Περιεχόμενα
Στην τρίτη συνέχεια του Indiana Jones, ο «Indy» καλείται να βρει το Άγιο Δισκοπότηρο – και μάλιστα δίνει στον πατέρα του, τον Sean Connery, να πιει νερό απ’ αυτό, για να του σώσει τη ζωή μετά από έναν πυροβολισμό. Η αλήθεια είναι ότι ο Sean Connery έζησε πολύ, αλλά δεν γλίτωσε το μοιραίο, ο Harrison Ford 80άρισε και συνεχίσει να παίζει τον «Indiana Jones» και ένας τύπος που θέλει να του μοιάσει και να κάνει ταινίες μέχρι τα 80 του, ο Tom Cruise, λογικά πρέπει να είχε τρυπώσει σε εκείνη τη σπηλιά και να ήπιε λίγο νερό από το Άγιο Δισκοπότηρο – δεν εξηγείται αλλιώς η «αιώνια νιότη» του…
Τον βλέπεις και δεν μπορείς να πιστέψεις πως είναι 61. Fit, αθλητικός, κομψός, χαμογελαστός, γυρίζει τη μια ταινία μετά την άλλη αναλαμβάνοντας όλα τα επικίνδυνα σταντς, σαν να τρέφεται από τον κίνδυνο, λες και η αδρεναλίνη ανανεώνει τα κύτταρά του. Από το πρώτο «Top Gun» μέχρι το πρόσφατο «Top Gun Maverick», πέρασαν 36 ολόκληρα χρόνια. Μια ολόκληρη ζωή. Και όλοι εμείς που είχαμε δει το πρώτο, πήγαμε στον κινηματογράφο να δούμε το δεύτερο με τα παιδιά μας, έχοντας 36 χρόνια στην πλάτη μας, τη μέση μας, τις αρθρώσεις μας, το στομάχι μας και τα λιγότερα ή καθόλου μαλλιά μας. Κι αυτό το παλιόπαιδο ο Tom Cruise, έμοιαζε σαν να πέρασαν βαριά 10 χρόνια από πάνω του…
Τι είναι αυτό που τον κρατάει νέο; Ίσως να έχει βρει το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, μπορεί να έχει κάνει μια συμφωνία με το Διάβολο ή να είναι βαμπίρ, να πίνει αίμα και να είναι αθάνατος. Μπορεί να είναι ο πραγματικός «Χαϊλάντερ». Ή μπορεί η εξήγηση να είναι πολύ πιο απλή και να έχει να κάνει με τη γυμναστική, τη σωστή διατροφή και τις διακριτικές επεμβάσεις της ιατρικής: ένα μπότοξ από δω, λίγος στόκος από κει, λίγο υαλουρονικό παραπέρα.
Θεμιτά και λογικά όλα αυτά από έναν άνθρωπο που είναι στο χώρο του θεάματος εδώ και καμιά 40ριά χρόνια, που γυρίζει ταινίες πραγματικά διασκεδαστικές και – κυρίως – σε πείθει σε αυτό που «πουλάει»: δεν είναι ένα «ραμολιμέντο» που ρίχνει «ψεύτικο ξύλο», που τον ντουμπλάρουν σε όλες τις δύσκολες σκηνές και απλά περιφέρει μια γοητεία παλιότερων δεκαετιών στην οθόνη. Είναι ένας «hard-ass» 60άρης, που πετάει με αεροπλάνα και ελικόπτερα, που κάνει επικίνδυνα κόλπα με αυτοκίνητα και μηχανές, που κρέμεται από κτίρια και περνάει μέσα από τζάμια, διότι έτσι «τη βρίσκει», έτσι περνάει καλά, έτσι εξερευνά τα όριά του. Μόνο που δεν έχει όρια…
Tom Cruise: Ένας σπουδαίος διασκεδαστής
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1981, στην «Ατέλειωτη Αγάπη» του Zeffirelli, αλλά στις ζωές και τις καρδιές μας μπήκε το 1983 με τις «Πονηρές Μπίζνες ενός Πρωτάρη» – και από τότε δεν βγήκε ποτέ. Απογειώθηκε – κυριολεκτικά και μεταφορικά – με το «Top Gun», ήταν (σχεδόν ανέλπιστα) καλός τόσο στο πλάι του Πολ Νιούμαν στο «Χρώμα του Χρήματος», όσο και στο πλευρό του Dustin Hoffman στον «Άνθρωπο της Βροχής», στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων στο «Ζήτημα Τιμής» παίζοντας με τον Jack Nicholson, αλλά βρήκε την πραγματική του κλίση όταν πρωτο-γνωρίστηκε με τις «Επικίνδυνες Αποστολές».
Στο «Minority Report», στον «Τελευταίο Σαμουράι», στο «Collateral», στις δυο ταινίες του «Jack Reacher», στο «Edge of Tomorrow» και στο «Oblivion», με ό,τι καταπιάνεται, περιπέτεια ή sci-fi, καταφέρνει να είναι καλός και εμπορικός μαζί. Να κόβει εισιτήρια, να βρίσκει τρόπο να απευθύνεται όχι μόνο στους συνομίληκούς του αλλά και στα παιδιά τους, να ανανεώνει τη «βάση πελατών του» και να κάνει τον κόσμο να πηγαίνει με χαρά στο σινεμά και να φεύγει διπλά χαρούμενος.
Tom Cruise: Οι τρεις φορές που φλέρταρε με το χρυσό αγαλματίδιο
Λένε ότι η απόλυτη καταξίωση για έναν ηθοποιό, είναι η στιγμή που θα πάρει το Όσκαρ στα χέρια του. Και ο Tom Cruise το πλησίασε τρεις φορές, αλλά δεν το άγγιξε ποτέ. Η πρώτη ήταν το 1989, στην ταινία του Όλιβερ Στόουν «Γεννημένος της 4η Ιουλίου».
Η δεύτερη, στο «Jerry Maguire» το 1996. Και η τρίτη το 1999, στo «Magnolia». Αν θα έπρεπε να διαλέξω έναν από τους τρεις ρόλους όπου η ερμηνεία του ήταν πιο δυνατή, θα διάλεγα πιθανότατα τη «Μανόλια», όπου υποδύεται έναν μισογύνη γκουρού – life coach. Ήταν μεγαλύτερος ηλικιακά, πιο έμπειρος υποκριτικά, είχε γράψει περισσότερα χιλιόμετρα και πίστεψε ότι βρήκε το ρόλο που θα τον καταξίωνε όχι απλά στη συνείδηση του κοινού, αλλά των κριτικών.
Δεν τα κατάφερε – και τον θυμάμαι ελαφρώς «στραβωμένο» γι’ αυτό σε κάποια συνέντευξη λίγο καιρό μετά, όταν ρωτήθηκε σχετικά. Η Ακαδημία, τον αντιμετώπισε ως «διασκεδαστή», έναν «εμπορικό ηθοποιό που κόβει πολλά εισιτήρια» και όχι ως έναν «ποιοτικό ηθοποιό» – λες και το να κόβεις εκατομμύρια εισιτήρια, είναι κακό πράγμα…
Τέλος πάντων, από τη «Μανόλια» και μετά, ο Tom Cruise δεν προσπάθησε ξανά να «σώσει την ψυχή του» αλλά να γεμίσει την τσέπη του. Δεν δοκίμασε εναλλακτικούς ρόλους σε underground παραγωγές, αλλά συνέχισε να μαγειρεύει τη συνταγή της επιτυχίας. Και από μια άποψη, ίσως το γεγονός ότι δεν πήρε το Όσκαρ, να ήταν για καλό – για τον ίδιο και για τον κόσμο που περνάει καλά με τις ταινίες του. Σκεφτείτε να την «έβλεπε αλλιώς» και να μην έκανε κανένα από τα πράγματα που έκανε όλα τα επόμενα χρόνια…
Tom Cruise: Η σκοτεινή ιστορία της Σαϊντελογίας
Η σχέση του με αυτή τη θρησκεία, αίρεση, οργάνωση (πείτε την όπως θέλετε…) είναι γνωστή: ο Cruise υπήρξε και πιθανότατα είναι το Νο2 της Σαϊεντολογίας, μετά τον ηγέτη της, David Miscavige, πήρε τη σκυτάλη από διασημότητες όπως ο John Travolta, η Kirstie Alley και η Lisa Marie Presley και έγινε το πρόσωπό της.
Έγινε για την ακρίβεια ό,τι ο Neymar στην Παρί ή ο Cristiano στη Σαουδική Αραβία ή ο Messi στην Ίντερ Μαϊάμι: ο celebrity που λειτουργεί ως «κράχτης» για να προσελκύσει «πιστούς», αυτός που με την παρουσία του και μόνο μπορεί να νομιμοποιήσει μια «θολή» ή «σκοτεινή» θρησκεία – οργάνωση, το λαμπερό χαμόγελο της επιτυχίας όπου όλα του πάνε καλά στη ζωή του.
Μπορεί οι γάμοι του και οι σχέσεις του να μην πήγαν καλά, μπορεί με τη Nicole Kidman να απομακρύνθηκαν και τελικά να χώρισαν μετά τα «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» επειδή εκείνη δεν είχε την ίδια ζέση ή πίστη στη Σαϊεντελογία, μπορεί να μην βλέπει καν μέλη της οικογένειάς του που δεν ασπάζονται τη «θρησκελια» αυτή επειδή έτσι είναι οι κανόνες της, αλλά αν εκείνος είναι χαρούμενος με όλο αυτό, τι λόγος μας πέφτει; Δεν ήρθε έξω από το σπίτι μας να χτυπάει τα κουδούνια και να μας ρωτάει αν μπορεί να μας μιλήσει 5 λεπτά για τον ηγέτη της, David Miscavige…
