Κάτι που και μόνο στο άκουσμα του είναι εξουθενωτικό, επέλεξε να κάνει ο Ai Weiwei και γι΄αυτό είναι καλλιτέχνης κι εμείς δεν έχουμε καμία επαφή με την τέχνη εν γένει.
Στη νέα του έκθεση που θα κάνει εγκαίνια τον Απρίλιο, ο διάσημος Κινέζος καλλιτέχνης παρουσιάζει μια δική του εκδοχή του διάσημου πίνακα του Κλοντ Μονέ, το Water Lilies, στο Design Museum του Λονδίνου.
Αυτή η εκδοχή δεν περιλαμβάνει πίνακα, καμβά και μπογιές και πινέλα. Περιλαμβάνει 650.000 κομμάτια Lego 22 διαφορετικών χρωμάτων, τα οποία συντέθηκαν ώστε να αναπαραστήσουν αυτόν τον ξακουστό πίνακα.
Ο Weiwei έχει ονομάσει το έργο Water Lilies #1 και το μέγεθος είναι ακριβώς όσο και του πίνακα, δηλαδή στα 15 μέτρα μήκος και αποτελεί το μακρύτερο έργο που έχει κάνει στην καριέρα του ο καλλιτέχνης.
Στην δική του εκδοχή, υπάρχουν οι μικρές λίμνες με τα κρίνα όπως τις αποτύπωσε ο Μονέ ως αναφορά στο σπίτι του στο Ζιβαρνί, αλλά στην δεξιά μεριά του έργου υπάρχει και μια μαύρη πύλη, που αποτελεί αναφορά στην παιδική ηλικία του Weiwei και συγκεκριμένα στην περιοχή που γεννήθηκε και έζησε, στην επαρχία Ζινξιάνγκ. Η πύλη αυτή είναι ένα υπόγειο μονοπάτι που οδηγεί σε ένα σημείο όπου ζούσε ο καλλιτέχνης με τον πατέρα του στη διάρκεια της εξορίας του δεύτερου στη δεκαετία του ’60.
«Στο Water Lilies #1 ενσωματώνω στον ιμπρεσιονιστικό πίνακα του Μονέ τα απομεινάρια του Ζενισμού στην Ανατολή και τις ατόφιες εμπειρίες με τον πατέρα μου, χρησιμοποιώντας μια ψηφιακή και πιξελαρισμένη γλώσσα. Τα τουβλάκια ως υλικό, με τα χαρακτηριστικά της στερεότητας και την προοπτική της αποσύνθεσης, αντανακλούν τις συμβολές της γλώσσας στην ραγδαία αναπτυσσόμενη εποχή όπου η ανθρώπινη συνείδηση διαρκώς διασπάται», αναφέρει ο Weiwei σε δήλωσή του.
Τα Lego είναι ένα υλικό 20ετίας στα έργα του Κινέζου καλλιτέχνη που στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει πηλό, ξύλο και πορσελάνη για να φτιάξει από ταινιάκια μέχρι φωτογραφίες και άλλα αντικείμενα.
Στα έργα του έχουν αποτυπωθεί εν είδει πορτραίτου πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι και κάποια απ΄αυτά περιλαμβάνονται στην έκθεση που θα ξεκινήσει και έχει τίτλο «Ai Weiwei: Making Sense». Εκεί θα συναντήσει κανείς αρκετά installations μεγάλης κλίμακας, όπως τα 200.000 πορσελάνικα στόμια από την περίοδο της δυναστείας των Σονγκ, τα οποία άντλησε από τσαγέρες της εποχής, αλλά και χιλιάδες τμήματα από αγάλματα που έφτιαξε για τον εαυτό του ο Ai, τα οποία καταστράφηκαν όταν οι κινεζικές αρχές επιτέθηκαν στο στούντιο του το 2018, την εποχή που ήταν επίσης εξόριστος.
Ο Ai Weiwei χρησιμοποιεί με το έργο του μια προσωπική και μια αποπροσωποποιημένη γλώσσα, συνδέοντας αρκετές φορές τη μνήμη, το άυλο και πολύτιμο, με το βιομηχανικό, με το κατασκευαστικό, δηλαδή με το υλικό που φθείρεται, όσο και η μνήμη.
