Όσο κι αν τείνουμε να μεμψιμοιρούμε, να αναθεματίζουμε το καινούργιο και να το κρίνουμε ως χειρότερο σε σχέση με το αντίστοιχο της δικής μας εποχής, οι εποχές πάντα θα αλλάζουν. Και όσο αλλάζουν, σιγά σιγά θα μας αφήνουν πίσω. Είμαι 32 ετών και δεν είχα ακούσει ποτέ ραπ και χιπ χοπ στη ζωή μου. Κι έφτασα να βρίσκομαι σε live του Saske με τον Sidarta και να μου αρέσει η ατμόσφαιρα, το vibe που λένε. Και δεν ένιωσα την ανάγκη να αναρωτηθώ τι πρότυπα έχουν τα σημερινά 12χρονα και 15χρονα.

Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να τα μετατρέπουμε όλα σε ζήτημα προτύπων, σε ζήτημα ανατροφής και όλα αυτά. Προφανώς αυτά τα ζητήματα υπάρχουν, προφανώς σχετίζονται με την κουλτούρα που προάγει η οποιαδήποτε μορφή τέχνης, αλλά δεν είναι και απόλυτα συνυφασμένα. Υπάρχει πάντα το περιθώριο αποσύνδεσης.

Είναι αναμφίβολα πολύ υποκειμενικός ο τρόπος που γράφεται τούτο το κείμενο, καθότι ο Saske και ο Sidarta είναι οι δύο από τους τρεις της ραπ-τραπ σκηνής που ακούω και μου αρέσουν (ο έτερος ο Rack), οπότε με σχετική ευκολία μπορώ να μηδενίσω τους υπόλοιπους ή να τους αντιμετωπίσω με αδιαφορία.

Γι’ αυτό και δεν μπαίνω σε καμία διαδικασία σύγκρισης του Saske και του Sidarta με άλλους. Αυτό που θέλει να μεταφέρει το συγκεκριμένο κείμενο είναι ότι οι αντιστάσεις και ενστάσεις με τα νέα ήθη και έθιμα, καταλήγουν τις περισσότερες φορές να είναι συντηρητικές αγκυλώσεις βασισμένες σε εμμονή και σε ένα παράλογο συναίσθημα παρά σε ένα λογικό επιχείρημα.

Saske και Sidarta κάνουν τη διαφορά

Ποιος είναι αρμόδιος για παράδειγμα να πει ότι εν έτει 2023 πρέπει ένα οποιοδήποτε παιδί να γνωρίζει άριστα ένα ιστορικό γεγονός 300 ετών πριν και όχι ένα τραγούδι του Saske..; Δεν υποστηρίζω τι πρέπει να ισχύει, αναρωτιέμαι απλώς με ποια αναίδεια πολλές φορές εμείς οι ενήλικες ορίζουμε τι πρέπει να ξέρει ένας 15χρονος και τι όχι. Γνώση το ένα γνώση και το άλλο. Απλώς το ένα ταιριάζει στα τωρινά του γούστα και το άλλο στις δικές μας πεποιθήσεις που είναι στην ουσία πεποιθήσεις-κληροδοτήματα.

Χρειάζεται κανείς να βγει έξω από όλη αυτή την πολύπλοκη αντιμετώπιση και απλώς…να απολαύσει. Ό,τι ηλικία και να είναι. Γιατί είναι αναζωογονητικό να βρίσκεσαι ανάμεσα σε άτομα μεταξύ 12 και 25 ετών και να απολαμβάνεις τόση νεότητα συγκεντρωμένη. Η νεότητα σε παρασέρνει και σένα. Κι εγώ που στα 32 μου νιώθω πολύ συχνά πιο κοντά στα 80 μου, σε ένα τέτοιο live, το χθεσινό του Saske και του Sidarta στο Βεάκειο, ένιωσα πιο κοντά στις εποχές που ήμουν εγώ ο νέος που οι μουσικές του επιλογές φαίνονταν ενοχλητικές στους μεγαλύτερους.

Το live Saske-Sidarta στο Βεάκειο που διοργάνωσε η Offbeat Records, είναι από τις εμπειρίες που αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να τις ζήσει, θα αναθεωρήσεις για πολλά.

Στο τέλος της ημέρας, η μουσική δεν είναι πάντα για να δίνει κάποιο μήνυμα. Είναι για να διαπερνά μια μελωδία το κορμί σου, είναι για να υπάρχει η μέθεξη με 4-5.000 αγνώστους και να χορεύεις, να φωνάζεις, να κινείσαι, για να μην ξεχνάς πως κάπου εκεί μέσα σου υπάρχει κι ένα παιδί που θέλει να τρέξει.