Είναι πολλά τα ανθυγιεινά πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι όταν πάνε στην τουαλέτα. Πρώτον, αρκετοί δεν χρησιμοποιούν χαρτί τουαλέτας. Δεύτερον, οι άντρες δεν πλένουν τα χέρια τους πριν μπουν στην τουαλέτα και πιάνουν το μόριό τους έχοντας πιάσει προηγουμένως ένας θεός ξέρει τι. Τρίτον, δεν πλένουν τα χέρια τους μετά και αγγίζουν τόσες επιφάνειες που θα αγγίξει κάποιος άλλος. Τέταρτον, δε φροντίζουν να καθαρίσουν ό,τι άφησαν πίσω από την επίσκεψή τους, είτε μιλάμε για πιτσιλιές είτε γι «μπογιά».
Κι ενώ αυτά είναι τα απόλυτα δείγματα βρωμιάρη και σιχαμένου, υπάρχει κάτι εξίσου σιχαμένο κι ανθυγιεινό, που το κάνουν ακόμα και οι πιο καθαροί. Ξεκίνησε έτσι, δεν το αμφισβήτησε κανείς και αναρωτιόμαστε πόσα μικρόβια μπορεί να έχουμε μεταφέρει στα χέρια μας πριν και μετά.
Το χαρτί τουαλέτας, σε όλες τις τουαλέτες, είναι τοποθετημένο είτε στην πλάτη της λεκάνης που έχει σημείο τοποθέτησης ή σε αυτή την μικρή κατασκευή που είναι στον τοίχο, ακριβώς δίπλα από τη λεκάνη. Στην πρώτη περίπτωση, ας πούμε ότι τα πράγματα είναι κάπως πιο ασφαλή. Όχι απόλυτα, διότι η πιτσιλιά μπορεί να φτάσει ως εκεί, αλλά είναι λιγότερο πιθανό.
Το χαρτί τουαλέτας σε κοινόχρηστες τουαλέτες, είναι πυρηνικό όπλο
Στη δεύτερη περίπτωση όμως, είναι σαν να προκαλούμε την τύχη μας. Όταν ένας άντρας κατουράει, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν πιτσιλιές και να πεταχτούν σταγονίδια από τα ούρα του και το νερό της λεκάνης προς πάσα κατεύθυνση. Κι όταν πατάμε το καζανάκι, πάλι συμβαίνει το ίδιο. Έχοντας τοποθετήσει το χαρτί τουαλέτας σε αυτό το ύψος, είναι σαν να το παίρνουμε, να το ρίχνουμε μέσα στη λεκάνη, να το βγάζουμε και να το χρησιμοποιούμε.
Κι άντε, στην τουαλέτα του σπιτιού μας, ξέρουμε ποιοι ζούμε, ποιοι το χρησιμοποιούν. Σε κοινόχρηστες τουαλέτες, όπως σε μαγαζιά, το τι θα έχει περάσει από μια τουαλέτα και πόσα διαφορετικά DNA πιτσιλιάς θα έχουν σκάσει πάνω στο χαρτί, μόνο ένα μικροσκόπιο το ξέρει.
Έχουμε δηλαδή το χαρτί τουαλέτας, το πιάνουμε με τα χέρια μας για να κόψουμε κομμάτι να σκουπιστούμε και πάνω του μπορεί να έχουν αναπτυχθεί πολιτισμοί βακτηρίων και μικροβίων. Και κανείς δεν έχει σκεφτεί να τοποθετήσει το πιαστράκι πιο ψηλά, να μειώσει το ρίσκο και την πιθανότητα τα σταγονίδια να σκάσουν πάνω του.
Ναι, σίγουρα, κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αποφύγεις και να τα πας στο μηδέν, αλλά μπορείς να τα θωρακίσεις όσο περισσότερο γίνεται. Κι εμείς, κάνουμε το ανάποδο, το βάζουμε σε απόσταση αναπνοής από την πηγή μικροβίων. Λες και πιστεύουμε ότι όσο πιο κοντά είσαι στον κίνδυνο, τόσο λιγότερο κινδυνεύεις.
