν δεν θα πάρει τίποτα παραπάνω από αμυντικό. Αν πράξει διαφορετικά, θα μας ξαφνιάσει.
Το βέβαιο είναι πως επιθετικά ο Σπόραρ δείχνει εντελώς χαμένος, δύσκολα θα αλλάξει αυτό γιατί δεν του ταιριάζει ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας, ενώ ο Φώτης αν είναι να γίνει killer στα τελειώματα, θα γίνει του χρόνου. Χώρια του ότι όσο βγαίνει τόσο έξω από την περιοχή να κάνει παιχνίδι, να δημιουργήσει σκαλοπάτι, κουράζεται και όταν φτάνει στο τέρμα, δεν θα κάνει τόσο καλή επιλογή.
Ο Ιβάν θα πρέπει να το αποφασίσει άμεσα μέσα του πως σε αυτή τη διαδρομή, αν θέλει να οδηγήσει την ομάδα σε κατάκτηση τίτλου, θα πρέπει να αφήσει πίσω ό,τι περισσεύει. Κι αυτό που περισσεύει, είναι συγκεκριμένοι παίκτες. Δεν γίνεται να λογίζει τον Αϊτόρ για βασικό, για παράδειγμα. Ούτε να αφήνει σε κρίσιμο ματς τον Τσέριν στον πάγκο για να παίξει ο Βιλένα επειδή έκανε ένα καλό ημίχρονο με τη Βιγιαρεάλ σε 4 μήνες παρουσίας του στην ομάδα.
Κι αν έχει ενοχές με το μέσα του επειδή πέρσι δεν έδωσε τόσες ευκαιρίες στον Λοντίγκιν, ας το δει με έναν ειδικό ή ας μιλήσει με τον παίκτη. Σίγουρα, δε μπορεί να φορτώνει τις ενοχές του στην ομάδα σε ματς που χρειάζεται μόνο ο Μπρινιόλι. Δεν είναι η χθεσινή άστοχη έξοδος. Είναι ότι ο Λοντίγκιν δεν μπορεί να προσφέρει στο passing game τόσο καλά και με αντιπάλους ισάξιους, που πιέζουν, αυτό θα φέρει λάθη.
Τέλος, δεν είναι κακό να παίξει με δύο επιθετικούς απέναντι σε αντιπάλους χαμηλότερης δυναμικής, με τον Φώτη σε ρόλο 10αριού, ή όταν είναι πίσω στο σκορ. Δεν γίνεται να καθυστερεί τόσο να κάνει αλλαγές όταν το πιο απλό μάτι βλέπει έναν παίκτη στο πρώτο μισάωρο να είναι εντελώς εκτός κλίματος.
Η διακοπή του πρωταθλήματος είναι ευκαιρία για περισυλλογή για τον ίδιο και ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αγνοήσει τις αγκυλώσεις του και να έχει φέρει 1η Ιανουαρίου αμυντικό για βασικό.
ΥΓ. Δε γίνεται να υπάρχουν τόσα χαφ και κανένα να μην είναι αξιόπιστο για σουτ έξω από την περιοχή, κανένα να μην το ψάχνει καν…Δε γίνεται να είσαι Βραζιλιάνος και να έχεις πιο αδύναμο σουτ από 12χρονο αγοράκι.
