Ακόμα μια ελληνική σειρά έκανε πρεμιέρα, στον ALPHA αυτή τη φορά, Το Προξενιό της Ιουλίας, και βρίσκομαι μπροστά στην ανάγκη να γράψω πάλι τα ίδια και τα ίδια και να επαναλαμβάνομαι, αφού και η ελληνική μυθοπλασία είναι μια επανάληψη της επανάληψης, ω επανάληψη.
Μετά την Παραλία, μετά το Ναυάγιο, μετά τη Μάγισσα, μετά την Ηλέκτρα, μετά τον Σασμό, τον Παράδεισο των Κυριών, τη Γη της Ελιάς, το Αυτή η Νύχτα Μένει (νιώθω λες και δεν έχει αλλάξει η τηλεοπτική σεζόν και είμαστε ακόμα στην περσινή σεζόν), ήρθε το Προξενιό της Ιουλίας για να μας πει την ίδια ιστορία.
Μια κοπέλα που καταπιέζεται από την οικογένεια της, η εποχή των 60s, κάτι χωράφια που τα διεκδικούν δύο οικογένειες, βαρύμαγκες της φακής που στο σήμερα φαίνονται ως καρικατούρες και αστείοι (με κακούς ηθοποιούς ή κακές ερμηνείες τόσο στο Ναυάγιο όσο και στο Προξενιό της Ιουλίας σε αυτούς τους ρόλους), και γενικώς κάτι το σχεδόν ανυπόφορο, μια δυσθυμία.
Το Προξενιό της Ιουλίας αδικείται και επειδή ήρθε τελευταίο
Και το πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι; Ότι ίσως δεν φταίει Το Προξενιό της Ιουλίας. Αλλά τα ακούει αυτό για όσα έχουν προηγηθεί. Κι όσα έχουν προηγηθεί, μάλλον δε φταίνε, αλλά τα ακούνε γιατί οι υπεύθυνοι προγραμμάτων έχουν πάθει ψύχωση με τις ιστορίες εποχής που περιγράφουν δολοφονίες, βιασμούς και μια κακοποίηση που δεν υποφέρεται σε τέτοια έκταση στο σήμερα.
Το Προξενιό της Ιουλίας δεν είναι σαφώς μια κακή σειρά. Αλλά δεν είναι και μια σειρά που το πρώτο επεισόδιο της σε ψήνει ότι θα σε συναρπάσσει, ότι θα έχει κάτι διαφορετικό να σου προσφέρει. Θα κάνεις ζάπινγκ, θα αλλάξεις κατά λάθος κανάλι, θα πας από τη Μάγισσα στην Ιουλία και χαμπάρι δεν θα πάρεις ότι άλλαξες κανάλι.
Έχει σίγουρα πολύ καλύτερες ερμηνείες, τις καλύτερες που έχουμε δει στην τηλεόραση φέτος εκτός streaming – εννοώ τις Ψυχοκόρες εδώ. Η Μουτάφη, ο Κουκαλάνι, ο Μελέτης Ηλίας και η πρωταγωνίστρια, η Ξυγκόρου, έχουν καταπληκτικές ερμηνείες στο πρώτο επεισόδιο. Και καταφέρνουν να κρύψουν και τις αδύναμες ως κακές ερμηνείες των υπολοίπων.
Τι να το κάνεις όμως, όταν ο Κουκαλάνι σκοτώνεται στο πρώτο επεισόδιο και, λογικά, αφαιρείται ένας τόσο καλός ηθοποιός από την εξίσωση..; Τι να το κάνεις όταν η πλοκή αντλείται από ένα βιβλίο που έχει αντλήσει ιδέες από άλλα βιβλία που όλα μιλάνε για μια γυναίκα που κάπου πριν 50-60 χρόνια έχει υποστεί κάποιας μορφής καταπίεση ή κακοποίηση, τι να το κάνεις που οι εκδοτικοί οίκοι πιέζουν συγγραφείς να γράψουν τέτοιες ιστορίες εν τέλει..;
Εκεί είναι η ρίζα του προβλήματος για την μονομέρεια της ελληνικής μυθοπλασίας στην τηλεόραση και είτε θα πρέπει οι υπεύθυνοι προγράμματος να αποφύγουν την ευκολία αυτής της δεξαμενής είτε να περιμένουμε το πέρασμα του χρόνου, μέχρι την εποχή που το κοινό θα είναι αμιγώς κοινό streaming και παραγωγές τύπου Σασμός ή Το Προξενιό της Ιουλίας θα γίνουν σιγά σιγά εξαίρεση και όχι ένας αβάσταχτος τηλεοπτικά κανόνας.
Μέχρι τότε, θα αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε σχόλια στο Twitter, τα οποία έχουν πάψει πια να είναι αποθεωτικά και απλά σχολιάζουν μια σκηνή, με τις ιστοσελίδες να τα παρουσιάζουν ως αποθεωτικά για να κερδίσουν σε clicks.
