Περιεχόμενα
Την ξέρετε τη φράση που λέει «δε βρέχει, αλλά μας φτύνουν»; Ο δήμαρχος Ύδρας και πάρα πολλοί στην Ύδρα φαίνεται πως δεν την γνωρίζουν. Ή πιστεύουν ότι βρέχει και δεν είναι φτύσιμο αυτό που πέφτει πάνω τους. Την ώρα που όλοι μας δεν καθόμαστε να συζητήσουμε τι λέει ο νόμος, αλλά τι επιτάσσει η ανθρωπιά και η ηθική απέναντι στα ζώα εργασίας, εκείνοι μας απαντούν ότι «οι συσκευές αναγράφουν πάνω τα κιλά τους, δεν είναι πάνω από 100 κιλά που κουβαλούν τα μουλάρια» και πιστεύουν ότι μας έβαλαν στη θέση μας.
Το λιγότερο αλγεινή εντύπωση προκάλεσαν οι τοποθετήσεις του δημάρχου Ύδρας, όπως είχαν προκαλέσει και πέρσι, με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι συκοφαντούμε την Ύδρα και τους κατοίκους της και πως άμα δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε το γαϊδούρι από το μουλάρι, είμαστε ψευτοφιλόζωοι και θέλουμε να παραπληροφορούμε.
Μάλλον δεν άκουσε τίποτα ή επιλέγει να μην ακούσει για να εξυπηρετήσει το πολιτικό του ποίμνιο που βγαίνει μάλιστα με θράσος να πει ότι «πρώτος εγώ θα κατέβαινα να ρίξω πρόστιμο άμα υπερέβαινε το βάρος που κουβαλάνε τα ζώα εργασίας», να μας πει ότι «μέχρι το 1995 τα ζώα εργασίας ήταν 600.000, τώρα είναι 14.000 και η Ύδρα είναι το μόνο μέρος όπου τα προστατεύουμε και έχουν ευζωία».
Να μας πει ο δήμαρχος Ύδρας σε ποιο ακριβώς σημείο βλέπει την ευζωία; Στα ψυγεία που είναι φορτωμένα στις πλάτες; Δεν είναι ζήτημα κιλών. Δεν είναι ούτε ζήτημα είδους του ζώου. Είτε μουλάρι, είτε γαϊδούρι, είτε ελέφαντας, αυτό που φωνάζουν όλοι και μιλάνε δικαιολογημένα για ένα νησί κακοποίησης, είναι ότι θα έπρεπε από άποψη ηθικής και ανθρωπιάς να μην κουβαλάνε όχι 80 ή 90, αλλά ούτε 30 και 40 κιλά, παρά μόνο σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις, μόνο και μόνο επειδή είναι ένα προβληματικό νησί.
Κι αν ακόμα αποδεχτεί κάποιος το ζήτημα του βάρους, ότι ένα έπιπλο πιέζει το κεφάλι του μουλαριού, ο δήμαρχος δεν το βλέπει; Ίσως να έχουν πρόβλημα τα γυαλιά του τότε. Ή μπορεί να είμαστε εμείς αυτοί που δε βλέπουμε ότι το ψυγείο κάνει σκιά κι έτσι το ζώο δεν καίγεται από τον ήλιο. Πώς δεν το σκεφτήκαμε αυτό βρε παιδιά;
Η εύκολη δικαιολογία με την δόμηση του νησιού
Είναι πλήρως αντιληπτή η δυσκολία που υπάρχει στη δόμηση του νησιού. Αλλά είναι και ένα βόλεμα για όλους όσοι έχουν διοικήσει το νησί, το οποίο αδυνατώ να καταλάβω πώς πιστεύει ο δήμαρχος ότι έχει δοξάσει την Ελλάδα. Επειδή έζησε εκεί ο Λέοναρντ Κοέν; Σιγά τα ωά. Ας μη σχολιάσω το καρακιτσαριό με τον Χρυσό Ήλιο στην ανατολική μεριά.
Δεν είδαμε πάντως και ποτέ να προσπαθεί κάποιος να βρει μια εναλλακτική λύση. Αντιθέτως, έχουμε δει δεκάδες ιπποειδή στο λιμάνι να φορτώνονται με τις βαλίτσες των τουριστών, προφανώς με τα εκεί ξενοδοχεία και καταλύματα να υποστηρίζουν αυτή την πρακτική, μη τυχόν και κουραστούν τα χέρια και τα πόδια των πολύτιμων ξένων που κλείνουν τα μάτια μπροστά στην καταπίεση. Δεν μιλάμε επομένως για μειοψηφία σε σχέση με τον πληθυσμό. Μιλάμε για ανοχή και συνενοχή πολλών. Πάρα πολλών.
«Δεν είναι κακοποίηση, είναι η κουλτούρα του νησιού», είπε εξάλλου ο δήμαρχος. Άρα, η Ύδρα έχει μια κουλτούρα εκμετάλλευσης, καταπίεσης και – μπίνγκο – κακοποίησης των ζώων, σύμφωνα με τον τοπικό της άρχοντα. Ότι ο ίδιος πιστεύει πως το θέαμα δεν είναι άθλιο, δε σημαίνει πως δεν ισχύει. Κατανοώ γιατί έχει λάθος αντίληψη και έχουν και οι Υδραίοι. Γιατί μεταξύ τους μιλάνε και δεν έχουν ακούσει ποτέ διαφορετική άποψη. Έχουν όλοι την ίδια αντίληψη. Κι αν τα social media δείχνουν μουλάρια υπερφορτωμένα, είναι παραπληροφόρηση.
Άρα δεν είναι υπερφορτωμένα; Έχει γίνει μοντάζ, φώτοσοπ, έχει παρεμβληθεί τεχνητή νοημοσύνη; Όχι, υπερφορτωμένα είναι, αλλά δεν είναι και κακοποίηση. Τόσες δεκαετίες τα φορτώνουμε βάρος, τώρα σας πείραξε; Αυτό μας λέει ο δήμαρχος.
Ο νόμος καθυστερεί να ακολουθήσει την ηθική
Ναι, είναι ζωά εργασίας. Ναι, στο παρελθόν τα φόρτωναν με εκατοντάδες κιλά και πολεμοφόδια. Και στο παρελθόν η γυναίκα απαγορευόταν να πάει σχολείο. Στο παρελθόν είχαμε Νόμο 4000. Θέλετε να πάει έτσι το εργάκι; Το παρελθόν είναι παρελθόν. Ο κόσμος εξελίσσεται κι αλίμονο αν καθόμαστε να ακούμε τις αστειότητες του δημάρχου και του κάθε υπερασπιστή της κακοποίησης ζώων.
Δεν πάει να λέει ο νόμος ό,τι λέει. Αυτό που δείχνουν οι εικόνες είναι κακοποίηση, αυτό που έχουμε δει όσοι πατήσαμε κατά λάθος πόδι στην Ύδρα, είναι κακοποίηση. Και η δημοτική αρχή την υποστηρίζει. Το ότι δεν υπάρχει παραβίαση νόμου δεν σημαίνει κάτι. Το νόμιμο δεν είναι πάντοτε ηθικό. Εξάλλου, ο νόμος δεν είναι ένας ζωντανός οργανισμός, δεν παίρνει άμεσα χαμπάρι. Πάντοτε καθυστερεί να ακολουθήσει την εποχή και την ηθική όπως εξελίσσεται.
Ότι κάνουν δωρεάν καθαρισμό δοντιών στα ιπποειδή, είναι ακόμα μια αστειότητα. Το εκτιμούν σίγουρα τα μουλάρια. Αφού μια φορά άκουσα ένα μουλάρι να λέει στο άλλο «εντάξει, σήμερα μου φόρτωσαν 3 ψυγεία και 14 βαλίτσες στην πλάτη, αλλά χαλάλι, γιατί μετά μου έκαναν βούρτσισμα στα δόντια για 3 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα…ντάξει, ότι κοντεύουν να σπάσουν τα πόδια μου δεν είναι κάτι σημαντικό».
Μας είπε επίσης ο δήμαρχος πως επειδή τα ζώα κοστίζουν 5.000 ευρώ, οι ιδιοκτήτες τους τα φροντίζουν και δε θέλουν το κακό τους. Άρα, τα πονάνε τα λεφτά τους οι άνθρωποι στην Ύδρα. Ε τότε ναι ρε παιδιά, τι γκρινιάζουμε, είναι ξεκάθαρη φιλοζωία αυτό. Το έψαξα και στο λεξικό. Φιλόζωος αποκαλείται αυτός που αγοράζει κάτι και το φροντίζει γιατί σέβεται τα λεφτά που έδωσε. Μπούρδες μας έλεγε ο Μπαμπινιώτης τόσα χρόνια. Ποιος ξέρει τι άλλα ψεύδη μας έχει πει…
Εγώ πάντως, όσες φορές βρέθηκα στην Ύδρα, δεν είδα κανέναν ντόπιο να διαμαρτύρεται, ούτε καμία δημοτική αρχή να εποπτεύει αυστηρά πόσες ώρες εργάζεται το ζώο, πόσο βάρος κουβαλάει, πόση ώρα στέκεται στους 40 βαθμούς. Είδα αστυνομικούς να πίνουν καφέ στη σκιά και να τα λένε με τους ιδιοκτήτες ιπποειδών σε φιλικό κλίμα. Και μια φορά που φώναξα, έγινε μια σύσταση από περαστικό αστυνομικό για τα μάτια του κόσμου και τέλος. Μπορεί να τους βούρτσιζαν τα δόντια εκείνη την ώρα!
Εμπάργκο σε κάθε Ύδρα
Συκοφαντία λοιπόν και παραπληροφόρηση. Όσα έχουμε δει όλοι με τα μάτια μας και στην Ύδρα και σε πολλά άλλα νησιά, είναι Νεφελοκοκυγίες, είναι αποκυήματα της φαντασίας. Είμαστε τριπαρισμένοι από lsd και κακολογούμε τους καλούς ανθρώπους.
Σκέφτονται μάλιστα να απεργήσουν οι ιδιοκτήτες ιπποειδών για αυτή τη δυσφήμιση. Λογικά θα το συζήτησαν και με το συνδικάτο των μουλαριών.
Θα είχε κάθε δίκιο ο δήμαρχος να βγει και να πει πως η Ύδρα είναι έτσι ως νησί που δεν έχουν άλλη λύση. Αν και υπάρχει μια ξεκάθαρη λύση, να το κουβαλάνε το ψυγείο οι άνθρωποι στις πλάτες τους, αφού αυτοί το χρειάζονται. Δεν έχει ανάγκη το μουλάρι αναψυκτικό ή να συντηρήσει το φαγητό του. Αλλά για την οικονομία της κουβέντας, δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα αν έβγαινε να πει «έχουμε κάνει ενέργειες για να υπάρξουν υποδομές ώστε να μειωθεί η χρήση των μουλαριών, αλλά η γραφειοκρατία καθυστερεί».
Αντ’ αυτού βγήκε να πει ότι είναι κάτω από 100 κιλά το ψυγείο, άρα δεν παραβιάζεται ο νόμος. Λες και ο κόσμος αντιδρά κρίνοντας με βάση τον νόμο κι όχι με βάση το συναίσθημα του και την ηθική.
Φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα φιλοζωίας ο δήμαρχος τις γάτες που προσέχουν και έχουν τσιπάρει. Το ότι κάποιος προσέχει τις γάτες, δε σημαίνει φιλοζωία. Σημαίνει «φιλογατία». Αν η γάτα είχε σώμα σαν του μουλαριού, μια χαρά θα της φόρτωναν κι αυτής κομοδίνα και παραθυρόφυλλα.
Να η ευκαιρία να μας κλείσουν το στόμα οι Υδραίοι, αν έχουν προσβληθεί από το πώς προβάλλονται. Δημοτικές εκλογές έρχονται σε λίγες εβδομάδες. Αν είμαστε τόσο κακοί εμείς στα μίντια που τους αποτυπώνουμε ως κακοποιητές ζώων, η ψήφος τους είναι ευκαιρία να μας πείσουν για το διαφορετικό.
Αν δηλαδή τον Νοέμβριο βλέπουμε τον ίδιο δήμαρχο, μάλλον η φιλοζωία τους δεν ήταν τόσο ισχυρή. Μάλλον υπερίσχυσε η ανάγκη τους να μεταφέρουν ένα ψυγείο πάνω στο βουνό.
ΥΓ. Μήπως είναι καιρός να γίνει ένα ωραιότατο εμπάργκο στην Ύδρα και σε όλα τα νησιά (ναι, για σένα λέμε Σαντορίνη) όπου υφίστανται τα ιπποειδή αυτή την κακοποίηση;
