Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γίνεται κατά κόρον στην Ηλιάνα Παπαγεωργίου και δεν ακούγεται φωνή. Το βλέπουμε να συμβαίνει από χθες στην Κατερίνα Παπουτσάκη και πάλι δεν γράφεται κουβέντα στα social media ούτε ακούγεται άχνα στην τηλεόραση.

Όλες αυτές οι διάσημες ακτιβίστριες που όταν συμβαίνει στο αντίθετο άκρο, δηλαδή σε κοπέλα που είναι με παραπάνω κιλά, πιο ευτραφής (βλ. Δανάη Μπάρκα) σπεύδουν να καταδικάσουν την πατριαρχία, τον σεξισμό και ό,τι άλλο θεωρούν πως φταίει για το body shaming, άσχετα με το ότι σε πολλές περιπτώσεις τα σχόλια προέρχονται από γυναίκες, τώρα, με την Κατερίνα Παπουτσάκη, αλλά και με την Ηλιάνα, όσες φορές συνέβη, δεν έβγαλαν κιχ. Μούγκα ξεκάθαρα ύποπτη.

Η θέση ενός ανθρώπου που μάχεται πραγματικά για την αλλαγή των αντιλήψεων, δε μπορεί παρά να είναι η εξής: ο κάθε άνθρωπος θα έχει το σώμα που θέλει κι όταν το σώμα που έχει, δεν είναι αυτό που θέλει, μόνο αυτός έχει δικαίωμα να μιλήσει για το σώμα του και να εκφράσει το αν τον ευχαριστεί ή όχι. Γιατί κανείς έξω από αυτό το Χ σώμα δε γνωρίζει τι βιώνει σε επίπεδο ορμονικό, ψυχολογικά και οτιδήποτε αφορά παράγοντα που επηρεάζει το σώμα και το μεταβάλλει.

Αυτή την άποψη δεν φαίνεται, από τα facts, να το ενστερνίζονται ιδιαιτέρως. Δεν έχω δει καμία σχετική ανάρτηση στα γκρουπ γυναικών που στηλιτεύουν τον σεξισμό και την πατριαρχία, να υπάρχει κάποια ανάρτηση για την Κατερίνα Παπουτσάκη από χθες που έχει γίνει γνωστό το θέμα. Ίσως να μην ξέρουν πως να δράσουν, ίσως να επεξεργάζονται ακόμα τις λέξεις τους. Ίσως έχει κολλήσει το λεξιλόγιο τους που άλλες φορές είναι τόσο πλούσιο και τόσο…διαπρύσιος ο τρόπος που τοποθετούνται.

Ύποπτη η αφωνία ορισμένων

Όπως θα έλεγε και η νονά του Κατακουζηνού «εγώ δεν ξέρω τίποτα, αλλά κάποια πιο πονηρεμένη από εμένα θα μπορούσε να πει ότι τελικά δεν νοιάζει κάποιες να σταματήσουν το body judgement, αλλά να ακολουθήσουν το ρεύμα για να το εκμεταλλευτούν σε επίπεδο ακόλουθων και εμπορικά».

Δεν θέλω να γίνω αυτός ο καχύποπτος άνθρωπος, γι’ αυτό αφήνω την κυρία Φιλιώ να τα πει. Θα μπορούσε να πει για παράδειγμα η κυρία Φιλιώ ότι ίσως ο λόγος που εδώ δεν μιλάνε οι yperoxes.gynaikes, να είναι ότι τα σχόλια δεν προέρχονται από άντρες αλλά από γυναίκες. Κι αυτό δεν προσφέρει κάτι στο αφήγημα πως οι άντρες είναι πάντοτε οι σεξιστές και οι θύτες.

Είδα κάποια γυναικεία σάιτ να προβάλλουν το θέμα και να παίρνουν θέση υπέρ της Παπουτσάκη, αλλά όχι με τόσο παθιασμένο τρόπο όσο στις περιπτώσεις της αντίθετης μεριάς.

Κάπου εδώ ξέρω τι θα πεις. Ότι δεν γίνεται να στηρίζουμε μια γυναίκα πάντα σε σύγκριση με μια άλλη, γιατί κι αυτό είναι ένας σεξισμός κι ένα πατριαρχικό κατάλοιπο. Μάλλον αυτό θα πρέπει να το απευθύνουμε προς τις επιλεκτικές ευαισθησίες των δήθεν υπερασπιστών του σώματος που έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να βάλουν και hashtag #ΕίμαιΜεΤηνΚατερίνα. Ίσως κάποτε να τους νοιάζει εν συνόλω το body shaming κι όχι να ρίχνονται στον Καιάδα οι αδύνατες γιατί «αδύνατες είναι μωρέ, δεν έχουν προβλήματα αυτές στη ζωή τους, όλοι τους αποδέχονται».