Περιεχόμενα
Εξ αρχής γι’ αυτό δομήθηκε, γι’ αυτό προγραμματίστηκε. Πήρε λίγο παραπάνω χρόνο από όσο περιμέναμε, περίμενε. Αλλά είναι πλέον γεγονός – κάποτε θα συνέβαινε. Να λοιπόν το τικ στο μεγαλύτερο στόχο, απωθημένο, της Μάντσεστερ Σίτι, version πετροδόλαρα. Είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης για τη σεζόν 2022-23! Για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η Ίντερ πάλεψε στον τελικό του Champions League, αλλά ο πήχης ήταν πιο ψηλά από εκεί που έφτανε (1-0).
Οι δύο ομάδες είχαν πάει στην Πόλη για τον απόλυτο θρίαμβο. Το ποδόσφαιρο, η μεγαλύτερη ηδονή του και ίσως το μυστικό της ασύλληπτης δημοτικότητας του, είναι πως δεν πατάει πάντα σε δεδομένα. Δίνει δικαίωμα και ελπίδα στον (πιο) αδύναμο, αφήνει πάντα χώρο για την έκπληξη. Αυτή τη φορά, δεν είχαμε τέτοια. Δεν είχαμε ένα ακόμα «δεν γίνονται αυτά», μία τεράστια ματαίωση για ένα κλαμπ που άξιζε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Τελικός Champions League: Ο τραυματισμός του Ντε Μπρόινε γέμισε άγχος τη Σίτι, αλλά ο Ρόδρι ήταν εκεί
Φλύαρο το α’ μέρος. Με σαφή υπέροχη στους τύπους με τα γαλάζια, αλλά καμία φοβερή κυριαρχία – όπως φανταζόμασταν. Η Ίντερ δεν ήταν το πρόβατο προς σφαγή που περίμεναν οι περισσότεροι. Με τον τρόπο της, με τη θέληση, με την οργάνωση, κράτησε μακριά τους κινδύνους σε όλο το πρώτο 45λεπτο.
Μια φορά εκτέθηκε μόνο, αλλά ο Ονάνα ήταν στη σωστή θέση για να μην αφήσει τον Χάαλαντ να σκοράρει (27’). Λίγο μετά αντέδρασε επίσης ως έπρεπε, σε σουτ του Ντε Μπρόινε που κόντραρε στον Τσαλχάνογλου.
Το ότι λίγο μετά ο Βέλγος αναγκάστηκε να αποχωρήσει πρόωρα και τραυματίας από τον 2ο τελικό Champions League της καριέρας του (του είχε συμβεί και το 2021, κόντρα στην Τσέλσι, απλώς λίγο πιο αργά χρονικά) ήταν μια υπενθύμιση πως το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο με τους ήρωες του.
Πώς θα έπαιζε η Σίτι χωρίς τον μαέστρο της; Αυτή ήταν η μεγάλη απορία που αίφνης ανέκυψε στην Πόλη. Απάντηση; Όχι καλά. Αλλά αρκετά. Για να ζήσει το μύθο της.
Η τεράστια ευκαιρία του Λαουτάρο λίγο πριν την ώρα του παιχνιδιού έδειξε πως οι Ιταλοί δεν είχαν πρόθεση να περιμένουν. Αλλά εκεί ακριβώς την πάτησαν. Όταν δηλαδή άρχισαν να νιώθουν κάπως πιο δυνατοί.
Η κάθετη του Ακάντζι στον Μπερνάρντο Σίλβα, η πάσα του Πορτογάλου δεν βγήκε εκεί που ήθελε, αλλά… καλύτερα. Στρώθηκε στον Ρόδρι που με τη μία, έστειλε την μπάλα στο πλεχτό. Η εξίσωση είχε μόλις λυθεί.
Η Ίντερ θα μείνει πάντα με τα what if της – Κατέθεσε ψυχή, αλλά ξέχασε την ουσία
Πάνω στην ευφορία της στιγμής, οι Πολίτες ξέχασαν να αμυνθούν. Το δοκάρι του Ντιμάρκο και το μπλοκ του… Λουκάκου λίγο πριν τη γραμμή, στέρησαν από τους «νερατζούρι» μια άμεση απάντηση. Στο 77’ ο Φόντεν πήγε να βάλει γκολάρα, αλλά στην ουσία η Σίτι είχε πάψει να προσπαθεί για 2ο. Να κρατήσει ήθελε.
Λίγο έλειψε να τιμωρηθεί για την ατολμία της. Αυτό που έχασε ο Λουκάκου στο 88’. Η’ αυτό που έβγαλε ο Έντερσον; Στιγμή πάντως που θα μείνει για καιρό στις μνήμες. Το μεγαλύτερο what if του τελικού. Στο 90’+6′ ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ εκανε ακόμα μια σπουδαία επέμβαση. Δεν θα έτρωγε γκολ, όχι σήμερα…
Το τρεμπλ είναι γεγονός για τους Πολίτες. Κάτι που αγγλική ομάδα καταφέρνει για πρώτη φορά μετά το 1999 και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ιστορικό, μεγαλειώδες.
Ο Πεπ Γκουαρντιόλα επίσης, μπορεί να νιώθει πιο πλήρης από ποτέ. Όλοι αυτοί που του είπαν πως την πρότερη ευρωπαϊκή δόξα (δις) τη χρωστούσε κυρίως στον Λιονέλ Μέσι και στα υπόλοιπα παλικάρια εκείνης της μυθικής Μπαρτσελόνα, έχουν πια την αποστομωτική απάντησή τους.
Μπορεί σε αυτόν τον τελικό η Σίτι να έπαιξε πολύ πιο κάτω από τα στάνταρ της, μπορεί να υπέφερε πολύ ανά διαστήματα, αλλά δικαιούται μια φορά και ο Καταλανός κόουτς να πει πως το αποτέλεσμα μετράει. Ακόμα και αυτός ο απόστολος του όμορφου παιχνιδιού.
MANΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ – ΙΝΤΕΡ 1-0
ΣΚΟΡΕΡ: 68’ Ρόδρι
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ: Έντερσον, Ακάντζι, Ρούμπεν Ντίας, Ακέ, Στόουνς (82’ Γουόκερ), Ρόδρι, Μπερνάντο Σίλβα, Ντε Μπρόινε (36’ Φόντεν), Γκιντογάν, Γκρίλις, Χάαλαντ.
ΙΝΤΕΡ: Ονανά, Νταρμιάν (84’ Ντ’ Αμπρόζιο), Ατσέρμπι, Μπαστόνι (76’ Γκόσενς), Ντούμφρις (77’ Μπελανόβα), Μπαρέλα, Μπρόζοβιτς, Τσαλχάνογλου (84’ Μχιταριάν), Ντιμάρκο, Τζέκο (57’ Λουκάκου), Λαουτάρο Μαρτίνες.
