Πώς τα φέρνει η ρημάδα η ζωή; Μόλις πριν μια εβδομάδα έγραφα για το ότι οι κριτικοί κινηματογράφου έχουν φτάσει σε ύψιστα επίπεδα ναρκισσισμού και θεωρούν τσιφλίκι τους το σινεμά, δεν πέρασαν παρά λίγα 24ωρα και ο Αλέξανδρος Τσουβέλας έγινε η αφορμή για να επιβεβαιωθούν τα γραφόμενά μου, τα οποία βέβαια δεν είναι κάτι το καινοφανές, δεν κομίζω γλαύκες στην Αθήνα. Εξέφρασα αυτό που λένε και θα ήθελαν να λέγεται περισσότερο για όσους, όχι μόνο στην Ελλάδα, καμώνονται την αστυνομία της κινηματογραφικής τέχνης.
Ο Αλέξανδρος Τσουβέλας διέπραξε την «ύβρη» να τολμήσει να κάνει μια παραγωγή κινηματογραφική, με την οποία απλώς θα κάνει το κέφι του, θα είναι μια ελληνική εκδοχή του Άνταμ Σάντλερ. Περίμενε κανείς ότι η Συμμορία Της Συμφοράς, η ταινία του που κυκλοφόρησε πριν 2 εβδομάδες περίπου, θα είναι κανένα απαύγασμα της κινηματογραφικής τέχνης; Μια ταινία καλτίλας θέλησε να κάνει ο άνθρωπος, αυτός ήταν ο στόχος του, διότι γνωρίζει ποιος είναι και πού μπορεί να φτάσει. Οι μισοί και βάλε στο καστ δεν είναι καν ηθοποιοί. Γιουτιουμπικός κινηματογράφος.
Δεν υποδύθηκε κάτι, δεν επικοινώνησε κάτι άλλο, ούτε επιδίωξε να επισκιάσει τους δημιουργούς που ζουν από αυτό. Να λογοδοτήσει αυτός που το κοινό θα πάει να δώσει λεφτά για να δει την ταινία του αντί να δει τις ταινίες που θεωρούν οι σινεκριτικοί «κανονικές»; Αν είναι να λογοδοτήσει κάποιος, δεν είναι ο Τσουβέλας, αλλά το πώς έχει στηθεί όλο αυτό το σύστημα ανάδειξης προσώπων από τα social media που σπρώχνει όλο το χρήμα προς τα εκεί και οδηγεί τις ιστοσελίδες σε μαρασμό. Όπως τα κάναμε όμως, αφού θέλαμε να λειτουργούμε υποχθόνια ή να «γλείφουμε» τη Google, ας τα λουστούμε.
Δεν έχω δει την ταινία, δε γνωρίζω αν είναι τίμια καλτίλα ή αν είναι κάτι σαν το The Room του Τόμι Γουάιζο, αλλά σίγουρα, δε νομίζω πως υπάρχει ταινία που να σε κάνει να γράψεις ότι πρέπει εξαιτίας της να επαναφέρουν τη θανατική ποινή και να μην ανάγεται αυτό στη σφαίρα της υπερβολής και του εν βρασμώ ψυχής.
Δηλαδή ο Αλέξανδρος Τσουβέλας είναι η κόκκινη γραμμή που τραβάμε στο ελληνικό σινεμά; Ή μήπως πρέπει ο Τσουβέλας να υπηρετήσει το φαντασιακό του κάθε «σινεκριτικού» και να μπει στο πλαίσιο που αυτός επιθυμεί για να παράξει ποιοτικό σινεμά; Κάποια πράγματα δεν λέγονται, κι αν λέγονται, σίγουρα δε γράφονται.
Δεν πείραξε η ταινία, πειράζει ο Τσουβέλας
Ναι, ίσως σε μια κουβέντα με την παρέα του κάποιος να εκφραστεί πιο…παθιασμένα και «λυρικά», οπότε στο πλαίσιο μιας ποιητικής αδείας να πει κάτι σαν αυτό. Αλλά δημόσια, όταν έχεις ένα όνομα και ξέρεις πόσοι σε διαβάζουν, δεν γράφεις για θανατικές ποινές όταν απλώς μιλάμε για μια ταινία. Κάκιστη με βάση τα γούστα σου, αλλά είναι ταινία.
Υπάρχει όμως μια εξήγηση σε όλο αυτό. Ο Τσουβέλας και ο κάθε Τσουβέλας, έχουν ενοχλήσει αρκετούς διότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν μαζέψει όλο το χρήμα, έχουν μετακινήσει τις διαφημίσεις στη μιντιακή αγορά στα πρόσωπα, οι ιστοσελίδες κατακρημνίζονται, και αντί να τα βάζουμε με τους διαφημιστές και τις διαφημιστικές, μας φταίει ο κάθε Τσουβέλας που έκανε το «έγκλημα» να έχει μεγάλη απήχηση.
Ναι, με ενοχλεί που βλέπω πια όλες τις διαφημίσεις να στρέφονται στα ίδια 10-15 πρόσωπα και μετά ψίχουλα να μοιράζονται ανάμεσα σε μίντια και σε microinfluencers. Αλλά αν δεν έχει γίνει ποτέ τίποτα ώστε ο μέσος 18χρονος να θέλει να στηρίξει μια ιστοσελίδα και το περιεχόμενό της έναντι του Τσουβέλα, δεν είναι ευθύνη του Τσουβέλα.
Έτι περισσότερο, ενοχλεί τις κινηματογραφικές κλίκες ο Τσουβέλας, όπως ενοχλούν και αρκετοί άλλοι, διότι θεωρείται παρείσακτος, «κλεφτοκοτάς» και σα να εισέβαλε στη δική τους γη, στην ιδιοκτησία τους. Δεν αναφέρομαι στον σινεκριτικό που έγραψε για τη θανατική ποινή, δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά ενδεχομένως να περιλαμβάνεται σε ό,τι γράφω.
Είναι αρκετά έκδηλη η ανησυχία αρκετών πως τους παίρνουν τα κεκτημένα ο Τσουβέλας και το σινάφι του και, ακόμα κι αν η ταινία ήταν ωραία καλτίλα, δεν θα ήθελαν με τίποτα να αναδειχθεί, διότι αυτό θα σήμαινε πως ο καθένας μπορεί να το κάνει. Γιατί, αν το αποδεχτούν αυτό, καταρρέει ο ναός τους.
Είναι άλλο, όμως, η προσωπική αισθητική και άλλο η θανατική ποινή. Υπάρχει μια χαοτική απόσταση.
Ούτε που με απασχολεί το να υπερασπιστώ τον Τσουβέλα. Εξ αρχής, διαβάζοντας για την ταινία του, είπα ότι δεν πρόκειται να την δω ούτε τσάμπα στην avant premiere ούτε να δώσω λεφτά για να τη δω, διότι το πιθανότερο είναι να φύγω στο μισάωρο.
Αλλά δεν υπάρχει κανένα face control σαν τα κλαμπ όταν κάποιος θέλει να εκφραστεί μέσω της τέχνης, εφόσον δεν προσβάλλει. Ναι, η τέχνη περιλαμβάνει και κακοτεχνίες και αντέχει την κακοποίησή της. Κι όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει.
Ότι θα μπεις στη διαδικασία να δεις κάτι που δε σου αρέσει, δεν είναι κάτι που φταίει ο Τσουβέλας, επέλεξες να δεις την ταινία του, δε σου έβαλαν το πιστόλι. Κι ούτε χρειάζονται και ιδιαίτερες αναλύσεις.
Ο Τσουβέλας ενόχλησε γιατί έκανε αυτό που άλλοι αποφεύγουν
Ξαναλέω, όμως. Το πρόβλημα δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ η ταινία, αλλά ο Τσουβέλας. Προκαλεί που τολμάει ο Τσουβέλας να κάνει αυτό που οι σινεκριτικοί δεν έχουν μπορέσει να κάνουν. Όλοι τους θα ήθελαν να μπορούν να κάνουν μια ταινία, έστω και μικρού μήκους. Οι περισσότεροι ούτε που το διεκδίκησαν. Αντιθέτως, επέλεξαν να συνεχίσουν στην ευκολία της κατανάλωσης αντί της δημιουργίας.
Ότι ένας «ξέμπαρκος» και άσχετος με το σινεμά όπως ο Τσουβέλας, λες και το να βλέπεις ταινίες απαιτεί κάτι παραπάνω από το να έχεις δει πολλές ταινίες και να διαβάζεις για σινεμά ή λες και όλοι αυτοί έχουν διδακτορικό στην ανάλυση κινηματογράφου, καταφέρνει να κάνει μια ταινία, έστω άθλια, τους κατεδαφίζει το όνειρο. Ενδεχομένως και το φαντασιακό τους, ότι το σινεμά είναι μια θεά που τη θηλάζουν καθημερινά και είναι από τους λίγους προνομιούχους, οι ιέρειες με την αποκλειστική πρόσβαση στις θηλές του κινηματογράφου και της τέχνης.
Τα κείμενα που γράφουμε όλοι μας για ταινίες, που προτείνουμε ή απορρίπτουμε, δεν είναι μεγαλύτερα από τις απόψεις του κάθε αναγνώστη. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως είναι και μικρότερα, διότι κάποιοι αναγνώστες μας υπερβαίνουν σε γνώσεις. Προσωπικά μας θέλω, αναζητήσεις, εννοιοδοτήσεις προβάλλουμε στα όσα γράφουμε. Δεν αποτυπώνουμε την Υπέρτατη Γνώση.
Όταν όμως έχεις αρχίσει να αγαπάς τόσο πολύ την εικόνα του εαυτού σου που σου έχουν τροφοδοτήσει οι εγχώριες εταιρείες διανομής και τα στούντιο παραγωγής, αλλά και εσύ ο ίδιος, τότε ο Τσουβέλας θα είναι στα μάτια σου ένας εχθρός, ένας εισβολέας, ένας υβριστής που πρέπει να «θανατωθεί»!
