Ταλιμπάν στη διάλεκτο Pashto σημαίνει μαθητές. Όμως εκείνοι που δεν αντέχουν να πάρουν άλλο μάθημα, είναι όσοι υφίστανται εδώ και ένα 24ωρο την επιβολή της ιδεολογίας των «μαθητών». Οι άντρες στο Αφγανιστάν ελάχιστα θα αλλάξουν τη ζωή τους. Οι γυναίκες όμως ζουν από το βράδυ της Κυριακής με τον τρόμο στην καρδιά τους και βλέπουν ότι είτε θα πρέπει να δώσουν τη ζωή τους είτε να μείνουν σιωπηλές ελπίζοντας πως δεν θα κρατήσει για πολύ αυτός ο εφιάλτης.

Οι Ταλιμπάν επέστρεψαν στο Αφγανιστάν πιο ισχυροί και πιο αδίστακτοι από πριν. Ό,τι και να λένε στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, ζητούν εκδίκηση απ΄όσους συνέβαλαν ώστε να χάσουν την εξουσία πριν από 20 χρόνια. Πρώτες και «καλύτερες» στη λίστα τους είναι οι γυναίκες με επιρροή στον δημόσιο λόγο.

«Αυτές ήταν οι πιο χαρούμενες μέρες της ζωής μου, τότε που άρχισαν οι κοπέλες να έχουν ελπίδα. Το να μη μπορώ να πάω σχολείο σε μικρή ηλικία, μου στέρησε πολλά πράγματα. Μεγάλωσα βλέποντας τους μεγάλους στο σπίτι να κυκλοφορούν με ΑΚ47 και τα μικρά παιδιά παίζαμε με τις σφαίρες. Οι γονείς μου πήγαιναν συνέχεια σε κηδείες, ακούγαμε διαρκώς γυναίκες να ουρλιάζουν από τα βάθη των πνευμόνων τους» λέει η Ρεζάι, μια γυναίκα που έφυγε σε ηλικία 13 ετών από το Αφγανιστάν.

Οι πόλεμοι στην περιοχή από τη δεκαετία του ’70, ιδίως οι αποβάσεις των Σοβιετικών, άλλαξαν προς το χειρότερο τον χαρακτήρα των ανδρών. Το μεταπολεμικό τραύμα τους ακολουθούσε και τους οδηγούσε σε βίαια ξεσπάσματα προς τις γυναίκες. «Με όσα έζησαν στον πόλεμο, οι περισσότεροι απέκτησαν ψυχολογικά προβλήματα που τα έλυναν με την ενδοοικογενειακή βία. Αν ένας άντρας θύμωνε, ξυλοκοπούσε τη γυναίκα του για τους πιο ασήμαντους λόγους».

Οι γυναίκες ήταν αυτές που πελέκισαν την αλλαγή προς τη δημοκρατία, την ισότητα των φύλων και έδωσαν θέση στη μειονότητα των Χαζάρα. Σύμφωνα με τη Ρεζάι, υπάρχει μια λίστα 70 γυναικών που με τη δράση τους έφεραν αυτή την αλλαγή, οι οποίες τώρα είτε θα πρέπει να εξαφανιστούν από το Αφγανιστάν και να ζουν ως κυνηγημένες, είτε να μείνουν και να ρισκάρουν ζώντας στο σκοτάδι στην ίδια τους τη χώρα.

Κραυγή αγωνίας από γυναίκες δημοσιογράφους στο Αφγανιστάν

Ανάμεσα σε αυτές τις γυναίκες είναι και πρόσωπα του δημοσιογραφικού χώρου, οι οποίες μιλάνε σε ξένα μέσα ανώνυμα και δεν έχουν πια ελπίδα. Η Αΐσα περιγράφει στη Guardian το κλίμα στην Καμπούλ.

«Μέσα σε μια νύχτα άλλαξε όλη η πόλη για εμάς. Ακόμα και το περπάτημα στην πόλη είναι διαφορετικό. Η ζωή μας σταμάτησε. Δουλεύω ως δημοσιογράφος και για χρόνια προσπαθούσα να αφυπνίσω τον αφγανικό λαό, ειδικά τις γυναίκες. Όμως τώρα, η ταυτότητα μας διαλύεται και τίποτα δεν έχουμε κάνει για να αξίζουμε κάτι τέτοιο. Είμαστε εγκλωβισμένες στο σπίτι μας και ο θάνατος καραδοκεί παντού έξω απ΄αυτό. Βλέπουμε απόλυτη σιωπή, έμπλεη με τρόμο λόγω των Ταλιμπάν. Όταν κλιμακώθηκε η κατάσταση, ήμουν έξω από το σπίτι και μου τηλεφώνησε ο αδερφός μου να μου πει επιτακτικά να γυρίσω σπίτι. Ήταν πολύ τρομακτικό. Δε μπορείς να φανταστείς τα πρόσωπα των ανθρώπων, τα μάτια τους, τις εκφράσεις τους. Στα προάστια πήραν κάποιες κοπέλες και τις έχουν για σκλάβες τους».

Όντως, η Καμπούλ δεν είναι ίδια. Οποιαδήποτε αφίσα ή τοιχογραφία που δείχνει γυναίκα, σβήνεται. Στις προηγούμενες πόλεις της επέλασης των Ταλιμπάν, απαγάγουν 12χρονα κορίτσια για να τα πουλήσουν σε νυφοπάζαρα ή στη βιομηχανία του σεξ. Οι άντρες χειροκροτούν στους δρόμους για την αποχώρηση της Αμερικής και την επάνοδο των Ταλιμπάν. «Όπως με πήγαινε ένα ταξί στο αεροδρόμιο, άντρες χειροκροτούσαν και φώναζαν “φύγε Αμερική”. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα το ζήσω αυτό στη ζωή μου. Δεν πρόλαβα ούτε να χαιρετήσω την οικογένεια μου» αναφέρει στο India Today μια δημοσιογράφος που είδε να της αρπάζουν το διαβατήριο και όλα της τα έγγραφα στο αεροδρόμιο υπό την απειλή όπλου. Τα κατάφερε όμως και μπήκε σε αεροπλάνο.

https://www.intronews.gr/3293-2-mia-eikona-apo-to-mellon-to-tweet-pou-apotiponei-ti-thesi-tis-ginaikas-sto-afghanistan-ton-taliban

«Οι αδερφές μου και οι φίλες μου από την Καμπούλ μου είπαν ότι κυκλοφορούσαν στο δρόμο και τους έλεγαν οι άντρες “οι Ταλιμπάν έρχονται εξαιτίας σας. Έρχονται για να σας μάθουν πειθαρχία”» περιγράφει μια Αφγανή ρεπόρτερ που ζει εκτός Αφγανιστάν.

Η μόνη λύση για εκατοντάδες γυναίκες που είχαν δημόσιο λόγο και είναι στο στόχαστρο πριν απ΄όλες, είναι η φυγή. Ζητούν άσυλο σε διάφορες χώρες, η πιο κοντινή λύση είναι η Αυστραλία, όμως η κατάσταση είναι τόσο έκρυθμη που δεν ξέρει καμία αν πρέπει να δράσει τώρα μέσα στην αναμπουμπούλα ή αν πρέπει να περιμένει να κοπάσει η κατάσταση.

* Φωτογραφία: Getty Images