Το ποδόσφαιρο, το έχει αυτό θαρρείς εξ ορισμού, είναι γεμάτο από what if. Ο Πολ Πογκμπά, όταν μελλοντικά θα αναλύεται το «έργα και ημέραι» του στην μπάλα, θα είναι μια περίπτωση του είδους για σεμινάριο. Του πώς δηλαδή ένας παίκτης με τόσο πολύ ταλέντο έκανε αναλογικά τόσο λίγα πράγματα.

Ήταν υλικό για «Χρυσή Μπάλα», έγινε υλικό για μια στενάχωρη διήγηση. Ίσως ακριβώς επειδή και ο ίδιος πίστεψε κάποια στιγμή πως αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Το ατομικό δηλαδή παρά το ομαδικό. Όμως οι ευθύνες δεν τον βαραίνουν αποκλειστικά…

Η είδηση πως βρέθηκε θετικός σε χρήση απαγορευμένης ουσίας (τεστοστερόνη) στο περιθώριο του ματς της Γιουβέντους με την Ουντινέζε μπορεί να είναι η οριστική ταφόπλακα για την καριέρα του. Αν επαληθευτεί το πρώτο δείγμα και άρα το ντόπινγκ, τότε κινδυνεύει με τιμωρία ως και 4 χρόνια. Πώς να ξεπεράσει κάτι τέτοιο; Μετά μάλιστα τα όσα έχουν προηγηθεί;

Θαρρείς και η μεγάλη μεταγραφή έκρυβε κατάρα…

Από το 2016, όταν και ο Πολ Πογκμπά πηγαίνοντας (επιστρέφοντας, πιο σωστά) στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε ο ακριβότερος παίκτης όλων των εποχών, προσωρινά όπως αποδείχτηκε αφού το επόμενο καλοκαίρι ο Νεϊμάρ σάρωσε κάθε προηγούμενο, τίποτα δεν πήγε σύμφωνα με αυτό που φαινόταν ως χαραγμένος και ξεκάθαρα οριοθετημένος δρόμος προς τη δόξα.

Ήταν τότε 23 ετών, είχε ήδη 4 συνεχόμενους τίτλους πρωταθλητή στην Ιταλία με τη Γιουβέντους, είχε αναδειχτεί ο καλύτερος νέος παίκτης του προηγούμενου Μουντιάλ. Ήταν ο ορισμός του «δεν έχει ταβάνι», τον έβλεπες να καλπάζει με την μπάλα στα πόδια, να ορίζει με τρόπο κυρίαρχο την περιοχή του – «Εδώ κάνω κουμάντο εγώ» φώναζε με κάθε τρόπο.

Τα πράγματα, πάντως, μόνο καλά δεν πήγαν στο «Όλντ Τράφορντ». Αγωνιστικά, εν αρχή. Αποδείχτηκε κάπως ντεμοντέ, ένας box-to-box μέσος σε μια εποχή που το παιχνίδι άρχισε να ζητάει περισσότερο διακριτούς ρόλους στο κέντρο, είτε (λίγο) μπροστά είτε (λίγο) πίσω. Επίσης πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε λάθος στο τερέν, σε μέρη που δεν μπορούσε να εκφραστεί όπως μπορούσε. Κυρίως βέβαια έπεσε σε ένα κλαμπ που είναι σαν να έχει φάει μούντζα εδώ και αρκετά χρόνια, μια τοξική χοάνη καταστροφής επαγγελματικών υπολήψεων.

Ναι σε αυτά τα χρόνια υπήρχαν εξαιρέσεις ευτυχίας. Κατά βάση το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, ο θρίαμβος της Γαλλίας, σκόραρε και στον τελικό κόντρα στην Κροατία. Να βάλουμε και το Europa League που κατέκτησε με τη Γιουνάιτεντ στη συζήτηση; Να το βάλουμε. Δεν αλλάζει εντούτοις το γενικότερο συμπέρασμα: Οι καλές στιγμές ήταν εξαίρεση. Οι τραυματισμοί επίσης, μόνιμη δυσάρεστη παρέα.

Η προδοσία που στοιχειώνει τον Πολ Πογκμπά

Ακόμα κι έτσι, όλα αυτά ήταν πταίσματα σε σχέση με όσα ακολούθησαν. Γιατί εδώ έρχεται το κομμάτι που μπορεί να βγει μπροστά ως βάσιμη και ισχυρή δικαιολογία της παρακμής του Πολ Πογκμπά. Υποφέρει σε ανθρώπινο επίπεδο.

Η ιστορία άργησε λίγο να γίνει γνωστή. Όταν αυτό συνέβη ήταν σαν να έσκασε βόμβα. Το Μάρτιο του 2022, ο Γάλλος διεθνής μέσος έπεσε θύμα απαγωγής στα περίχωρα του Παρισιού από μασκοφόρους ληστές. Πλήρωσε λύτρα για να τον αφήσουν ελεύθερο. Του ζήτησαν 13 εκατ. ευρώ, δεν μπορούσε να «σηκώσει» τόσο μεγάλο ποσό από την τράπεζα αμέσως και τους έδωσε πολύ λιγότερα, αρκούσαν όμως για να αφεθεί ελεύθερος. Μόλις 4 ημέρες νωρίτερα, η γυναίκα του και τα παιδιά του είχαν επίσης πέσει θύμα ένοπλης ληστείας ενώ ήταν στο σπίτι τους, στο Μάντσεστερ.

Το τραύμα αυτών των γεγονότων ήταν ήδη βαθύ, έμελλε να αποδειχτεί και ασήκωτο. Ενορχηστρωτής γαρ των εγκληματικών ενεργειών ήταν ο αδελφός του Πολ Πογκμπά, Ματίας και 4 παιδικοί του φίλοι! Άπαντες, αργότερα, δικαιολογήθηκαν λέγοντας πως έκαναν ό,τι έκαναν μόνο και μόνο επειδή τους απειλούσε η μαφία, επειδή δηλαδή «είχαν μπλέξει».

Ήταν ο ίδιος αδελφός που κάποτε είχε βγάλει ένα βίντεο που υποστήριζε πως ο Πολ Πογκμπά είχε προσλάβει έναν Αφρικανό σαμάνο για να κάνει… μαύρη μαγεία στον Κιλιάν Εμπαπέ! Ο ποδοσφαιριστής παραδέχτηκε πως είχε δει τον «μάγο», αλλά μόνο και μόνο επειδή αναζητούσε (απελπισμένα) βοήθεια για να σταματήσουν οι συνεχείς τραυματισμοί του.

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται

Εκείνη την εποχή είχε ήδη γυρίσει στη Γιουβέντους και προσπαθούσε σε ένα οικείο περιβάλλον, όπου άλλοτε έλαμψε, να βρει ξανά τον εαυτό του. Μόνο που δεν μπορούσε. Ήταν ψυχολογικά ράκος. Ανήμπορος να βρει ηρεμία, να συγκεντρωθεί στη δουλειά του.

Και πώς να μπορέσει; Και θύμα απαγωγής και προδομένος από το ίδιο του το «αίμα», ήταν πολλά τα χτυπήματα. Δεν μιλάμε μόνο για χαμένο potential. Μιλάμε για μια ανθρώπινη τραγωδία.

Αυτό που χρειαζόταν ήταν στήριξη και κατανόηση. Μάλλον δεν τα βρήκε ποτέ. Και στράφηκε στη λάθος επιλογή του ντόπινγκ. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Κρίμα και άδικο. Ο Πολ Πογκμπά δήλωσε πριν από λίγες μέρες «αποφασισμένος να βουλώσω στόματα». Όλα δείχνουν πως αυτή θα είναι μια ακόμα ατυχής στιγμή στην πορεία του.

Και ότι περισσότερο θα μείνει αυτή η κραυγή αγωνίας που εξέφρασε πρόσφατα. Ευχόμενος να μην είχε βγάλει ποτέ λεφτά καθώς «τα χρήματα αλλάζουν τους ανθρώπους. Μπορούν να διαλύσουν οικογένειες, να δημιουργήσουν πολέμους. Μερικές φορές έλεγα στον εαυτό μου: “Δεν θέλω πια να έχω χρήματα. Δεν θέλω να παίξω άλλο. Θέλω απλώς να είμαι με κανονικούς ανθρώπους, που με αγαπούν για αυτό που είμαι, όχι για τη φήμη μου και τα χρήματά μου”».