Περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω… Η αλλιώς δες το viral video του Χρήστου Μάστορα και της Δέσποινας Βανδή και μίσησε τον εαυτό σου που εσύ στη δουλειά λέγοντας «περνάω καλά» εννοείς τα ανέκδοτα και τα Memes που ανταλλάσσεις με τους συναδέλφους. Η επιστολή του Χρήστου Μάστορα, (παρακάτω η αιτία αυτής) περιγράφει μια ωραία ατμόσφαιρα στο εργασιακό περιβάλλον, ΑΛΛΑ… Υπάρχει πάντα ένα μεγάλο αλλά.

Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε την ιστορία από όπου εμπνεύστηκε το κείμενο που γράφτηκε με χιουμοριστική διάθεση και το οποίο σας τρώει χρόνο από τη ζωή σας για να το διαβάσετε (ξέρω, είναι μεγάλο σε λέξεις, την έχω πει τη γνώμη μου, αλλά κανείς δεν με ακούει), ακολουθεί μια μικρή εισαγωγή προς ενημέρωσή σας. Ο λόγος γίνεται για ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε στο νυχτερινό μαγαζί «Έναστρον», όπου εμφανίζονται ο Χρήστος Μάστορας και η Δέσποινα Βανδή και μάλιστα με τεράστια επιτυχία (αλήθεια λέω!).

Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, του κοινού τους προγράμματος, η συναδελφική αλληλεγγύη χτύπησε κόκκινο, άγγιξε το απόλυτο, έφτασε στο peak, με τους δύο καλλιτέχνες να τραγουδούν on stage σε ένα τρυφερό τετ α τετ, το οποίο –αν είναι δυνατόν στις ημέρες μας πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο!– καταγράφηκε από θαμώνα, ανέβηκε, φυσικά, στα social και έγινε viral σε χρόνο μηδέν. Και αυτό γιατί οι δύο τραγουδιστές φαίνονται σαν να ανταλλάσσουν ένα παθιασμένο φιλί επί σκηνής – ή τουλάχιστον έτσι ερμηνεύτηκε από το σύνολο των sites (όχι από τα δικά μας).

Αργότερα ακολούθησε επιστολή του Χρήστου Μάστορα με την οποία κατηγορούσε τα μίντια για clickbait κίνητρα στο πώς αποτύπωσαν το άνωθεν βίντεο.

Κατ’ αρχάς, να πω ότι μια χαρά ο χαβαλές και η ατμόσφαιρα on stage, μας αρέσει και τα επικροτούμε ξεκάθαρα! Ποιοι είμαστε, άλλωστε, εμείς για να πούμε το αντίθετο. Εξάλλου, την ώρα που ακούς τον ύμνο «Φεύγω αλλά…», που τόσο συγκλονιστικά έχει ερμηνεύσει ο Θέμης Αδαμαντίδης, θέλεις να δεις και τον τραγουδιστή να απομακρύνεται από τη Δέσποινα, μεγαλώνοντας την απόσταση αναπνοής που τους χώριζε μέχρι λίγο πριν, για να επιβεβαιώσεις και του στίχου το αληθές, ότι φεύγει, δηλαδή, φεύγει μακριά, οπότε νέο οξυγόνο θα μπει επιτέλους στους πνεύμονες της τραγουδίστριας που σηκώνει και εκείνη τα χέρια ψηλά (όπως φαίνεται ξεκάθαρα και στο βίντεο).

Και φυσικά θέλεις να δεις τον Χρήστο να γουστάρει να ερμηνεύει τις επιτυχίες τις δικές του αλλά και των άλλων καλλιτεχνών, ωστόσο αυτό το οπτικοακουστικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στα νυχτερινά μαγαζιά-μπουζούκια με τα παθιασμένα φιλιά και τις σφιχτές –σε βαθμό ασφυξίας– αγκαλιές… τι φάση; Κάποτε είχαμε τα μπαλέτα, μετά περάσαμε στο act και τώρα πάμε για καλύτερο αντρικό, καλύτερο γυναικείο ρόλο.

Στο μεταξύ, οι θαμώνες είναι ή single, ή παντρεμένοι, ή χωρισμένοι. Και καλά στους δύο πρώτους να δημιουργήσεις μια ρομαντική –ευγενικά θέτοντάς το– ατμόσφαιρα, αλλά στους χωρισμένους, πώς το κάνεις αυτό; Πρέπει να είσαι άκαρδος τελείως για να πιάσεις από τη μέση τη Δέσποινα και να της τραγουδάς αγγίζοντας οριακά τα χείλη της με τα δικά σου…

Όταν ο άλλος έχει χωρίσει, θέλει να πιει, να ξεσπάσει, να δει ανθρώπους αλλόφρονες να τραγουδάνε «Μα πώς μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατααα». Και εσύ, Χρήστο, έχεις αγκαλιά τη Δέσποινα Βανδή και της τραγουδάς στο αφτί; Κάνε μια χειραψία, δώσ’ της ένα λουλούδι. Πρέπει να κολλήσεις πάνω της; Άσε που οι χωρισμένοι έχουν μεγαλύτερη φαντασία και συνήθως κάτι τέτοιοι είναι που βγάζουν τις φήμες και μετά ούτε τα κλικ ούτε οι πιασάρικοι τίτλοι μπορούν να περιγράψουν αυτά που είδαν οι θαμώνες με τα μάτια τους. Που αν τους ρωτήσεις τι τραγούδι ερμήνευε εκείνη την ώρα η Δε-Δε-Δέσποινα, δεν θα ξέρουν να σου πουν.

Ούτε εγώ κατάλαβα, καθώς η σκηνή ήταν από μόνη της αρκούντως ζαλιστική και άντε να καταγράψει ο εγκέφαλος το ρεφρέν που αχνοτραγουδά η Δέσποινα με δυσκολία. Η οποία θα ήθελα να τονίσω ότι νιώθει ένα awkwardness με το σκηνικό, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Και εγώ θα έμενα κάγκελο. Καθώς μπορεί ο Χρήστος να είναι το celebrity crash μου, αλλά αν ήμουν τραγουδίστρια και είχα τον Μπισμπίκη στο σπίτι, θα ήμουν πολύ προσεκτική. Να σκάσει μύτη από κάνα παρασκήνιο και να με αρχίσει στα φιλιά (έχει συμβεί!) εν ώρα δουλειάς; Τη στιγμή που με ραίνουν με τα γαρίφαλα που βγήκαν από το ψυγείο και, όσο να πεις, μια δροσιά την έχουν; Ε, όχι! Ζαμέ των ποτών… (ποιητική αδεία)

Γενικώς, δεν με ενοχλούν πολλά πράγματα, αν και γεννήθηκα νευριασμένη, αλλά με τις ατάκες τύπου «τα κάνετε όλα για τα κλικ», «βάζετε τίτλους για να πουλήσετε» κ.λπ. έχω ένα θεματάκι, διότι η ζωή δεν με έκανε τραγουδίστρια αλλά δημοσιογράφο! Φυσικά και κάνουμε τη δουλειά μας, μέσω της οποίας προβάλλεστε εσείς, αλλά και εσείς, αγαπητοί, τη δουλειά σας κάνετε.

Με ή χωρίς ατμόσφαιρα. Με ή χωρίς πηχυαίους τίτλους, προκαλείτε το συναίσθημα και δεν αφήνετε και πολλά στη φαντασία. Εμείς στο γραφείο όταν λέμε «να περνάμε καλά στη δουλειά», εννοούμε να γελάμε, μην πάει το μυαλό σας σε κανένα ενσταντανέ τύπου Μάστορα-Βανδή, αλλά, βεβαίως βεβαίως, η διασκέδαση και ο χαβαλές για τον καθένα και την καθεμία από εμάς νοούνται διαφορετικά και ορίζονται από άλλες συνθήκες και δυναμικές.

Το να μπορείς να δημιουργήσεις εικόνες με λέξεις έχει μια δυσκολία, το να γίνεις εσύ η εικόνα που περιγράφεις όμως, με τη στάση του σώματός σου, έχει μια ευκολία που μπορεί να καταλήξει παρεξηγήσιμη – ή και όχι. Εμείς, είπαμε, κανένα πρόβλημα δεν έχουμε, αρκεί το αποτέλεσμα να μην προσβάλλει την αισθητική κανενός. Και εδώ που τα λέμε, το βρήκαμε πολύ γοητευτικό και χαριτωμένο το σκηνικό της απόλυτης χημείας.

Σε αντίθεση με την επιστολή, HELLLOOO, που αν και κατόπιν εορτής ρίχνει, θεωρώ, και άλλη βότκα στο ποτήρι. Από μόνο του το βίντεο δεν χρειάζεται τίτλο. Από μόνη της η εικόνα είναι επεξηγηματική και γλαφυρή. Αν μπορούσα να δείξω το βίντεο και να φωνάξω «άτιτλο-δικόοοο σας» και να γυρίσω το μικρόφωνο σε ένα κοινό που διασκεδάζει, θα το έκανα. Διότι η εικόνα είναι πάντα πιο δυνατή από τις λέξεις.

P.S 1 Χρήστο σε αγαπάμε

P.S 2 metonxristo

* Φωτογραφία: NDP