Ζυμαρικά. Αυτά μαζί με τις τηγανητές πατάτες είναι, μάλλον, ο λόγος που έχω γίνει σα βουβάλι τους τελευταίους μήνες και κάθε μήνα προστίθενται ρούχα στην πλευρά της ντουλάπας που βρίσκονται όσα δε μου κάνουν ή όσα τα ξεχειλώνει η κοιλιά μου. Η προφανής επιλογή, είναι να σταματήσω να τα τρώω. Ζωή θα είναι αυτή όμως; Αν με ρωτάς, όχι. Όπως, δε θα είναι ζωή αν πρέπει να ακολουθήσω τη συμβουλή των ειδικών και του βαριατρικού χειρουργού, Λεονάρντο Ρεγιόν, για το πώς να μαγειρεύω τα ζυμαρικά, ώστε να μην παχαίνουν τόσο τα άτιμα.
Όπως εξηγεί ο Ρεγιόν, που με βάση αυτή τη συμβουλή θα τον αποκαλέσουμε χειρούργο κι όχι χειρουργό, η απάντηση για να τρως ζυμαρικά και να μην ανησυχείς για τις κακές θερμίδες, βρίσκεται στους Ιταλούς. Ο λόγος που οι Ιταλοί είναι τόσο μανιακοί με την πιστότητα μιας συνταγής στα ζυμαρικά, δεν είναι απλά μια παραξενιά. Είναι γιατί κατέχουν τα αρχαία μυστικά.
Δε μαγειρεύουν τα μακαρόνια al dente γιατί έτσι τους τη βάρεσε. Τα κάνουν al dente γιατί γνωρίζουν από δεκαετίες πίσω πως αν το ζυμαρικό δε βράσει μέχρι να γίνει «αλοιφή», τότε δεν μπορούν να γίνουν εκείνες οι επεξεργασίες στη ζύμη του που το μετατρέπουν σε φουλ παχυντικό.
Τα οφέλη από τα al dente ζυμαρικά
Η επιστημονική εξήγηση είναι πως στο ελάχιστα βρασμένο ζυμαρικό, τα ένζυμα της πέψης δεν μπορούν να αναπτυχθούν κι έτσι δεν απορροφούνται από τον οργανισμό. Αντιθέτως, σε ένα βρασμένο ζυμαρικό, που είναι sticky, μπορούν να κολλήσουν και να εμποδίσουν τη διαδικασία της πέψης. Για να το πούμε απλούστερα, τα μη al dente ζυμαρικά εκχύουν ποσότητες άμυλου στον οργανισμό, αυξάνοντας τον γλυκαιμικό δείκτη του γεύματος και κατά συνέπεια τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Με τα al dente, δεν έχουμε μόνο χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, αλλά η πέψη γίνεται με αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να νιώθουμε περισσότερο χορτάτοι, άρα να τρώμε λιγότερη ποσότητα, ενώ η ανάγκη μας για το επόμενο γεύμα εμφανίζεται σε μεγαλύτερη απόσταση.
Μαζί με αυτό, η λιγότερης διάρκειας παραμονή των ζυμαρικών στο βρασμένο νερό, δεν επιτρέπει στο άμυλο να εξαπλωθεί στο νερό και να εξαφανίσει τα θρεπτικά συστατικά που υπάρχουν.
Τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα πως με τα al dente υπάρχει μια καλύτερη διαχείριση της πείνας και πως το βάρος είναι ελεγχόμενο, καθότι δεν φορτώνεται το σώμα με κακές θερμίδες, με τους κακούς υδατάνθρακες.
Αν πάντως έχετε φάει al dente ζυμαρικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως δεν υπάρχει καμία απόλαυση σε αυτό. Αν μιλάμε δε για την ακραία εκδοχή του al dente που έχουν στην Ιταλία, τότε απλά τρως κερί που κολλάει στα δόντια σου και ίσως παύεις να πεινάς, επειδή ταλαιπωριέσαι για ώρα να σκαλίσεις τα δόντια σου για να φύγει η ζύμη που έχει εγκλωβιστεί εκεί.
* Με στοιχεία από Lacucinaitaliana.com
