Περιεχόμενα
Πριν από έναν χρόνο, ο Τομ Κρουζ παρέδισε στο κινηματογραφικό σύμπαν το Top Gun: Maverick και έβλεπε τον κόσμο να του υποκλίνεται και να του αναγνωρίζει μετά από τόσα χρόνια πως είναι ένας θεματοφύλακας της τέχνης. Όχι μόνο γιατί μένει με θάρρος στις ρομαντικές του ιδέες, αλλά και γιατί όντως προσφέρει ιστορίες που έχουν κάτι να πουν και να σου δώσουν συναίσθημα. Κι αν όλες οι προηγούμενες ταινίες του το κάνουν μια φορά, το Mission Impossible 7 είναι η κορωνίδα στο στέμμα του. Κι όχι μόνο. Είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς ως τώρα και μια ταινία ορόσημο.
Θα μου φανεί πολύ παράξενο αν σε 5-10 χρόνια το Mission Impossible 7: Dead Reckoning – Part One δεν αποτελεί μια ταινία που να τη συγκρίνουν με κάθε τι καινούργιο που θα βγει. Εκτός και αν το Part Two είναι ξενέρωτο, κάτι που με τον Τομ Κρουζ αποκλείεται να συμβεί.
Ο Τομ Κρουζ ήταν πάντοτε αυτός ο τύπος. Προφανώς, όσο μεγάλωνε κι όσο ζούσε πράγματα, έπαιρνε εμπειρία και αυτό του έδωσε τα εφόδια για να φτιάξει και το υπέροχο Maverick πέρσι, αλλά το τρεις φορές πιο υπέροχο Mission Impossible 7. Είναι παραπάνω από αυτό που μας αξίζει ως σινεφίλ κοινό, βλέποντας και από διάφορα που γράφονται εν είδει κριτικής μετά από την θέαση της ταινίας.
Το Mission Impossible δεν είναι από εκείνες τις ταινίες που λες ότι είναι πολύ καλές γι’ αυτό που είναι. Είναι μια τρομερή ταινία από κάθε άποψη είτε την κρίνεις ως action είτε ως sci-fi είτε ως δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ακόμα κι αν είσαι από αυτούς που περιμένεις να δεις τη Φωλιά του Κούκου ή το Shawshank Redemption, έχεις δηλαδή τις προσδοκίες σου πιο πάνω κι από τον ουρανό, το Mission Impossible: Dead Reckoning τις καλύπτει και με το παραπάνω.
Σενάριο, σκηνοθεσία, εξέλιξη της πλοκής, το MI7 δεν έχει κάτι να του προσάψεις. Έχει δοθεί τόση προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια, στο πώς αντιδρούν τα σώματα σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες, στην πίεση του αέρα κι επειδή ο Τομ Κρουζ και οι υπόλοιποι στο καστ δεν είναι του green screen και του edit, αλλά κάνουν μόνοι τους τα stunts, έχουμε μια ταινία με αλήθεια.
Το στόρι του Mission Impossible 7: Dead Reckoning – Part One
Στα της πλοκής, ο Ίθαν Χαντ καλείται από τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ να εντοπίσει το μισό ενός πολύ ειδικού κλειδιού, το οποίο είναι αυτό που μπορεί να επιτρέψει την καταστροφή ή τον έλεγχο της Οντότητας, δηλαδή του τέρατος της Τεχνητής Νοημοσύνης. Όλες οι χώρες που έχουν επικηρύξει το κλειδί και τους κατόχους των δύο μισών, θέλουν να την ελέγξουν. Δεν κατανοούν όμως πως η Οντότητα, ακόμα και υπό έλεγχο, είναι το πιο καταστροφικό όπλο, ακόμα κι από πυρηνικές κεφαλές.
Ο Ίθαν Χαντ είναι αυτός που θα αψηφήσει τις εντολές της CIA και μαζί με τους συνεργάτες του, τον Λούθερ και τον Μπέντζι και την Ίλσα, θα ξεκινήσουν μια αποστολή απέναντι στον μεγαλύτερο εχθρό του Χαντ, τον Γκάμπριελ. Ο Γκάμπριελ ήταν ο λόγος που ο Χαντ εγκλωβίστηκε στις Μυστικές Αποστολές και ο λόγος που είναι ένας υπερπροστατευτικός τύπος, καθώς ο Γκάμπριελ σκότωσε μια γυναίκα που αγαπούσε πολύ. Κι αυτό έχει σκοπό να κάνει και πάλι.
Στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας, το υποβρύχιο Σεβαστούπολη έχει καταστραφεί και στον πυρήνα του βρίσκεται ο μηχανισμός ελέγχου της Οντότητας. Κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται εκτός από τον Γκάμπριελ. Κυβερνήσεις έχουν ξαμοληθεί να πάρουν το κλειδί, ο Χαντ με τους δικούς του επίσης και εμφανίζεται η καθόλα γοητευτική Γκρέις, μια σεσημασμένη κλέφτρα, που έχει βουτήξει σε νερά πολύ βαθιά, το νερό αρχίζει να ανεβαίνει πάνω από το κεφάλι της και καλείται να επιβιώσει. Χάρη στον Χαντ θα επιβιώσει.
Το magnum opus του Τομ Κρουζ
Καταλαβαίνει κανείς πόσο πιο απελευθερωμένος έκανε αυτή την ταινία ο Τομ Κρουζ. Με σιγουριά πως σε επίπεδο εσόδων θα πάει εκεί που πρέπει. Όχι από αλαζονεία, αλλά γιατί είναι πια βέβαιος για τη δουλειά του, για αυτό που κάνει.
Το Mission Impossible 7 είναι το όραμα του καθώς το αναγγέλει στον κόσμο. Είπε πως θέλει να συνεχίσει να το κάνει ως τα 80 του, όπως ο Φορντ τον Indiana Jones. Και φάνηκε από τον τρόπο που επικοινωνεί στα social media σκηνές από τα γυρίσματα και όλα τα δύσκολα κομμάτια με τα stunts, ότι με το Mission Impossible 7 κατάλαβε κι ο ίδιος ότι ο κόσμος πια του αναγνωρίζει πόσο σημαντικός είναι. Ο μικρός του εαυτός που ανέβαινε σε οροφές και πηδούσε στο κενό από τα 3 μέτρα, τώρα πηδάει στο κενό από τα 500 και τα 1000 μέτρα, με αλεξίπτωτο στην πλάτη, αλλά με περισσότερη ενέργεια και νιότη μέσα του.
Ένα αγνό χειροκρότημα βγαίνει αβίαστα στο τέλος των 2 ωρών αι 45 λεπτών που διαρκεί το Mission Impossible 7. 165 λεπτά ταινίας κι όμως, δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στο οποίο να λες ότι κάνει κοιλιά, ότι χάνει το ενδιαφέρον του. Σε αυτό σαφώς και αξίζουν συγχαρητήρια στον Κρίστοφερ ΜακΚουάρι, τον σκηνοθέτη και επί χρόνια συνοδοιπόρο του Τομ Κρουζ στο όραμα του Mission Impossible.
Χωρίς να έχει υπερβολές στις σκηνές δράσης, χωρίς να γεμίζει δηλαδή σκηνές με ξύλο και μάχη σώμα με σώμα για να καλύψει την αδυναμία του σεναρίου ενδεχομένως, το Mission Impossible 7 κάνει ένα κατόρθωμα που δεν έχει πετύχει ποτέ ξανά ταινία δράσης και δη το 7ο μέρος ενός franchise. Το Mission Impossible 7 είναι το καλύτερο, είναι η ταινία της χρονιάς so far, είναι ένα απαύγασμα καλλιτεχνίας και θα είναι μεγάλη έκπληξη αν δεν αποτελέσει μπροστάρη για ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια του Χόλιγουντ σε επίπεδο εσόδων, δεδομένου ότι έρχονται Oppenheimer και Barbie.
ΥΓ. Απίστευτα γοητευτική σε αυτόν τον ρόλο η Χέιλι Άτγουελ, της πάει να συνεργάζεται με τον Τομ Κρουζ και φαίνεται πως η σκληρή δουλειά αποδίδει, αφού έχει γίνει μέρος της Marvel, έχει συμμετάσχει σε όλα τα blockbusters και τώρα είναι μέρος του μεγαλύτερο blockbuster της χρονιάς, του Mission Impossible 7.
* Το Mission Impossible 7 κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Feelgood.
