O 18χρονος Oleksandr Ivanov, γνωστός ως Sasha, πυροβολήθηκε στο μέτωπο και 10 φορές στο στήθος, ενώ βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού του αυτοκινήτου της γιαγιάς του, την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Είχαν πάει με το αυτοκίνητο στο Hostomel, έξω από το Κίεβο, για να πάρουν τον παππού του και να τον φέρουν στην πρωτεύουσα.

Η ζωή του ποτέ δεν ήταν εύκολη. Η μητέρα του, Sveta, διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία όταν αυτός ήταν τριών. Την βοηθούσε όλη του τη ζωή, την έντυνε, την έπλενε και την φρόντιζε. Σε ηλικία επτά ετών έπαιξε για πρώτη φορά πιάνο, και παρότι τελείωσε τη μουσική σχολή με άριστα, αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική, λόγω της ασθένειας της μητέρας του.

Ήθελε να γίνει νευροχειρουργός για να βοηθήσει στη θεραπεία της νόσου της μητέρας του, είπε η οικογένειά του. Τα ράφια στο δωμάτιο του είναι γεμάτα από τόμους ιατρικής. Για τα γενέθλιά του πέρυσι ζήτησε δύο βιβλία, το Genetics: Analysis and Principles του Robert Brooker και το Illustrated Medical Dictionary του British Medical Association, τα οποία παρήγγειλε η μητέρα του από το εξωτερικό.

Διέπρεψε στις εξετάσεις γυμνασίου της Ουκρανίας για τη χημεία και τη βιολογία και έλαβε υποτροφία στην καλύτερη ιατρική σχολή της Ουκρανίας, στο Κίεβο. Ένα άλλο κορυφαίο πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Taras Shevchenko, τηλεφώνησε στη μητέρα του για να παραπονεθεί όταν έμαθαν ότι θα πήγαινε σε άλλη σχολή.

«Το παιδί μου λάτρευε τα βιβλία, το σκάκι και το πιάνο, αλλά κανείς δεν το ανάγκασε ποτέ να σπουδάσει. Μην νομίζετε ότι ήταν κολλημένος. Φύτεψε πατάτες με τη γιαγιά, έφτιαχνε τη στέγη με τον παππού του και άλλαζε τις πάνες του ξαδέρφου του. Ήταν ένα απλό αγόρι» είπε η μητέρα του.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το άσχημο παιχνίδι της μοίρας. Σε ένα βίντεο από τις 23 Δεκεμβρίου, ο Sasha βοήθησε τον τετράχρονο ξάδερφό του να βάλει στολίδια στο δέντρο στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς του. Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, τον Ιανουάριο, ο Valery, ο παππούς του, έπαθε εγκεφαλικό και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η αριστερή πλευρά του σώματός του έμεινε παράλυτη.

Όταν η Ρωσία εισέβαλε στις 24 Φεβρουαρίου, το νοσοκομείο ζήτησε από τη σύζυγο του, τη Lilia, να πάει να τον παραλάβει. Παρά τη συμβουλή των παιδιών της να τον φέρουν στο Κίεβο, ζήτησε από το ασθενοφόρο να τον μεταφέρει στο σπίτι τους στο Hostomel, όπου βρίσκεται επίσης ένα αεροδρόμιο. «Νόμιζα ότι θα ήταν πιο ασφαλής εκεί», είπε η γιαγιά.

Καθώς οδηγούσαν μαζί πίσω από το Hostomel, Ρώσοι ελεύθεροι σκοπευτές πυροβόλησαν το αυτοκίνητό τους από ένα παιδικό πάρκο. Η Lilia και άλλα άτομα που μίλησαν στην Guardian και βρίσκονταν στο Hostomel λένε ότι οι ουκρανικοί στρατιώτες δεν βρίσκονταν στην πόλη.

«Ήταν σαν να έγινε μια έκρηξη μέσα στο αυτοκίνητο. Είδα ότι το κεφάλι του Sasha να είχε πέσει προς μία πλευρά. Μετά κόμπλαρα. Όταν συνήλθα και τον είδα, απλά ούρλιαξα, δεν ήξερα τι να κάνω. Προσπάθησα να σηκώσω το κεφάλι του, αλλά το χέρι μου έτρεμε. Πάτησα το πεντάλ και φύγαμε. Μας πυροβολούσαν ξανά και ξανά και ένιωσα ότι έχανα τις αισθήσεις μου ξανά».

Οδήγησε άλλα δύο μίλια πριν λιποθυμήσει στο τιμόνι από τα τραύματα. Ένα αγόρι βγήκε στο δρόμο και κάλεσε ένα ασθενοφόρο για να τη μεταφέρει στο πλησιέστερο νοσοκομείο, στην Bucha. Ο Sasha δεν μπορούσε να σωθεί. Η περιπέτεια της οικογένειας όμως συνεχίστηκε.

Η γιαγιά του τραυματίστηκε ξανά σε νοσοκομείο στη Bucha και ο παράλυτος παππούς του ήταν μόνος στο σπίτι στο Hostomel. Οι δύο περιοχές βρίσκονταν υπό ρωσική κατοχή. Η μητέρα είπε ότι έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στο να μαζέψει τους γονείς της ή το πτώμα του γιού της. Διάλεξε τον γιο της.

Τι συνέβη στην οικογένεια ενώ συνεχίζονταν οι βομβαρδισμοί στην Ουκρανία

«Μας είπαν ότι ανατίναζαν τις γέφυρες και έπρεπε να το κάνουμε άμεσα», είπε. Η Sveta και ο πατέρας του Sasha οδήγησαν στο Hostomel περικυκλωμένοι από τα ρωσικά πυρά. Βρήκαν τη σορό του γιου τους στη θέση του συνοδηγού του αυτοκινήτου. Ο Eduard Lysovyk, ο οποίος αργότερα πυροβολήθηκε, βοήθησε τους γονείς να βάλουν την σορό στο αμάξι. Οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουν τον θάνατο, αλλά η αστυνομία δεν έβγαινε έξω επειδή ο βομβαρδισμός ήταν σφοδρός. Έπρεπε να δοκιμάσουν δύο νεκροτομεία γιατί το πρώτο δεν θα δεχόταν το πτώμα χωρίς αναφορά της αστυνομίας.

Την επόμενη μέρα τον έθαψαν στo νεκροταφείο στη Bucha.  Ο πατέρας του Sasha, Lysovyk, και ο επικεφαλής του νεκροταφείου έσκαψαν μόνοι τους την τρύπα. Η μητέρα του έσπασε το πόδι της, ενώ θρηνούσε πάνω από το ανοιχτό φέρετρό του. Η γιαγιά του παρέμεινε στο νοσοκομείο στο οποίο δεν υπήρχε ούτε νερό, ούτε θέρμανση, ούτε ρεύμα.

Τελικά βρέθηκε μια γεννήτρια και η Lilia, παρά τα τραύματα στο χέρι της, ήταν ένας από τους πιο υγιείς ασθενείς. Προσφέρθηκε να βοηθήσει να μεταφέρει τη γεννήτρια στις σκάλες. Μετά από τρεις εβδομάδες, έφτασε ένα λεωφορείο. «Εμείς και άλλα 60 λεωφορεία πήγαμε στο Κίεβο, αλλά οι Ρώσοι μας σταμάτησαν στον αυτοκινητόδρομο Zhytomyrska και άρχισαν να μας πυροβολούν. Μείναμε κολλημένοι στα λεωφορεία για δυόμισι ώρες. Μετά μας άφησαν να φύγουμε», είπε η Lilia.

Ο Valery, ο παππούς, μεταφέρθηκε από το σπίτι του στο Hostomel στο οικογενειακό διαμέρισμα στο Κίεβο στις 9 Απριλίου. Είχε μείνει για 44 μέρες μόνος του και παράλυτος στο υπόγειο. Ένας γείτονας τον επισκεπτόταν μια φορά την ημέρα για να τον ταΐσει και να τον βοηθήσει να πάει στην τουαλέτα.

Ακόμα κι αν κατάφεραν να επιβιώσουν, το πλήγμα στην οικογένεια είναι τεράστιο. «Υπάρχουν κάποιες οικογένειες που δεν έχει αγγίξει ο πόλεμος. Εμάς μας επηρέασε όσο τίποτα άλλο. Η μητέρα μου είναι ανάπηρη, ο πατέρας μου ανάπηρος, εγώ είμαι ανάπηρη και έθαψα τον γιο μου» είπε η Sveta.

Πηγή: Guardian.com

Διαβάστε επίσης στο intronews.gr:

Προειδοποίηση CIA: O Vladimir Putin μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία

Βαρύ πλήγμα η βύθιση του Moskva – Τι σηματοδοτεί για τις επιχειρησιακές κινήσεις της Ρωσίας

Ιερουσαλήμ: Σφοδρές συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία – Πάνω από 150 οι τραυματίες