Πριν κάποια χρόνια, οι επιστήμονες σε κάθε ευκαιρία εξηγούσαν και τόνιζαν πως η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη στον πλανήτη μας, αν δεν βάλουμε το χέρι μας συλλογικά για να αλλάξουν τα πράγματα. Το 2050, σκεφτόμασταν, είναι μακριά, μπορεί να μη ζούμε μέχρι τότε και «εντάξει, σιγά μην έρθει η καταστροφή». 

Να που βρισκόμαστε στο 2021 και όλα τα βλέπουμε μπροστά μας. Face to face. Οι προειδοποιήσεις δεν έχουν σκοπό πλέον να αφυπνίσουν, αλλά περισσότερο να μας δείξουν πως εμείς οι άνθρωποι τα αφήσαμε όλα στην τύχη τους και ιδού τα αποτελέσματα. Καύσωνες, πυρκαγιές, σεισμοί, πανδημία και έπεται συνέχεια με τη κλιματική αλλαγή που χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Είναι γεγονός πως τον Ιούλιο, στην Ελλάδα αντικρύσαμε το πρώτο κύμα καύσωνα. Καλοκαίρι είναι θα πει κανείς, αλλά το σοβαρό είναι πως το ίδιο συνέβη στη Σιβηρία και τον Καναδά, όπου ο υδράργυρος άγγιξε τους 45 βαθμούς και για συνεχόμενες ημέρες. Κι αν αυτό προκαλεί έκπληξη και τον σχολιασμό, ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να μας σοκάρουν. Είναι οι αναμενόμενες συνέπειες, αυτές που κάποτε μας φαίνονταν ότι ήταν υπερβολικές και πολύ μελλοντικές, τώρα είναι εδώ. 

Η κλιματική αλλαγή έχει άμεση σχέση με την κατάσταση και προφανώς αυτές δεν θα είναι οι μοναδικές υψηλές θερμοκρασίες. Οι οποίες με τη σειρά τους, θα φέρνουν και πολλούς θανάτους. Κάτι αντίστοιχο με τον καύσωνα, είναι και τα έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως παρατηρήθηκε τις περασμένες μέρες στη Γερμανία, που οδήγησαν σε 103 νεκρούς.

Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις;

Η λογική απάντηση είναι όχι. Ποιος να τα βάλει με τη φύση; Και όχι μόνο αυτό. Δεν έχουν όλες οι χώρες τις υποδομές για να ανταπεξέλθουν. Ο Καναδάς, για παράδειγμα, δεν είχε τα κατάλληλα εφόδια για τον πρωτόγνωρο καύσωνα, εξού και οι ανεμιστήρες έγιναν sold out σε χρόνο dt. Αυτό που εμείς έχουμε σαν πολυτέλεια, για κάποιους άλλους ανθρώπους δεν χρειάστηκε και ποτέ. 

Επιστημονικές ομιλίες, ντοκιμαντέρ και ταινίες, συνεντεύξεις κορυφαίων επιστημόνων, αποδεδειγμένα στοιχεία της κλιματικής αλλαγής, τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει βοηθήσει για να ιδρώσει το αυτί μας. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν είναι ικανές να αντιστρέψουν από μόνες τους το αδιέξοδο που οδεύουμε με μεγάλη ταχύτητα.

Για τις φονικές ζέστες δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από τον άνθρωπο. Αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση, πυρκαγιές που καίνε κάθε πηγή οξυγόνου στον πλανήτη, αποψίλωση δασών, είναι μόνο μερικές από τις αιτίες.  

Μπορεί να αλλάξει;

Υπάρχει ένα ναι κι ένα αλλά σε αυτό το ερώτημα. Μόνο αν κινητοποιηθούν οι χώρες και κινηθούν όλοι προς μία κατεύθυνση, θα μπορέσουμε να πάρουμε μια ανάσα. Το περιβάλλον μας χρειάζεται κι εμείς κατ’επέκταση εκείνο. Η απαγόρευση των πλαστικών είναι μια αρχή, αλλά για την ώρα είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που πρέπει να γίνει. Το ζήτημα είναι ότι προλαβαίνουμε, αλλά για πόσο ακόμα;

Φωτογραφία: Unsplash / Jonas Weckschmied