Περιεχόμενα
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ο Τζόνα Χιλ απασχόλησε χωρίς την θέλησή του τα μίντια, καθώς μια πρώην σύντροφός του έβγαλε στη δημοσιότητα μηνύματα που έχουν ανταλλάξει. Και έφαγε πολύ κράξιμο. Οριακά δεν ξεκίνησε το cancel. Αν κάποιος δεν είχε διαβάσει τα μηνύματα του, θα νόμιζε πως παρενόχλησε σεξουαλικά, πως προέβη σε χυδαιότητες.
Γράφει ο Στέργιος Πουλερές
Κι όμως, βλέποντας κάποιος τι είχε στείλει στην Σάρα Μπρέιντι, θα αναρωτηθεί πολύ για ποιον λόγο του επιτίθενται. Αρκεί βέβαια να μην είναι τυφλωμένη γυναίκα από μίσος προς τον ανδρικό πληθυσμό συλλήβδην. Αρκεί να μπορεί να προσεγγίσει το λογικό μέρος του εγκεφάλου του.
Στα μηνύματα αυτά ο Χιλ επί της ουσίας επιχειρεί μια ψυχολογική εκμετάλλευση της Μπρέιντι εξηγώντας της πως για να είναι μαζί, θα πρέπει αυτή να σταματήσει να κάνει αναρτήσεις με το μαγιό, με εσώρουχα, να σερφάρει με άντρες και να έχει «inappropriate contact» μαζί τους. Τι εννοεί με αυτό ο Χιλ δεν γνωρίζω, αλλά όταν το είχε πει ο Μπιλ Κλίντον αναφερόταν σε σεξουαλική πράξη εκτός διείσδυσης με την Λεβίνσκι.
Είναι ο Τζόνα Χιλ ο μόνος που κάνει emotional manipulation;
Ό,τι και να εννοεί πάντως, βλέπουμε στη συνομιλία ότι ο Τζόνα Χιλ θέτει απλώς τα δικά του όρια. Δεν της επιβάλλει έναν τρόπο ζωής, δεν την καταπιέζει, δεν της επιτίθεται, δεν κάνει τίποτα τέτοιο. Επιχειρεί να την χειριστεί ψυχολογικά; Ενδεχομένως ναι. Είναι δικό του φταίξιμο αν όντως την χειρίζεται; Όχι μόνο.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω από πότε είναι manipulation και εκμετάλλευση του therapy talk που γράφουν στο εξωτερικό, όταν κάποιος θέτει τα δικά του όρια χωρίς να εξαναγκάζει με βία τον άλλον σε προσαρμογή στις απαιτήσεις σου; Από τα μηνύματα δεν διαβλέπω κάποια καταπίεση ή πιστόλι στον κρόταφο της Μπρέιντι.
Είναι οπισθοδρομικός ο Χιλ; Ναι. Είναι φουλ συντηρητικός, αν και δεν του φαινόταν; Ναι. Μπορεί να έχει επηρεαστεί απ’ όσα έχει δει στο Χόλιγουντ και γι’ αυτό να θέτει τα συγκεκριμένα όρια; Πιθανότατα ναι. Είναι κάπου κακοποιητικός; Όχι. Τουλάχιστον όχι παραπάνω κακοποιητικός απ’ αυτό που έχουμε υπάρξει ΟΛΟΙ, μηδενός και μηδεμίας εξαιρουμένων, σε μια σχέση.
Όποιος πει ότι δεν έχει διαπράξει αυτό το συναισθηματικό manipulation προσπαθώντας να διατηρήσει τον εαυτό του, ψέμματα στον εαυτό του και στους γύρω του θα λέει. Στο δε Χόλιγουντ, το emotional manipulation πάει σύννεφο στις σχέσεις των ανθρώπων. Κάνει ο ένας; Θα κάνει επί δύο ο άλλος. Θα του απαντήσει επί 3 ο πρώτος. Επί 4 ο επόμενος κοκ.
Κι από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται κάποια κακοποίηση από τον Τζόνα Χιλ, να μιλήσουμε μήπως για το πόσο manipulation είναι αυτό που κάνει η Μπρέιντι στον Χιλ, έχοντας πλήρη επίγνωση της έκτασης που θα πάρει; Δεν είναι manipulation που λέει η Μπρέιντι ότι εύχεται «να κάνει κορίτσι και να τον κάνει φεμινιστή»;
Επαναλαμβάνω, αυτά τα υποστηρίζω πάντοτε με βάση τα μηνύματα και όσα μοιράστηκε, χωρίς φυσικά να πάρει την έγκριση του Χιλ, η Μπρέιντι.
Εξ όσων γνωρίζω από νομικά, αυτό που έκανε η Μπρέιντι είναι παράνομο. Δεν υπάρχει κάποια αξία που πάει να προστατεύσει με τα μηνύματα που δημοσίευσε. Δεν είναι βιαστής ή δολοφόνος ο Τζόνα Χιλ, δεν είναι βίαιος. Δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Άρα, δεν πάει να προστατεύει κάποια άλλη γυναίκα από κάτι. Κι όμως, δημοσίευσε τα μηνύματα τους και κανείς δεν τη θεωρεί τοξική ή ότι κάνει manipulation. Αν ο Τζόνα Χιλ ήθελε, θα μπορούσε να την πάει δικαστικά. Είναι προφανές πως επιχειρεί να πάρει προσοχή.
Ο κακός Τζόνα Χιλ και οι κακοί άντρες
Αυτή και ο Τζόνα Χιλ ας κάνουν όμως ό,τι θέλουν. Το θέμα είναι εδώ το πώς ερμηνεύεται αυτή η κατάσταση από διάφορους καλοθελητές. Πως επιχειρούν να το γυρίσουν πάλι στον «κακό άντρα».
Σίγουρα, αυτό που έγινε με τον Τζόνα Χιλ και την Μπρέιντι, δεν δικαιολογεί με τίποτα άρθρα όπως αυτό που ανέβηκε στον Independent, όπου υποστηρίζει πως αυτό το manipulation το κάνουν για χρόνια οι άντρες. Προσέξτε: όχι μερικοί άντρες. Οι άντρες. Άρα, εύλογα θα σκεφτεί κάποιος, όλοι οι άντρες.
Υποστηρίζει λοιπόν η κυρία αυτή (διαβάστε εδώ το άρθρο) με αφορμή τον Τζόνα Χιλ, πως οι άντρες είναι οι μόνοι κακοποιητές συναισθηματικής και ψυχολογικής μορφής στον κόσμο. Μάλιστα. Προφανώς, προς μεγάλη της τύχη, η συγκεκριμένη κυρία δεν έχει γνωρίζει την Ελληνίδα μάνα. Εκτός κι αν οι μάνες δεν είναι γυναίκες, αλλά άντρες. Πολλά έχουν αλλάξει σήμερα, αλλά αυτό το προπύργιο δεν έχει πέσει ακόμα. Δεν έχει γνωρίσει ούτε γυναίκες φίλες της που επιχείρησαν. Προφανώς η συγκεκριμένη κυρία συναναστρέφεται μόνο άντρες, πιθανότητα γιατί η ίδια έλκεται και αρέσκεται να την μανιπουλάρουν συναισθηματικά.
Η συγκεκριμένη κυρία θα λογίζει εαυτόν φεμινίστρια. Δεν πιστεύω ότι θα βρεθούν πολλές πραγματικές φεμινίστριες να την στηρίξουν. Είναι κακός ο Τζόνα Χιλ και οι άντρες, αλλά δεν είναι η ίδια που με τόση ευκολία στοχοποιεί κάποιους επειδή είναι άντρες. Πώς λέγεται αυτό να δεις; Ρατσισμός ίσως; Σεξισμός; Α ναι, και τα δύο.
Ο σεξισμός δεν έχει μόνο άντρα θύτη και μόνο γυναίκα θύμα
Δεν γνωρίζω αν το αντιλαμβάνεται η συγκεκριμένη κυρία, αλλά επιχειρεί να καταδικάσει κάποιον σεξισμό από μεριάς του Τζόνα Χιλ και των ανδρών και το κάνει επιστρατεύοντας σεξισμό εις βάρος των ανδρών.
Κι αυτό είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε ανοιχτά. Να και κάτι καλό που κάνει αυτός ο απολυταρχικός φθόνος προς τον άνδρα από την «αδέκαστη» που τα χώνει σε κάθε Τζόνα Χιλ στον πλανήτη.
Δεν θα το κάνουμε επιστρατεύοντας αυθεντίες, όπως ο Πασκάλ Μπρικνέρ που έχει μιλήσει διεξοδικά για το ζήτημα αυτό στο Ένας Σχεδόν Τέλειος Ένοχος, αλλά και με την κοινή λογική.
Ας κάνουμε πάλι την υπόθεση του αντιθέτου. Ας πούμε ότι το παραπάνω άρθρο το είχε γράψει άντρας και αναφερόταν σε κάτι που «έκαναν πάντοτε οι γυναίκες». Θα είχε αναγκαστεί ο Independent από τις αντιδράσεις να τον απολύσει ή να τον εξαναγκάσει σε επανόρθωση; Το ερώτημα είναι ρητορικό.
Αντιθέτως, με τη συγκεκριμένη κυρία, αυτός ο άκρατος σεξισμός όλων των ανδρών, αυτή η απολυταρχική γενίκευση δεν προκαλεί καμία αντίδραση. Οι άντρες είναι κακοποιητικά καθάρματα για εκείνη, κι αυτό δεν το βασίζει καν σε μια τρανταχτή περίπτωση. Το βασίζει στα μηνύματα του Τζόνα Χιλ που δεν ενέχουν κακοποίηση, ούτε και μανιπουλάρισμα. Και το τελευταίο δεν το έχουν γιατί κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε: ή όλοι μας ασκούμε ψυχολογική κακοποίηση και εκμετάλλευση ή κανείς.
Δεν είναι ζήτημα φύλου. Δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη κυρία έκανε κάποια έρευνα, αλλά θα δεχόμουν τον τίτλο της μόνο αν είχε στοιχεία και ήταν της τάξεως του 85-15 και άνω. Επειδή όμως δεν είναι έτσι – και το ξέρει πολύ καλά και η ίδια και όλες όσες θέλουν να σβήσουν το ανδρικό φύλο – ο τίτλος της είναι ό,τι πιο σεξιστικό έχει υπάρξει το 2023 σε τίτλο.
Κι είναι ένα κρίσιμο ζήτημα της σύγχρονης εποχής. Τείνει να στηλιτεύεται ο σεξισμός, αλλά κανείς δεν κάνει λόγο για τον σεξισμό συνολικά. Μιλούν για έμφυλο σεξισμό. Λες και υπάρχει σεξισμός που επιτρέπεται και σεξισμός που δεν επιτρέπεται. Αυτό υποδηλώνεται στην ουσία, αυτό κρύβεται πίσω από τα λεγόμενα. Πρόθεση εκδίκησης.
Δεν είναι κάρτα στο Uno ο σεξισμός
Κάτω ο σεξισμός εις βάρος των γυναικών, πάνω ο σεξισμός εις βάρος των ανδρών. Δύναται όμως ο σεξισμός να καταπολεμηθεί με σεξισμό; Όχι βέβαια. Ή, ας μην είμαι τόσο απόλυτος, γιατί μπορεί τελικά να είμαι παντελώς αδαής. Θαρρώ πως όχι, δε γίνεται. Δεν παίζουμε Uno να ρίξει ένας μια κάρτα με +4 και να του πετάξει ο άλλος +4 και αντιστροφή.
Δεν χρειάζεται καν να υπερθεματίσω παραπάνω για να αντικρούσω τον ισχυρισμό της αρθρογράφου του Independent. Το emotional manipulation και η «πλαστογραφία» ψυχολόγου είναι στη φύση όλων μας. Ανδρών, γυναικών, γκέι, τρανς, άφυλων, των πάντων. Και δεν μπορεί και να εξαλειφθεί γιατί δεν είναι τόσο απλό όσο η σωματική βία.
Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση του σεξισμού είναι ένα ζήτημα από καιρό αναγνωρισμένο, έχει τεθεί σε εφαρμογή και πλέον κάποιες φωνές δίχως επιχειρήματα, αναδύονται απλά και μόνο για να υποκριθούν, να τραβήξουν την προσοχή.
Όπως έχει πει ο Τόκβιλ «οι άνθρωποι επαναστατούν όταν η κατάστασή τους γίνεται καλύτερη, όχι όταν γίνεται χειρότερη».
Και άρθρα, δηλώσεις, στοχασμοί όπως αυτοί της αρθρογράφου του Independent επιβεβαιώνουν πως ο αγώνας για την ισότητα θα έχει πάντα εμπόδια. Όχι μόνο τα συντηρητικά της πατριαρχίας, αλλά και τα αυτοαποκαλούμενα αιρετικά-αναρχικά του φεμινισμού που εκφυλίζουν το ίδιο το μήνυμα του κινήματος, επιθυμώντας εκδίκηση όχι ισότητα. Ευτυχώς όμως, αυτά τα εμπόδια είναι μειοψηφούντα και αδύναμα.
