Γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο το πρόβλημα της Ιαπωνίας, όπου ολοένα και λιγότεροι είναι οι νέοι ηλικίας 18-24 που επιλέγουν τον γάμο. Ως αποτέλεσμα, οι γεννήσεις μειώνονται δραματικά και η υπογεννητικότητα αρχίζει να απειλεί την ανεπτυγμένη οικονομία της ασιατικής χώρας.
Σύμφωνα με την έρευνα του εθνικού ινστιτούτου που είναι υπεύθυνο να μετρά τον πληθυσμό, το 17,3% των αντρών και το 14,6% των γυναικών ηλικίας μεταξύ 18-34 απάντησαν ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να παντρευτούν στο άμεσο ή το προσεχές μέλλον. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό από την πρώτη φορά που διεξήχθη η ετήσια αυτή έρευνα, το 1982. Τότε, μόλις το 2,3% των αντρών και το 4,1% των γυναικών είχαν αναφέρει ότι δεν έχουν σκοπό να παντρευτούν ποτέ στη ζωή τους. Έκτοτε, το ποσοστό αυτό έχει παρουσιάσει αύξηση κατά 10-15% σήμερα.
Ασφαλώς, η μείωση στους γάμους έχει ως αποτέλεσμα όλο και λιγότερα ζευγάρια να προγραμματίζουν να κάνουν το επόμενο βήμα, που είναι να γίνουν γονείς. Έτσι, οι μειωμένες γέννες δημιουργούν ένα νέο πρόβλημα για την Ιαπωνία, η οποία στο μέλλον θα έχει σημαντικά λιγότερη εργατική δύναμη. Η νέα αυτή συνθήκη δημιουργεί ένα αμφίβολο μέλλον για την χώρα ως μία από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη.
Τα μωρά που γεννήθηκαν το 2021 ήταν 29,231 (ή 3,5%) λιγότερα από την προηγούμενη χρονιά, που ήταν ήδη το αρνητικό ρεκόρ της χώρας, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας. Ταυτόχρονα, οι γάμοι που έγιναν ήταν 24,391 λιγότεροι (501,116). Ο μικρότερος αριθμός από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο λόγος που οι νέοι έχουν δείχνουν πλέον τόση απέχθεια προς την συνθήκη του γάμου; Η Ιαπωνία είναι γνωστή για την κακή της εργασιακή κουλτούρα, όπου οι εργαζόμενοι καλούνται να δουλέψουν ατελείωτες ώρες θυσιάζοντας τον ελεύθερό τους χρόνο στον βωμό της επαγγελματικής επιτυχίας. Έτσι, και οι νέοι άντρες αλλά ειδικά οι νέες γυναίκες, δεν θέλουν να γκρεμίσουν όσα έχτισαν στην καριέρα τους για να επιδιώξουν μία ρομαντική σχέση με άτομο του αντίθετου φύλου. Προτιμούν πιο «χαλαρές», εφήμερες σχέσεις με σκοπό μόνο την ευχαρίστηση και απορρίπτουν κάθε πιθανότητα να οδηγηθούν σε γάμο. Ειδικά το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης, η οποία θα τις κρατήσει μακριά από τις δουλειές τους, είναι εκτός πλάνου.
Αντίστοιχα, ούτε οι άντρες θέλουν να διακινδυνεύσουν την δυνατότητα ανέλιξης που τους χαρίζει το γεγονός ότι δεν έχουν οικογένεια άρα δεν πρέπει να ζουν με την ανάγκη του να έχουν σταθερή δουλειά ώστε να την θρέψουν. Μπορούν να πάρουν ρίσκα χωρίς να φοβούνται ότι δεν θα έχουν να πληρώσουν τα προς το ζην της συζύγου και των παιδιών τους, έτσι μπορούν να αλλάζουν δουλειές όποτε το επιθυμούν κυνηγώντας καλύτερους μισθούς.
Οι ειδικοί κάνουν έκκληση στην κυβέρνηση να κάνει ελαστικότερες τις συνθήκες για τις εργασιακές συνθήκες που αφορούν την μητρότητα, ώστε να είναι πιο ελκυστικό προς τις εργαζόμενες γυναίκες να κάνουν παιδιά.
Όταν στην ίδια έρευνα ρώτησαν άντρες και γυναίκες ποιος θα ήταν για εκείνους ο ιδανικός τρόπος ζωής, το 40% των αντρών και το 34% των γυναικών απάντησαν πως θα ήταν να μπορούν να εξισορροπήσουν επαγγελματική και προσωπική ζωή.
