Έσκασε η είδηση. Ο Κίλιαν Μπαπέ στη Ρεάλ Μαδρίτης από το καλοκαίρι. Όχι ότι πέφτει κανείς από τα σύννεφα, πολλές φορές είχε αναφερθεί και υπό μορφή φημολογίας, κι όπου υπάρχει και καπνός υπάρχει και φωτιά. Οι ερωτήσεις που συνοδεύουν τη συγκεκριμένη (ανεπιβεβαίωτη ακόμα) είδηση είναι άλλες, τεχνικής φύσης.
Το να αναρωτηθεί κανείς, βέβαια, αν η Ρεάλ Μαδρίτης «χρειάζεται» έναν παίκτη σαν τον Γάλλο σουπερστάρ ή αν «χωράει» στους μερένχες αγγίζει τα όρια της ύβρεως. Όσο κι αν δεν συμπαθεί κανείς τον Μπαπέ, δεν γίνεται να μην παραδεχτεί ότι πρόκειται για τον απόλυτο παίκτη της επόμενης γενιάς των Μέσι-Κριστιάνο Ρονάλντο. Τον πρωταγωνιστή. Που συνδυάζει πια εκτός από ταλέντο και απαράμιλλη τεχνική και την εμπειρία. Δύο τελικούς Μουντιάλ μέχρι τα 24 του μόνο ο Πελέ είχε παίξει.
Για τον Γάλλο, λοιπόν, δεν υφίσταται συζήτηση. Μήπως να ανοίξει για τους νυν φορ της Ρεάλ; Τον Βινίσιους και τον Ροντρίγκο; Οι οποίοι και πιο μικροί σε ηλικία είναι από τον Μπαπέ (2000 ο Βινίσιους, 2001 ο Ροντρίγκο), αλλά το κυριότερο είναι ότι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά: Ύψος κάτω από 1μ.80, έκρηξη, ταχύτητα, ντρίμπλα, ένας εναντίον ενός, μπούκα. Είναι προφανές ότι ο Ανσελότι οριακά έχει δύο τέτοια παιδιά στην ενδεκάδα του. Πώς θα καταφέρει να συνδυάσει και τους τρεις στην επίθεση της Ρεάλ;
Να ανοίξουμε συζήτηση για rotation; Ότι δηλαδή στάνταρ θα παίζουν δύο στην ενδεκάδα και ο τρίτος θα μπαίνει στο ματς σαν αλλαγή; Ποιος από τους τρεις, και ειδικά ο Μπαπέ, θα το δεχτεί, στα ποδοσφαιρικά του ντουζένια να του μειώνεται τόσο πολύ ο χρόνος συμμετοχής; Κι από την άλλη, είναι δυνατόν να λειτουργήσει επίθεση ομάδας με τρεις παίκτες που έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά, όσο ταλαντούχοι κι αν είναι; Δεν χρειάζεται μια ομάδα αυτού του επιπέδου κι έναν βαρύ σέντερ φορ, να τον αισθάνεται η περιοχή, να παίρνει κεφαλιές, να λειτουργεί σαν στήριγμα, σαν σκαλοπάτι στις κόντρες;
Ο αντίλογος σ’ όλο αυτό είναι ότι η Ρεάλ και με την τωρινή της σύνθεση τέτοιον παίκτη έχει μόνο τον Χοσέλου, ο οποίος στα 34 του μόνο πρωταγωνιστής δεν είναι, κι ας περνάει μια δεύτερη νεότητα που του άνοιξε την πόρτα της εθνικής στα 33 του. Οπότε ο Ανσελότι δεν έχει ούτως ή άλλως στο μυαλό του κάτι που δεν γίνεται αν αποκτηθεί ο Γάλλος.
Νέα γενιά γκαλάκτικος ο Μπαπέ;
Το λάθος, όμως, όταν αναφερόμαστε στη Ρεάλ, και μάλιστα υπό την προεδρία του Φλορεντίνο Πέρεθ, είναι να αναλύουμε μια μεταγραφή (ή έστω υποψήφια μεταγραφή) με τεχνικούς όρους. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι ο Πέρεθ στις κουβέντες που κάνει, ή τέλος πάντως όταν ξαπλώνει το βράδυ να κοιμηθεί και κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται τη Ρεάλ, σκέφτεται πώς θα χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα Βινίσιους, Μπαπέ και Ροντρίγκο;
O Πέρεθ δεν σκέφτεται με ποδοσφαιρική λογική. Ούτε καν με λογική…Football Manager. Ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, ένας προπονητής του πληκτρολογίου θα το σκεφτόταν να έχει τρεις τέτοιους παίκτες μαζί. Η λογική του Πέρεθ είναι ακριβώς αυτή, με την οποία είχε συστηθεί στον κόσμο της Ρεάλ όταν ανέλαβε πρόεδρος, την περίοδο 2000-2006.
Ποια είναι αυτή; Φέρε στην ομάδα «γκαλάκτικος» και ο προπονητής θα βρει τον τρόπο να τους χωρέσει. Οι «γκαλάκτικος» δεν είναι μόνο καλοί ποδοσφαιριστές. Είναι προϊόντα. Που πουλάνε φανέλες, που φέρνουν διαφημίσεις, που δημιουργούν υπεραξία, που προσφέρουν γκλαμουριά στον σύλλογο που τους έχει. Κάπως έτσι τη διετία 2000-2002 πήγαν στη Ρεάλ κατά σειρά οι Φίγκο, Ζιντάν και Μπέκαμ, εκτός από τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Και τη διετία 2009-2010 τα ίδια δεν έγιναν; Κακά, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ντι Μαρία, Οζίλ, Μόντριτς.
Ο Μπαπέ δεν θα πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης (αν, φυσικά, ολοκληρωθεί η μεταγραφή) για να «κουμπώσει» σε κάποιο σύστημα του Ανσελότι. Θα πάει για να μπει σε αφίσα σε χιλιάδες, εκατομμύρια παιδικά δωμάτια μικρών οπαδών της Ρεάλ. Θα πάει για να γίνει θέμα συζήτησης στις «θερβεθερίες» της Μαδρίτης και θέμα στα όνειρα των μαδριλένων οπαδών.
* Φωτογραφίες: Getty Images
