Περιεχόμενα
Όνομα και πράγμα. Ο βασιλιάς της λογοτεχνίας του φανταστικού. Πολυγραφότατος όσο και εφευρετικότατος. Ο Στίβεν Κινγκ είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος «παραμυθάς» και ο κόσμος θα ήταν ένα λιγότερο όμορφο μέρος χωρίς τα βιβλία του – παράδοξο κι αν ακούγεται για έναν τύπο που μας έχει τρομάξει για τα καλά τόσα χρόνια.
Πιθανότατα το μυστικό του είναι ότι ποτέ δεν έπαψε να ακούει το παιδί μέσα του, αυτό που οι περισσότεροι ενήλικοι θάβουν βαθιά στο υποσυνείδητο. Είναι όμως ένα φως που αν δεν αφήσεις να σβήσει, μπορεί και να σε οδηγήσει στην επαγγελματική ευτυχία που έκανε κτήμα του ο Αμερικάνος συγγραφέας.
Κάπως έτσι ενώ πατάει πια από σήμερα (21/9) στα 76, γράφει ακόμα με όρεξη, ενέργεια και πάθος πιτσιρικά που ανακαλύπτει τον κόσμο. Το «Παραμύθι» που κυκλοφορεί από τον Ιούλιο και στα μέρη μας, είναι η τελευταία του χρονικά δουλειά και ακόμα μία επίδειξη της ασύγκριτης δύναμης που έχει η πένα του.
Τη «Λάμψη», το «Κοράκι», το «Αυτό», τη σειρά του «Μαύρου Πύργου», το «Μίζερι», αυτά τα ξέρουν όλοι. Και πολλά ακόμα, επίσης. Για κάποιον μη μυημένο που θέλει να διαβάζει κάτι classic της γραφής του Κινγκ, είναι οι προφανείς επιλογές.
Ποια είναι όμως τα υποτιμημένα διαμάντια του «Βασιλιά»; Τα λιγότερα γνωστά του αριστουργήματα; Γιατί, μη γελιόμαστε, δεν γράφει ποτέ κάτι κακό. Απλά, ίσως, λιγότερο καλό. Ναι, είμαστε φαν του, φαίνεται;
Αυτό που αναζητάμε σε αυτές τις αράδες είναι απόσταση ανάμεσα στην αναγνώριση και στην ποιότητα. Πώς και δεν γεφυρώθηκαν αυτά τα δύο; Συμβαίνει. Ακόμα και στους καλύτερους. Έχουμε ντοκουμέντα περί τούτου. Αμέσως παρακάτω. Είτε προσπεράστηκαν, είτε υποτιμήθηκαν, είτε αγνοήθηκαν από τους αναγνώστες. Κακώς…
5 λιγότερα γνωστά βιβλία του Στίβεν Κινγκ
Joyland
Είναι πολύ πιο σύντομο από την πλειονότητα των έργων του Κινγκ. Είναι πλεονέκτημα, εν προκειμένω, αφού η αφήγηση ρέει σα νεράκι, δεν κάνει ποτέ και πουθενά κοιλιά.
Οι χαρακτήρες είναι πολύ ισχυροί, σου μένουν αμέσως και για τα καλά. Τα συναισθήματα ορίζουν τις επιλογές τους και δεν μπορεί, μια συγκίνηση θα τη νιώσεις διαβάζοντας μια ιστορία αγάπης και απώλειας, μια ιστορία για το πώς είναι να γερνάς.
O κύριος Mercedes
Το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που θα έπρεπε. Δεν είναι πως θεωρείται κακιά, αλλά ελάχιστοι θα την έβαζαν σε μια λίστα με τα best of τους σε ό,τι έχει να κάνει με Στίβεν Κινγκ.
Αδικία. Όλη η τριλογία αξίζει περισσότερο την προσοχή, ειδικά αυτό το 1ο βιβλίο. Έχει ποικιλία, χρώματα, ένταση, διαφορετικότητα και ένα σύνολο που ενώνει άρτια τις επί μέρους αδυναμίες – με κάποιο μαγικό τρόπο.
Η ιστορία της Λίζι
Κάποια στιγμή, ο Στίβεν Κινγκ είχε πει πως αυτό θεωρούσε ως το καλύτερο βιβλίο του. Είναι γεγονός πως ο τόνος είναι αρκετά προσωπικός, αισθάνεσαι πως το έχει γράψει με ιδιαίτερη μέριμνα και αγάπη.
Επικεντρώνεται σε γυναικείους χαρακτήρες και σχέσεις και το κάνει περίτεχνα. Πρόκειται για μια εξαιρετική καταβύθιση στην εξερεύνηση της θλίψης, της απώλειας, της οικογένειας και του τραύματος.
Αναβίωση
Κάτι μοναδικό στον κατάλογο έργων του Στίβεν Κινγκ. Αποτυπώνει μια αίσθηση υπαρξιακού τρόμου, με ένα τέλος που θα σε κυνηγάει καιρό.
Συνδυάζονται δύσκολα θέματα: Θρησκεία, πίστη, θεάματα, ηλεκτρισμός, εθισμός, ροκ εν ρολ, μεταφυσική. Όλα αριστοτεχνικά καλωδιωμένα σε μια πολύ σκοτεινή ιστορία, από τις πιο σκοτεινές που έγραψε ποτέ.
Σάκος με κόκαλα
Η απώλεια, το βάρος αυτής, είναι και εδώ το βασικό συστατικό για να ενορχηστρωθεί μια αφήγηση γεμάτη μυστήριο και πνευματικότητα. Η εξυπνάδα είναι διάχυτη στο πώς χτίζεται η πλοκή, η ανάλυση των επί μέρους στοιχείων συνιστά ένα μνημείο συγγραφικής ικανότητας.
«Θέλησα να διηγηθώ μια στοιχειωμένη ερωτική ιστορία. Μια ιστορία που να συνοψίζει όλα όσα γνωρίζω για τη λαγνεία, τα μυστικά και τον ανήσυχο ύπνο των νεκρών», είχε πει ο Στίβεν Κινγκ όταν το έγραψε. Τα κατάφερε περίφημα. Κλασικά.
Photo Credits: Instagram
