Είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, αν όχι το μεγαλύτερο, των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών του top level. Οι ίδιοι το λένε σε κάθε πιθανό τόνο και ύφος με την πρώτη ευκαιρία. Πως οι αποφασίζοντες τους αντιμετωπίζουν σαν ρομπότ, σαν καταναλωτικά προϊόντα: Παίξτε περισσότερο, παίξτε συνεχώς και αδιαλείπτως, δώστε θέαμα στα πλήθη και last but not least (τουτέστιν, πρώτα από όλα) κερδίστε λεφτά για τους χορηγούς, τις Ομοσπονδίες. Δεν μας νοιάζει αν αυτό σας απομυζεί σωματικά και ψυχικά. Παίξτε…  

Και τι κάνει η FIFA μπρος σε αυτό το αίτημα των ανθρώπων που υπηρετούν και συντηρούν το σπορ που την έχει κάνει μεγάλη και τρανή; Κάτι που όπως περίτρανα έχει δείξει στην ιστορία της ξέρει πολύ καλά να κάνει. Κλείνει τα αυτιά. Και ανοίγει τα μάτια με απληστία μπρος στην όποια νέα πιθανότητα κερδών διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Το μεγαλύτερο «πάρτι» είναι για την… πάρτη τους

Το ότι το Μουντιάλ του 2026, που θα γίνει σε ΗΠΑ, Μεξικό και Καναδά, θα είναι το πρώτο που θα γίνει με 48 ομάδες (από 32) ήταν προφανώς γνωστό. Χωρίς αυτό να το κάνει λιγότερο προβληματικό, καθώς μειώνει την αξία της διοργάνωσης, τη δυσκολία του να είσαι εκεί, στην ελίτ της ελίτ.

Το αντεπιχείρημα είναι πως είναι πιο δημοκρατικό να έχουν περισσότεροι και θεωρητικά πιο αδύναμοι τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στο «πάρτι», αλλά μάλλον η σωστή λέξη είναι «πάρτη». Για πάρτη τους, δηλαδή.

Στη FIFA βγάζουν καρδούλες στα μάτια στη σκέψη του πόσο plus μπορούν να κερδίσουν από την εξάπλωση του τουρνουά. Περισσότερα εισιτήρια, περισσότερες πωλήσεις παντός είδους, μεγαλύτερη πίτα από τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης και περισσότερο άμεσο ενδιαφέρον από διάφορες χώρες (άρα ξανά ευκαιρία για more money).

Το νέο στοιχείο που μάθαμε, βασικά επαληθεύτηκε, τις τελευταίες ημέρες και σύντομα θα πάρει επίσημη μορφή είναι πως θα διατηρηθεί το υπάρχον format των ομίλων με τέσσερις ομάδες. Η αρχική σκέψη ήταν να γίνουν 16 όμιλοι των τριών ομάδων.

Αυτό που έκανε επισήμως το κυβερνών όργανο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να αναθεωρήσει είναι το σασπένς που είδε πως είχαν οι όμιλοι με την παραδοσιακή τους μορφή, στο Κατάρ. Και ότι χανόταν έτσι ένα ματς για το 1/3 των ομάδων, που τώρα υπάρχει – τι κρίμα. Ναι, μας πείσανε…

Δεν διορθώνεις ένα λάθος με άλλο λάθος

Να μην παρεξηγηθούμε. Δεν είναι πως ήμασταν φαν της μορφής ομίλου με τρεις ομάδες με τους δύο πρώτους να περνούν στην επόμενη φάση, των «32». Μια ανοησία (θα) ήταν, που θα μπέρδευε πολύ τα πράγματα και θα έδινε πάτημα για περίεργα, αφήνοντας χώρο για αδιάφορα παιχνίδια και εν δυνάμει συνεννοήσεις, βολέματα. Χώρια ότι είχε εξεταστεί και το ενδεχόμενο να μην επιτρέπεται να λήξουν ισόπαλοι οι αγώνες των ομίλων και το αποτέλεσμα να κρίνεται απευθείας με πέναλτι – πάλι καλά, αυτό το «μίασμα» το αποφύγαμε.

Ωστόσο, δεν διορθώνεις ένα λάθος με άλλο λάθος. Περισσότερα ματς συνεπάγεται και περισσότερες ημέρες. Μετά την αλλαγή στον αρχικό σχεδιασμό, το τουρνουά επεκτείνεται σε διάστημα άνω των 40 ημερών χρονικά. Κάτι που δεδομένα και φυσιολογικά θα εντείνει το θυμό των ποδοσφαιριστών, των συνδικάτων τους, αλλά και των ίδιων των συλλογών.

Οι αριθμοί λένε την αλήθεια, περιγράφουν την εικόνα: 48 ομάδες θα παίξουν 104 παιχνίδια, από 80 μάξιμουμ βάσει του προηγούμενου μοντέλου. Ο επόμενος παγκόσμιος πρωταθλητής θα χρειαστεί 8 ματς για να φτάσει στη στέψη, από 7 που χρειάστηκε, για παράδειγμα, η Αργεντινή πριν από λίγους μήνες.

Για να βγει αυτό χρονικά και να μην χρειαστεί να περάσει κάνα… τρίμηνο για να ολοκληρωθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα πρέπει νομοτελειακά να περιοριστεί ο χρόνος προετοιμασίας που θα έχουν οι ομάδες πριν κυλήσει το τόπι. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τον (αυξανόμενο) κίνδυνο τραυματισμών, για την έλλειψη ξεκούρασης και ρύθμισης των βιορυθμών.

Ο Ινφαντίνο θέλει να ζει μόνιμα ένα… Μουντιάλ

Υπερπροσφορά είπατε, επίσης; Χειροτέρευση της ποιότητας; Κίνδυνος να βαρεθεί ο κόσμος να τον ταΐζουν συνεχώς το ίδιο φαγητό; Υποβαθμίζεται η αξία του γεγονότος; Περνιέται ένα αντιπεριβαλλοντικό μήνυμα αφού περισσότερες ομάδες συνεπάγονται και περισσότερα ταξίδια σε μια εποχή που ζητάει το ακριβώς αντίθετο;

Αυτά δεν λένε τίποτα στη FIFA και τον πρόεδρό της, Τζάνι Ινφαντίνο. Αυτοί, αυτός μετράνε dollars και τα μοντέλα τους βγάζουν έσοδα εν δυνάμει κοντά στα 11 δισ. ήτοι 4 περισσότερα από το Κατάρ. Κι εδώ είναι όλο το ζουμί.

Μην ξεχνάμε το Παγκόσμιο Κύπελο Συλλόγων, που από το 2025 θα γίνεται με 32 ομάδες. Ένα εν δυνάμει Μουντιάλ δηλαδή κάθε χρόνο, σίγουρα μια ευκαιρία για νέα κέρδη που τώρα πρακτικά υπάρχει κάθε τέσσερα χρόνια. Και κάτσε μη δούμε το Μουντιάλ να γίνεται ανά διετία – το σχέδιο βρίσκεται πάντα στο συρτάρι. Κι άσε τους ποδοσφαιριστές να… σκούζουν.