Από την απόσυρση του Sir Alex Ferguson και μετά, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρουσίασε όλων των ειδών τις ομάδες. Πότε έπαιζε μια ολόκληρη χρονιά με νίκες με το στανιό και δεν προσέφερε θέαμα, πότε έπαιζε ωραία μπάλα, αλλά δεν είχε αποτελεσματικότητα. Η φετινή Μάντσεστερ χτίστηκε μέχρι τα τέλη Αυγούστου για να παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο και να έχει αποτελεσματικότητα, κυρίως χάρη στον Καβάνι. Κάτι όμως φαινόταν να λείπει. Το κερασάκι στην τούρτα. Κι αυτό φαίνεται πως θα αποτελέσει ο CR7.

Ο Cristiano Ronaldo δεν είναι φυσικά το κερασάκι, αλλά όλη η τούρτα. Απλώς όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του η Γιουνάιτεντ τα είχε. Εκείνο που της έλειπε ήταν η στόφα και η κυνικότητα στις φάσεις μπροστά στην αντίπαλη εστία. Αυτό ο Cristiano μπορεί να το δώσει απλόχερα, αφού μιλάμε για μια μηχανή των γκολ που στο πέρασμα των ετών προσάρμοσε το παιχνίδι του ώστε να παραμένει αναγκαίος για κάθε ομάδα υψηλού επιπέδου.

Στην επιστροφή του στο Old Trafford, ο Cristiano θα έπαιζε βασικός, δίχως να χάσει ούτε ματς από την επιστροφή του και μετά, δίχως να χρειαστεί κάποιο χρόνο, όπως χρειάστηκε ο Messi με την Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτό ίσως είναι το μόνο κυρίαρχο στοιχείο του Ronaldo έναντι του Leo. Ο Πορτογάλος μπαίνει σε κάθε γήπεδο για να καταπιεί τα πάντα. Για να δείξει στον αντίπαλο ότι θα βρίσκεται πάντοτε από πάνω.

Μπήκε λοιπόν στο ματς με τη Νιουκάστλ και στο 46ο λεπτό έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ΄όλους στον κόσμο. Εκμεταλλεύτηκε την ασταθή απόκρουση στο σου του Greenwood, είδε τη μπάλα να του στρώνεται και την έσπρωξε με άνεση στην ανυπεράσπιστη εστία. Εύκολο γκολ, ναι. Αλλά ό,τι προηγήθηκε αυτού, δεν είναι εύκολο, θέλει εμπειρία και ποδοσφαιρική ευφυία.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο CR7 πέτυχε και δεύτερο γκολ, κάνοντας το 2-1 και επιτρέποντας στη Γιουνάιτεντ να φτάσει στο 4-1 για μια εμφατική νίκη. Αυτή τη φορά, το γκολ ήταν όλο δικό του. Έτρεξε, υποδέχτηκε τη μπάλα από τον Σο, έβαλε καλά το σώμα στο τζαρτζάρισμα με τον αντίπαλο, σούταρε δυνατά με το αριστερό και η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια του τερματοφύλακα.