Μας ενοχλεί, λέει, το Μουντιάλ του Κατάρ που χτίστηκε πάνω στο αίμα χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν στα θεμέλια των γηπέδων που χτίστηκαν. Και δικαίως μας ενοχλεί. Όπως στο Εθνικό Στάδιο της Χιλής ακούγονται τα ουρλιαχτά των πολιτικών αιχμαλώτων που σκότωσε το καθεστώς του Πινοσέτ πριν από 50 χρόνια, έτσι και στα γήπεδα του Κατάρ, πάνω στο χορτάρι θα ακούγονται τα λακτίσματα των ποδοσφαιριστών, στις εξέδρες οι φίλαθλοι και στα αποδυτήρια ο πόνος των νεκρών.
Και τι έχουμε σκοπό να κάνουμε γι΄αυτό; Να μην το δούμε. Να μην ανοίξουμε τηλεόραση. Θα το κάνουμε εμείς, θα το κάνουν σε άλλες χώρες. Και τι με αυτό; Θα αλλάξει τίποτα; Πάλι αρκετοί θα είναι όλοι αυτοί που στην τελική θα κάτσουν να το δουν, που θα βαρεθούν να μποϋκοτάρουν και θα ανοίξουν την τηλεόραση. Γιατί το να μποϋκοτάρεις είναι δύσκολο και δεν αντέχει στο χρόνο. Θα το κάνεις 1-2-3 μέρες, αλλά όταν δεις ότι γύρω σου όλοι μιλάνε γι΄αυτό, ακόμα και για να το κράξουν, θα υποκύψεις.
Το Μουντιάλ του Κατάρ λοιπόν μας κάνει έξαλλους. Το ερώτημα είναι γιατί το Κατάρ αποτελεί την κόκκινη γραμμή μας. Το Μουντιάλ της Ρωσίας γιατί το είδαμε; Δεν έχει εκεί μήπως ομοφοβία και καταπίεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Το Μουντιάλ της Βραζιλίας γιατί το είδαμε με τεράστια χαρά; Δεν είχε μήπως στη Βραζιλία φτωχοποίηση του λαού για να γίνει το Μουντιάλ και σπατάλη χρημάτων για τις ανέσεις των ποδοσφαιριστών;
Κι όμως, η κόκκινη γραμμή μας είναι το Κατάρ. Αυτό βέβαια που αρνούμαστε να δούμε, είναι ότι το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι ένα Κατάρ. Δεν είναι μόνο τώρα με το Μουντιάλ.
Ας δεχτούμε όμως πως όντως, στις τόσες εκπτώσεις που έχουμε κάνει σε επίπεδο ηθικής – που τις κάναμε γιατί δεν αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά κάθε τομέα της ζωής μας – το Μουντιάλ του Κατάρ είναι εκεί που ξεπερνιέται το όριο, που υπερβαίνουμε τις αντοχές μας. Είναι εξάλλου πάντοτε πιο εύκολο για εμάς εδώ να αντιπαθούμε, να μισούμε τη Μέση Ανατολή.
Όταν λοιπόν τελειώσει αυτό το Μουντιάλ, ποιους ποδοσφαιριστές θα αποθεώνουμε; Αν κατακτήσει η Αγγλία για παράδειγμα το Μουντιάλ, θα βρεθεί κανείς Άγγλος να μην πανηγυρίσει γιατί αυτό το κύπελλο είναι αιματοβαμμένο; Όχι. Θα ζητήσουν μήπως οι φίλαθλοι από τους ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν τον λογαριασμό που στήριξε αυτή την διοργάνωση που έγινε πάνω στις οργανωμένες δολοφονίες ανθρώπων; Και πάλι όχι.
Στο τέλος της ημέρας, θα κλείσουμε τα αυτιά μας, θα κλείσουμε τα μάτια μας και θα τα ανοίξουμε μόλις η τηλεόραση δείξει το παιχνίδι. Κι όταν τελειώσει το Μουντιάλ, θα γυρίσουμε στην κανονική ποδοσφαιρική ροή, ζητωκραυγάζοντας για τους ίδιους ποδοσφαιριστές που νομιμοποίησαν το Κατάρ και τις ματοβαμμένες χορηγίες με την παρουσία τους εκεί.
Κι όσοι μποϋκοτάρουμε το Μουντιάλ, δεν θα μποϋκοτάρουμε τους παίκτες που είναι εκεί, αυτούς που έδωσαν με την παρουσία τους αίγλη στη διοργάνωση. Θα πάρει δηλαδή ο Messi με την Αργεντινή το Παγκόσμιο, που θα τον τοποθετήσει επίσημα στην θέση του GOAT του αθλήματος, και θα λέμε τι παιχτάρα είναι κτλ., αντί να πούμε ότι έδωσε με την παρουσία του άφεση αμαρτιών στο Κατάρ.
Γι΄αυτό τελικά, όλα είναι ψευδαισθήσεις. Όπως τραγουδάει ο Δεληβοριάς «πες μου ψέματα, πες ό,τι ψέμα μπορείς». Και τα λέμε. Σε εμάς τους ίδιους. Γιατί με αυτά μπορούμε να συνεχίζουμε!
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Ο Kylian Mbappe είναι το εξοχότερο κακομαθημένο τέκνο του σύγχρονου ποδοσφαίρου των δισεκατομμυρίων
