Η Eugoleague είχε πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα, με πολλές ομάδες να δείχνουν φανερά ανέτοιμες στο ξεκίνημα και μια χειρότερη εικόνα σε σχέση με πέρσι. Σε άλλες, όπως η Εφές, αυτό δεν ενοχλεί, γιατί έχουν το know how να γυρίσουν τούμπα τα πράγματα. Σε άλλες όμως, όπως ο Παναθηναϊκός, αυτό αποτελεί μια συνέχεια προβληματισμού σε σχέση και με την εικόνα της προετοιμασίας. Ο Ολυμπιακός πάντως, την ίδια εικόνα που είχε στα φιλικά, την ίδια και καλύτερη έδειξε στην πρεμιέρα του απέναντι στη Μπασκόνια.
Η Μπασκόνια του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, αν και αρκετά αποδυναμωμένη τα τελευταία δύο χρόνια, παραμένει μια ισπανική ομάδα που εθίζεται στον υψηλό ανταγωνισμό, παραμένει μια ομάδα που το μπασκετικό της στυλ αναδεικνύει καλύτερα τους άπειρους παίκτες και σίγουρα δεν λες με τίποτα ότι μπορεί μια ελληνική ομάδα να την κερδίσει εύκολα.
Σε αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη, η Μπασκόνια ήρθε με 2 παίκτες μείον, αλλά δεν γίνεται να μην προκαλεί έκπληξη ότι ο Ολυμπιακός την κέρδισε με 25 πόντους, δεχόμενος μόλις 50 στο πρώτο του ματς για τη φετινή Euroleague. Όσο κι αν υπήρχαν δεδομένα που τον έκαναν φαβορί, η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν πολύ κοντά στο τέλειο για την εποχή.
Το σκορ στο 47-22, ο Ολυμπιακός να κάνει ένα σερί 19-0 και να τελειώνει οριστικά το ματς, οι παίκτες της δεύτερης πεντάδας να δείχνουν ισάξιοι με αυτούς της πρώτης πεντάδας και με εξαίρεση τον Λούντζη, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην έδωσε τουλάχιστον 2-3 σημαντικά πράγματα. Μπροστάρηδες φυσικά σε όλα ο Βεζένκοφ και ο Σλούκας. Και ο Μπαρτζώκας ενορχηστρωτής. Φέτος φαίνεται πως θα επαναφέρει το επίπεδο μπάσκετ της ομάδας στο σημείο που απαιτεί η διεκδίκηση της 8ης θέσης. Μπορεί να μην το καταφέρει, αλλά έχει σίγουρα βάλει τις σωστές βάσεις. Και η διαχείριση του Πρίντεζη δείχνει ότι θα μάθε στον οργανισμό να κοιτάζει το μέλλον.
Την περσινή σεζόν έφτιαξε τον κορμό με Σλούκα, Σάσα, Μάρτιν, Ζαν Σαρλ, Λαρεντζάκη, Πρίντεζη, Παπανικολάου, ΜακΚίσικ να γνωρίζονται πια καλά μεταξύ τους. Σε αυτούς προστέθηκαν οι Ουόκαπ, Φαλ, Ντόρσι και δημιουργείται μια 11αδα όπου κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υστερεί. Αν ο Ολυμπιακός είναι υγιής, η χθεσινή εικόνα σε επίπεδο ενέργειας και απόδοσης, δε θα έχει τρομερά μεγάλες μεταπτώσεις. Προφανώς και θα έρθουν ήττες, προφανώς και θα υπάρξουν 3-4 ματς που μπορεί να χάσει με κάτω τα χέρια. Αυτά είναι πάντοτε στο πρόγραμμα της Euroleague για κάθε ομάδα.
Το πιο βασικό όμως για κάθε ομάδα, πέραν των στόχων που δημιουργούν το κίνητρο, είναι να περπατάει σε ένα μονοπάτι που δεν θα καταστραφεί, αν δεν έρθει ο στόχος. Δηλαδή αν ο Ολυμπιακός παίξει στα 28 από τα 34 ματς το χθεσινό μπάσκετ και βγει 9ος, θα πρέπει να νιώθει αποτυχημένος; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Μετά από ενάμιση χρόνο με άδεια γήπεδα, αυτό που πρέπει να δείξει στους φιλάθλους του και να θέσει ως πρώτο στόχο, είναι ότι σε αντίθεση με πέρσι και πρόπερσι, δεν θα ξενερώνουν βλέποντας την ομάδα.
https://www.youtube.com/watch?v=Tc_9E-kbqiA
Η Euroleague ανταμείβει τις ομάδες με ταυτότητα περισσότερο από τις ομάδες μόνο με μεγάλο μπάτζετ
Οι ενδείξεις επιτρέπουν σημαντική αισιοδοξία. Ο Ολυμπιακός διαθέτει σε κάθε θέση έναν παίκτη που μπορείς με σιγουριά να πεις ότι ανήκει σε ομάδα top-8. Σλούκας, Ντόρσι, ΜακΚίσικ, Βεζένκοφ, Φαλ είναι μια πεντάδα που θα την ήθελαν όλες οι ομάδες εκτός Εφές-ΤΣΣΚΑ-Μπαρτσελόνα-Ρεάλ. Κι από πίσω τους έχουν από έναν παίκτη που οι 7 από τις 17 ομάδες θα τους ήθελαν για δεύτερους και οι υπόλοιπες 10 για βασικούς.
Καθώς φέτος ο Ολυμπιακός έχει το πρωτάθλημα για να χτίζει αυτοπεποίθηση και να αφήνει πίσω του πιο γρήγορα τις επώδυνες ήττες, είναι βέβαιο ότι δε θα ξαναδούμε 7 σερί ήττες στη Euroleague, αλλά είναι ακόμα πιο βέβαιο πως θα υπάρχει ένα μπάσκετ με σαφείς αρχές, οι οποίες θα οδηγούν, ανάλογα τη βραδιά, σε κάτι ικανοποιητικό, ευχάριστο ή πολύ χορταστικό.
Υ.Γ. Βγάλτε από τον Παναθηναϊκό Σαντ Ρος-Μποχωρίδη και βάλτε στη θέση τους τον Ουόκαπ. Ίδιο μπάτζετ, άλλη στελέχωση, τρομερή θωράκιση στα γκαρντ. Έχει κακό βράδυ ο Πέρι; Παίζει 30 λεπτά ο Ουόκαπ. Έχει κακό βράδυ ο Νέντοβιτς; Παίζεις με Ουόκαπ-Πέρι. Γι΄αυτό το πρόβλημα του Παναθηναϊκού φέτος στην Euroleague, όπως και πέρσι, δεν θα είναι το μπάτζετ. Είναι η εμμονή σε μια συγκεκριμένη στελέχωση.
Ναι, ο Σαντ Ρος είναι προφανώς πολύ πιο σημαντικός από τον Πέρι. Αλλά από τη στιγμή που αποφασίζεις να τον πας στη θέση 3, ενώ τελικά τον έχεις στο 2, είτε αυτός, είτε ο Μέικον είναι περιττοί για το επίπεδο της Euroleague. Φυσικά, ο Πέρι φαίνεται ο πιο αδύναμος κρίκος και ο λιγότερο ελπιδοφόρος. Είναι άλλωστε 29 ετών, ενώ ο Μέικον 24. Για να μην σχολιαστεί το ότι η Μονακό είχε κι αυτή έναν πρωτάρη στη Euroleague, τον Λι, που είναι 26 και ίδια φτιαξιά με τον Πέρι, αλλά εκείνος δεν είχε κανένα τρακ.
Προσωπικά, θεωρώ πως μια τετράδα Ουόκαπ-Νέντοβιτς-Ρος-Μέικον, είναι πολύ πιο λειτουργική και συμπληρωματική. Είναι απορίας άξιο γιατί ο Παναθηναϊκός επέλεξε να σπαταλήσει 1.1 εκατομμύρια για το 4, με Γουάιτ και Έβανς, σε μια θέση που είναι η τελευταία σε σειρά προτεραιότητας στο σύγχρονο μπάσκετ, ιδίως αν δεν έχεις ένα 4άρι με πολύ καλό τρίποντο, αντί να δώσει τα 700-800 χιλιάρικα στον Ουόκαπ και να πάει στο 4 με Έβανς και έναν φθηνό και νεαρό Αμερικάνο…
