Περιεχόμενα
Συναισθηματικά, υλικοτεχνικά, από κάθε άποψη, είναι περίπλοκο ένα τέτοιο ταξίδι για τα παιδιά, τις οικογένειές τους και για τον Dylan Stone-Miller, που είναι ένας 32χρονος και παραγωγικότατος δότης σπέρματος. Το οδικό ταξίδι του είναι μέρος μιας μεγαλύτερης Οδύσσειας, για να καταλάβει πώς ταιριάζει στις ζωές των αγοριών και των κοριτσιών που απέκτησε ερήμην.
Ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, όταν είδε για πρώτη φορά μια φωτογραφία ενός από τα βιολογικά του παιδιά, ενός μικρού παιδιού ονόματι Harper που είχε τα μπλε μάτια του και τις ξανθές μπούκλες της αδερφής του. Έβαλε τα δάκρυα και απροσδόκητα του γεννήθηκαν πρωτόγνωρα συναισθήματα συγγένειας.
«Την σκέφτομαι ως το πρώτο μου παιδί», είπε ο Stone-Miller. Γνώρισε τη Harper όταν εκείνη ήταν 3 ετών και αποφάσισε ότι ήθελε να καλλιεργήσει σχέσεις με όσο το δυνατόν περισσότερα από τα παιδιά. Παράτησε τη δουλειά του ως μηχανικός λογισμικού και έχει χρηματοδοτήσει την αναζήτησή του με οικονομίες.
Μέχρι στιγμής, ο εν λόγω δότης σπέρματος έχει γνωρίσει 25 από τα βιολογικά του παιδιά. Επειδή η παρακολούθηση των απογόνων από έναν δότη δεν είναι πάντα αξιόπιστη, «δεν θα μάθω ποτέ με βεβαιότητα πόσα παιδιά έχω», είπε.
Η αποστολή του Stone-Miller είναι από μόνη της ένα ατύχημα γέννησης, που πηγάζει από την απρόβλεπτη ένωση της εξωσωματικής γονιμοποίησης, του Διαδικτύου και των τεστ DNA χαμηλού κόστους. Μαζί, αυτές οι ανόμοιες πρόοδοι κατέστησαν δυνατή την εύρεση βιολογικών πατέρων που στο παρελθόν διατηρούνταν σε μεγάλο βαθμό ανώνυμοι από τις τράπεζες σπέρματος.
Μήνες αφότου ο Stone-Miller και η σύζυγός του χώρισαν το 2020, ένας άγνωστος του έστειλε μήνυμα. «Ελπίζω πραγματικά να μην αισθάνεστε ότι παραβιάζεστε με κανέναν τρόπο, αλλά είναι η Καναδική Ημέρα των Ευχαριστιών και ήθελα να σας πω πόσο ευγνώμων είναι η οικογένειά μου για εσάς», έγραψε η Alicia Bowes, μία από τις δύο μητέρες της Harper.
Είχε παρακολουθήσει τον Stone-Miller μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ενδείξεων από το αρχείο δωρητών, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος του και του επαγγέλματος του πατέρα του ως ιατροδικαστή.
Μέχρι και ομάδα έφτιαξε στο Faceboook ο δότης σπέρματος
Ο Dylan Stone-Miller άνοιξε τη σελίδα της Bowes στο Instagram και είδε τη φωτογραφία της Harper. Μέρες αργότερα, ρώτησε την Bowes εάν μπορούσε να γίνει μέλος μιας ομάδας γονέων στο Facebook που ονομάζεται Xytex 5186 Offspring, που πήρε το όνομά του από το αναγνωριστικό της τράπεζας σπέρματος του.
Συμφώνησε να σχηματίσει μια νέα ομάδα για όσους ενδιαφέρονται. Όταν είπε στην ομάδα ότι ήθελε να γνωρίσει τα παιδιά τους, οι γονείς 20 εξ αυτών απάντησαν. Οι περισσότεροι από τους γονείς της ομάδας είναι ζευγάρια που αποτελούνται από δύο γυναίκες ή ανύπαντρες γυναίκες, αντανακλώντας μια τάση στον κλάδο των τραπεζών σπέρματος.
Ο Stone-Miller έφτιαξε την ομάδα του Facebook σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του. Η πρώην σύζυγός του και ο μικρός γιος της είχαν μετακομίσει από το σπίτι των τριών υπνοδωματίων στην ανατολική Ατλάντα που αγόρασαν μαζί. «Ένιωσα σαν μια τεράστια αποτυχία», είπε. Λίγους μήνες αργότερα, την πρώτη μέρα μιας νέας δουλειάς, έλαβε το μήνυμα της Bowes.
Η σχετική ευκολία εύρεσης της ταυτότητας και του τόπου διαμονής των δωρητών σπέρματος αναπλάθει τις παραδοσιακές απόψεις για το τι αποτελεί μια οικογένεια. Οι γονείς λένε ότι η εισαγωγή ενός βιολογικού πατέρα στα παιδιά τους φέρει πιθανές ανταμοιβές, καθώς και τον κίνδυνο πληγωμένων συναισθημάτων και αποτυχημένων προσδοκιών.
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αμερικανοί έχουν συλληφθεί μέσω τεχνητής γονιμοποίησης και εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ο αριθμός όμως αυτών που γεννήθηκαν από δότες σπέρματος δεν παρακολουθείται.
Η δωρεά σπέρματος, που καλύπτεται από μυστικότητα, είχε ήδη αλλάξει από τη στιγμή που ξεκίνησε ο Stone-Miller. Έδωσε άδεια στην τράπεζα σπέρματος να αποκαλύψει την ταυτότητά του σε οποιοδήποτε από τα βιολογικά του παιδιά αφού γίνουν 18. «Ήθελα να βλέπω τα παιδιά να μεγαλώνουν», είπε.
Μερικοί γονείς αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί του. Όσοι τον καλωσόρισαν στο σπίτι τους προσπαθούν να καταλάβουν τον ρόλο του (βιολογικός πατέρας, πατέρας δότης, επισκέπτης ή ειδικός φίλος). Ούτε οι γονείς ούτε ο δότης σπέρματος είναι σίγουροι πού να τραβήξουν τη γραμμή.
«Υπάρχουν στιγμές που νιώθω περίεργα με τον Dylan», είπε η Bowes, η οποία επέτρεψε στον Stone-Miller να επισκεφθεί δύο φορές τον περασμένο χρόνο. «Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι τα όριά του, καθώς και να ανακαλύψει τα όριά του».
Πώς ξεκίνησε ο δότης σπέρματος Dylan Stone-Miller
Η μητέρα του Stone-Miller, Rebecca Stone, είπε ότι δεν έχει μια απλή απάντηση για να εξηγήσει το κίνητρο του γιου της. Χαίρεται, ωστόσο, που βλέπει τις φωτογραφίες που στέλνει η Stone-Miller από τα βιολογικά εγγόνια της. «Μπορώ να δω πτυχές του Dylan σχεδόν σε όλα τα παιδιά», είπε. «Τόσοι πολλοί από αυτούς είναι ξανθοί και γαλανομάτες όπως ήταν. Μπορώ να δω τη σπίθα, τη σπίθα που είχε πάντα».
Ως φοιτητής κολεγίου, είπε ο Stone-Miller, δώρισε σπέρμα για τα χρήματα, 100 $ την επίσκεψη. Κοιτάζοντας στο παρελθόν, είπε, ήταν κάτι περισσότερο από μετρητά που τον κράτησαν σε αυτό για έξι χρόνια.
Ο Stone-Miller έχει επισκεφθεί δύο φορές τη Harper και την αδερφή της Harlow, επίσης ένα από τα βιολογικά του παιδιά. Τον Ιούλιο, έμεινε εννέα ημέρες σε ένα Airbnb κοντά στο σπίτι τους στο Έντμοντον του Καναδά, τη μεγαλύτερη επίσκεψή του στο οδικό ταξίδι του.
Οι μητέρες των κοριτσιών αναγνώρισαν την πολυπλοκότητα της σχέσης, από τον ρόλο του στη ζωή τους μέχρι το πώς να τον αποκαλούν.
«Δεν θέλω η Harper να νιώθει ότι μπορεί να τον αποκαλεί όπως θέλει», είπε η Bowes. «Δεν είναι ο μπαμπάς της. Αν το έλεγε αυτό μπροστά μας, θα λέγαμε ευθέως: «Ο Dylan δεν είναι ο μπαμπάς σου. Δεν θα γίνει ποτέ μπαμπάς σου. Δεν έχεις μπαμπά. Έχετε έναν δωρητή.»
Αυτό δεν πήγε καλά με τον Stone-Miller. «Ήταν δύσκολο να κοιτάξω τη βιολογική μου κόρη στα μάτια και να της πω ότι δεν ήμουν ο μπαμπάς της», είπε.
Στις αρχές του ταξιδιού του, ο Stone-Miller σταμάτησε στο σπίτι της γιαγιάς του στο Μάρσφιλντ της Μασαχουσέτης και εξέφρασε την ανησυχία του για το ότι θα βρει τη θέση του ανάμεσα σε όλα τα παιδιά. «Είμαι γονιός; Ίσως μερικές φορές από την οπτική γωνία του παιδιού; Δεν ξέρω», είπε. «Δεν είναι για μένα να το πω, αλλά σίγουρα αισθάνομαι σαν να είμαι γονιός κάθε τόσο».
Ο Stone-Miller είπε ότι είχε πει στον θεραπευτή του ότι περίμενε να μείνει συνδεδεμένος με τα βιολογικά του παιδιά επ’ αόριστον. «Κι όμως», ρώτησε, «πώς είναι δυνατόν;»
Δύσκολα αντίο
Πριν φύγει για το ταξίδι του, ο Stone-Miller πήγε να δει τον Cal, το 6χρονο βιολογικό του παιδί που ζει σε ένα προάστιο της Ατλάντα. Είχε επισκεφτεί το αγόρι αρκετές φορές τα τελευταία δύο χρόνια και ο Cal είπε στις δύο μητέρες του ότι ήθελε να περάσει χρόνο μόνος με τον Stone-Miller. Οι μαμάδες συμφώνησαν να αφήσουν τον Stone-Miller να πάει με τον Cal σε ένα κατάστημα Target για να αγοράσει παιχνίδια.
«Έχω έναν τρόμο να στείλω τον Cal στο αυτοκίνητο με τον Dylan», είπε η Lindsay Harris, μια από τις μητέρες του Cal. «Αλλά πιστεύω ότι ο Dylan είναι αυτός που λέει ότι είναι. Το έχει αποδείξει. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα».
Μετά το Target, πήγαν στο πάρκο για να περάσουν το απόγευμα με τις μαμάδες του Cal και τον 3χρονο αδερφό του, ένα άλλο από τα βιολογικά παιδιά του Stone-Miller. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, ο Cal και ο Stone-Miller ήταν πολύ στενοχωρημένοι. «Είναι δύσκολο να λες αντίο κάθε φορά», είπε.
Οι μητέρες του Cal ήταν ευγνώμονες για την επίσκεψη. «Όπου ζούμε, δεν υπάρχει οικογένεια σαν τη δική μας», είπε η Harris. «Όταν λοιπόν ένα παιδί λέει «Δεν έχεις μπαμπά», ο Cal μπορεί να πει, «Έχω έναν βιολογικό μπαμπά. Έχω έναν πατέρα δωρητή. Τον βλέπω. Είναι μέρος της ζωής μου.»
Δύο μέρες αργότερα, στις 26 Μαΐου, ο Stone-Miller έφαγε ένα σωρό τηγανίτες μπανάνας και στις 9 π.μ. έφυγε από την Ατλάντα με ένα Toyota RAV4 γεμάτο ρούχα για ζεστό και κρύο καιρό, εξοπλισμό κατασκήνωσης, φρίσμπι και παιδικά βιβλία, όπως το «Harold και το μωβ κραγιόν».
Έφτασε στο πιο μακρινό σημείο του ταξιδιού του, στο Βανκούβερ, στα τέλη Ιουλίου, και αναμένεται να επιστρέψει στο σπίτι μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Ο Stone-Miller έκανε μια πρόωρη στάση στο ανατολικό Κονέκτικατ, για να δει τον 5χρονο Mac Wraichette, ο οποίος περίμενε με ανυπομονησία. «Τη στιγμή που ξύπνησε, ρώτησε: «Έρχεται ο Dylan;» είπε η Jessie Wraichette, μία από τις δύο μητέρες του Mac. Ήταν η τρίτη επίσκεψη του Stone-Miller.
Το οικογενειακό παρελθόν του Stone-Miller
Οι γονείς του Stone-Miller χώρισαν όταν ήταν 14 ετών. Αυτός και η αδερφή του, η οποία είναι τέσσερα χρόνια νεότερη, περνούσαν έξι στις 14 ημέρες με τον πατέρα τους και τις υπόλοιπες με τη μητέρα τους, η οποία ήταν καθηγήτρια ιστορίας της αρχαίας ιθαγενούς αμερικανικής τέχνης στο Emory Πανεπιστήμιο στην Ατλάντα.
Όταν ήταν 19 ετών, είπε ο Stone-Miller, μια γυναίκα με την οποία βγήκε του είπε ότι ήταν έγκυος. Είχε σχεδιάσει να κάνει το μωρό αλλά άλλαξε γνώμη. «Είχα αρχίσει να κάνω τη νοητική στροφή προς το να γίνω πατέρας», είπε. «Είχα ένα όραμα στο μυαλό μου για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει να έφερνε μια ζωή στον κόσμο». Η απόφασή της τον άφησε με ένα παρατεταμένο αίσθημα απώλειας, είπε.
Εννέα μήνες αργότερα, ο Stone-Miller, ο οποίος σπούδαζε ψυχολογία στο Georgia State University, συνελήφθη για κατανάλωση αλκοόλ μιας και ήταν ανήλικος. Οι γονείς του του είπαν ότι έπρεπε να πληρώσει για δικηγόρο.
Ένας συγκάτοικος του είπε για τα χρήματα που έβγαζε ως δότης στην τράπεζα σπέρματος Xytex. Η ευκαιρία ήρθε κατά τη διάρκεια μιας «τέλειας καταιγίδας οικονομικών αναγκών και προσωπικών γεγονότων», είπε.
Η Xytex είπε ότι παρακολουθεί την αναφερόμενη γεωγραφική κατανομή των παιδιών που γεννήθηκαν από έναν κοινό δότη, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του κλάδου.
Ο Stone-Miller συνέλεξε κοχύλια από μια παραλία στην Κόστα Ρίκα, όπου ζει ο πατέρας του, που τώρα ξαναπαντρεύτηκε. Όταν ο Stone-Miller επισκέπτεται τα βιολογικά του παιδιά για δεύτερη φορά, τους ζητά να διαλέξουν ένα για δώρο.
Είπε ότι προσπαθεί να είναι δίκαιο να μοιράζει το χρόνο του με τα παιδιά. Κρατάει ένα υπολογιστικό φύλλο για τα ονόματά τους, τις ηλικίες και τα γενέθλιά τους και πότε τα είδε ή μίλησε μαζί τους για τελευταία φορά.
Ξεπερνάει τα όρια ο Stone-Miller;
Κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης επίσκεψης, πήγε τη Harper στο εμπορικό κέντρο και την ώρα του φαγητού ένας περαστικός της είπε: «Αυτός είναι ένας καλός μπαμπάς», θυμάται ο Stone-Miller. Ήταν μια άβολη στιγμή. «Μοιάζουμε μεταξύ μας», είπε. «Με τον τύπο της οικειότητας που μοιραζόμαστε με τη Harper, ήταν εύκολο για τους ανθρώπους να πουν ότι πρόκειται για σχέση πατέρα-κόρης». Η Harper, είπε, τον αποκαλεί Δωρητή Dylan.
Η Harper και η Harlow είχαν έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Huxley, ο οποίος πέθανε τρεις μέρες μετά τη γέννησή του. Για να τιμήσουν τη μνήμη του Huxley, οι μητέρες του έκαναν ασορτί τατουάζ ένα λούτρινο παιχνίδι, που κάθεται στην κορυφή του φεγγαριού, τρία αστέρια για τον αριθμό των ημερών που έζησε το μωρό και το όνομά του. Έκαναν επίσης ψεύτικα τατουάζ στη Harper και τη Harlow.
Κατά την επίσκεψή του τον Ιούλιο, ο Stone-Miller έκανε επίσης ένα. Ο Stone-Miller, ο οποίος ήταν ο βιολογικός πατέρας του Huxley, είπε ότι και αυτός ένιωσε την απώλεια.
Έβγαλε μια φωτογραφία το τατουάζ και ρώτησε τις μητέρες αν θα τις πείραζε να είχε ένα αληθινό σαν το δικό τους. Η Bowes είπε ότι ήταν εντάξει. Αργότερα το ίδιο βράδυ, οι μαμάδες το συζήτησαν μεταξύ τους.
Συζήτησαν τα προσωπικά όρια – τι ανήκε στην οικογένεια, τι ένιωθαν άνετα να μοιραστούν με τον Stone-Miller. Έχουν ρόλο ως γονείς και εκείνος έχει μικρότερο ρόλο ως δωρητής. Η μνήμη του Huxley ήταν δική τους, αποφάσισαν.
«Έμοιαζε σαν να μας πίεζε πάρα πολύ», είπε η Alicia Bowes. «Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τη θλίψη της απώλειας του παιδιού σου. Αυτό ήταν σαν τον προσωπικό μας χώρο, κάτι πολύ κοντά στην καρδιά μας».
Την επόμενη μέρα, η σύζυγος του Bowes έστειλε στον Stone-Miller ένα μήνυμα στο Instagram λέγοντας ότι δεν αισθανόταν άνετα που έκανε το τατουάζ.
Η Bowes είπε ότι έχει καταλάβει καλύτερα τον Stone-Miller και ότι μπορεί να φανταστεί τη δυνατή έλξη που νιώθει προς τα αγόρια και τα κορίτσια που του μοιάζουν και θέλουν το χρόνο και την προσοχή του.
Καταλαβαίνει ότι η οικογένειά της και οι άλλοι γονείς συνδέονται με έναν άντρα που μόλις και μετά βίας γνωρίζουν και του οποίου η σταθερότητα δεν έχει δοκιμαστεί.
«Ήρθαμε στη σκηνή όταν περνούσε δύσκολες στιγμές. Το να είναι με τα παιδιά του έδωσε μια ανανεωμένη αίσθηση του σκοπού», είπε η Bowes. «Καθώς τον γνωρίζουμε περισσότερο, νιώθουμε όλοι πιο άνετα.
Αλλά πιστεύω ότι θα νιώθει ότι δικαιούται περισσότερο, κάτι που μπορεί να είναι προβληματικό. Πρέπει να κρατήσουμε δυνατά όρια για να προστατεύσουμε τα κορίτσια μας και την οικογένειά μας, αλλά να τα κάνουμε έτσι ώστε να μπορεί να μπει με τον δικό μας έλεγχο στις ζωές των παιδιών μας».
