Περιεχόμενα
Οι Αμερικάνοι, που πάντα τα λένε ωραία σε κάτι τέτοια, έχουν εφεύρει συγκεκριμένο όρο για να το περιγράψουν ως φαινόμενο: Late Bloomer. Αυτός που ανθίζει αργά, επί λέξη. Με άλλα λόγια, κάποιος ή κάποια που έχει ταλέντο το οποίο για τον έναν ή τον άλλο λόγο καθυστερεί να γίνει φανερό σε όλους. Ηθοποιοί, μπείτε στη σκηνή…
Ο Μόργκαν Φρίμαν είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα περί τούτου, βασικά ο ορισμός. Χρειάστηκε να γίνει 52 ετών για να γίνει πραγματικά διάσημος. Ίσως αυτό να εξηγεί το γιατί με το που τα κατάφερε σαν να… ξέχασε τι σημαίνει το να λες «όχι» σε μια πρόταση.
Αποζητούσε δηλαδή τόσο την επιτυχία ώστε όταν του ήρθε, ήταν ένα δώρο που θέλησε να ρουφήξει ως το μεδούλι. Πραγματικά είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των ταινιών που έχει στο βιογραφικό του, κοντά στις 120, τόσο που είδηση θα έπρεπε να είναι το «δεν συμμετέχει ο Μόργκαν Φρίμαν!».
ΟΚ, το πήραμε λίγο στο «ψιλό», αλλά το νόημα, πιστεύουμε, βγήκε. Κι ύστερα δεν λέμε πως μας χαλάει να βλέπουμε τον 86χρονο σήμερα Αμερικανό ηθοποιό. Υπάρχει λόγος που του έγιναν τόσες επαγγελματικές προτάσεις και συνοψίζεται στην εξής αλήθεια: Είναι καταπληκτικός στη δουλειά του. Με μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές εκεί έξω. Ένας πραγματικός θρύλος του Χόλιγουντ.
Υπάρχουν αντίστοιχοι Έλληνες «Μόργκαν Φρίμαν»; Ηθοποιοί δηλαδή που άργησαν ηλικιακά να κάνουν το «μπραφ» στον επαγγελματικό τους χώρο; Προφανώς ναι. Και είμαστε εδώ για να τους θυμηθούμε μαζί…
Όλοι, όπως θα δείτε, είναι ηθοποιοί που μάθαμε χάρη στην άνθιση του ελληνικού σινεμά τη δεκαετία του 1950. Μέχρι τότε, ζούσαν επαγγελματικά μέσω του θεάτρου. Αλλά δεν έχουμε εικόνες και παραστάσεις – κυριολεκτικά και μεταφορικά – από τότε.
Οπότε τους ταυτίσαμε στο μυαλό μας ως… πάντα μεγάλους. Υπό μία έννοια, έτσι είναι κιόλας, αφού τότε πραγματικά τους γνώρισε ο κόσμος. Και κέρδισαν την καλλιτεχνική αθανασία.
Οι Έλληνες ηθοποιοί «Μόργκαν Φρίμαν»
Βασίλης Αυλωνίτης
Μπορεί με το θέατρο να έμπλεξε κατά τύχη όταν ήταν κοντά 20 ετών, φάνηκε όμως αμέσως πως ήταν το στοιχείο του. Ωστόσο, ο Βασίλης Αυλωνίτης λίγο έλειψε να χάσει πρόωρα τη ζωή του πάνω στο σανίδι.
Σε μια παράστασή του σατίριζε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ένας φανατικός οπαδός του τελευταίου το θεώρησε ζήτημα τιμής και πήγε στο θέατρο για να σκοτώσει τον Αυλωνίτη. Αυτός σώθηκε από ένα καπρίτσιο της τύχης. Σκόνταψε και απέφυγε τη σφαίρα, η οποία όμως καρφώθηκε στον τεχνικό Παναγιώτη Μωραΐτη. Το χτύπημα ήταν μοιραίο, ο θάνατος ακαριαίος.
Παρότι δεν έφταιγε σε τίποτα, ο Αυλωνίτης κουβαλούσε για χρόνια βάρος στη συνείδησή του αυτό το περιστατικό και είχε εν πολλοίς εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Θα επέστρεφε δυναμικά κοντά στα 50 του, αξιοποιώντας τις άπειρες δυνατότητες του νέου «φρούτου» τότε, που ήταν ο κινηματογράφος. Με αποτέλεσμα να τυποποιηθεί στις συνειδήσεις ως ολίγον τι ευτραφής με λιγοστά μαλλιά.
Ορέστης Μάκρης
Ταυτίστηκε τόσο με το ρόλο του μέθυσου ώστε πολλοί νόμιζαν τότε πως ήταν έτσι και στην κανονική του ζωή – τίποτα δεν ήταν πιο μακριά από την αλήθεια, στην πραγματικότητα δεν έπινε σταγόνα αλκοόλ!
Την εποχή εκείνη πολύς κόσμος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την υποκριτική και έτσι ο Ορέστης Μακρής είδε να του βγαίνει το όνομα. Πρώτα μέσω θεάτρου, τη δεκαετία του 1930 και μετά, το 1950, με την ταινία «Μεθύστακας» με την οποία έγινε γνωστός παντού. Σε ηλικία 52 χρονών. Χωρίς βέβαια αυτό να τον εμποδίσει από μια σπουδαία μετέπειτα πορεία στο χώρο.
Βασίλης Λογοθετίδης
Ο ηθοποιός που ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θεωρούσε ως τον μεγαλύτερο κωμικό που γέννησε αυτός ο τόπος. Στο θέατρο είχε κάνει σπουδαία πράγματα και δεν είναι τυχαίο πως η πλειονότητα των δουλειών του μεταφέρθηκε αργότερα στη μεγάλη οθόνη.
«Ένας βλάκας και μισός», «Φαταούλας», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Δεσποινίς ετών 39», «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Οι δικοί μας άνθρωποι», «Ένα βότσαλο στην λίμνη»., «Γυνή να φοβήται τον Άνδρα» όλα αυτά πρωτοεμφανίστηκαν στα καλλιτεχνικά δρώμενα με τον Βασίλη Λογοθετίδη, πρωταγωνιστή, στο σανίδι.
Ήταν, όμως, το σινεμά που του επέτρεψε να μείνει για πάντα στις μνήμες. Δυστυχώς μέσα από λίγους αναλογικά ρόλους, καθώς πέθανε σε ηλικία μόλις 62 ετών, αντιμετωπίζοντας χρόνια θέματα υγείας. Μόλις 7 χρόνια νωρίτερα είχε κάνει το «μπραφ» με την θρυλική «Κάλπικη Λίρα».
Δεν είναι πως ήταν άγνωστος ακριβώς νωρίτερα. Αλλά δίχως τον κινηματογράφο δεν θα είχε αφήσει τέτοιο αποτύπωμα. Είναι η δύναμη του Μέσου…
Λαυρέντης Διανέλλος
Υπήρξε ο 2ος πιο παραγωγικός ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου καθώς κατά τη διάρκεια της 25ετίας (1948-1973) έπαιξε σε 195 ταινίες – τον προσπερνά μόνο ο δευτερολίστας Περικλής Χριστοφορίδης, με 200.
Δεν ήταν τόσο μεγάλος ο Λαυρέντης Διανέλλος όταν πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά, το 1948, με τη Μαντάμ Σουσού. Στα 37 βάδιζε. Αλλά με το παρουσιαστικό του τον έκανες πάντα για πολύ μεγαλύτερο. Δεν είναι τυχαίο πως έπαιζε συχνά ρόλους παππού η μεγάλου σε ηλικία πατέρα. Ταίριαζαν στο physic του.
Κώστας Δούκας
Πιθανότατα το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εγχώριου late bloomer. Το αφεντικό του Ζήκου στο θρυλικό «Της Κακομοίρας» ήταν 68 ετών όταν γυρίστηκε αυτή η ανεπανάληπτη ταινία, μια από τις καλύτερες ελληνικές κωμωδίες ever.
ΟΚ, ο Κώστας Χατζηχρήστος δίνει ρεσιτάλ, αλλά τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν τον πλαισίωνε υπέροχα το κινηματογραφικό αυτό alter ego του, σε μια επική εναλλαγή αυτοσχεδιασμών.
Είχε και νωρίτερα τις στιγμές του ως ηθοποιός ο Κώστας Δούκας, αλλά αυτός ήταν ο ρόλος (ζωής) που πραγματικά τον έκανε αναγνωρίσιμο σε μεγάλη κλίμακα.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Ένα τοτέμ του ελληνικού κινηματογράφου. Ένας κορυφαίος ηθοποιός με ευρεία ερμηνευτική γκάμα. Δεν ήταν μόνο (για) κωμωδίες ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Όσες φορές τον είδαμε σε δραματική ταινία μείναμε με το στόμα ανοιχτό με το πόσο πολύπλευρο ήταν το ταλέντο αυτού του ανθρώπου.
Κάτι που άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστό κοντά στα 50 του, όταν μπήκε στη ζωή του ο μαγικός και γεμάτος δυνατότητες κόσμος της μεγάλης οθόνης.
Νίκος Σταυρίδης – Μίμης Φωτόπουλος
Ήταν λίγο πάνω από 40 ετών όταν ο Νίκος Σταυρίδης έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Έμοιαζε μεγαλύτερος πάντως, κάτι που ενισχύει την αίσθηση πως η επιτυχία τον βρήκε σχετικά αργά. Το ίδιο ισχύει και για τον Μίμη Φωτόπουλο, ακόμα έναν σπουδαίο κωμικό της παλιάς εποχής.
Λάμπρος Κωνσταντάρας
Last but not least ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς στη χώρα μας, διαχρονικά. Είχε ήδη φτιάξει όνομα στο θέατρο όταν συναντήθηκε με το σινεμά, αλλά – μην κρυβόμαστε – ήταν η μεγάλη οθόνη που τον μετέτρεψε στο φαινόμενο που ξέρουμε όλοι σήμερα.
Είτε ερμηνεύοντας το ρόλο του ώριμου και πλούσιου γυναικά, είτε του πατέρα, ήταν σταθερά σημείο αναφοράς. Λάμπρος Κωνσταντάρας, ένα brand τόσο δυνατό που νικάει ακόμα και τη φθορά του χρόνου…
