Περιεχόμενα
- «Μπιφτεκοπωλείο ο Σταύρος» Στην αγορά της Καλλιθέας η Νατάσσα Βουδούρη
- «Τι δίλημμα φρικτό», λέει ο Σπύρος Δαρσινός, μεταξύ Χρύσανθου και Χριστόφορου
- Στου Τζίμη στον Βύρωνα η Δήμητρα Πραντάλου
- Είναι από τα Κάτω Πετράλωνα και τρώει γουρνοπούλα ο Κωνσταντίνος Ταγαράς
- Στον Τσομπανάκο στην Καισαριανή ο Ραφίκ και για… μπιφτέκια στην ποδιά της κυρά Ουρανίας
- Η Κυρά Ουρανία της Ηλιούπολης
- Θυμάται Ρεμούτσικο και λυγίζει ο Γιώργος Καραχάλιος
Σε αυτό το καθιερωμένο συναπάντημα με τις γαστριμαργικές ανησυχίες των συντακτών του Intronews, μετά τα σουβλάκια και τα μπέργκερ, σειρά παίρνουν οι πατροπαράδοτες ταβέρνες, πρώτα εντός Αττικής και σε επόμενη φάση θα πιάσουμε και την επαρχία (ένα teaser στο δώσαμε εδώ). 6 συντάκτες γράφουν για τα στέκια τους όπου τρώνε μπριζόλες, κοκορέτσια, γουρουνοπούλες, μπριζόλες και ό,τι άλλο τραβήξει η όρεξή τους.
«Μπιφτεκοπωλείο ο Σταύρος» Στην αγορά της Καλλιθέας η Νατάσσα Βουδούρη
Μικροί, μεγάλοι αγαπάμε τα μπιφτέκια με πατάτες. Όταν όμως επιλέξουμε να τα φάμε εκτός σπιτιού αποκτάμε ανασφάλειες και διστάζουμε να τα παραγγείλουμε. Αν βρεθείς στην Καλλιθέα σου συστήνουμε ανεπιφύλακτα να επισκεφτείς το θρυλικό μαγαζί «Μπιφτεκοπωλείο του Σταύρου» που από το 1960 βασίζει την επιτυχία του στο μπιφτέκι. Ανοίγει από τις 10.00 το πρωί και δίνει την ευκαιρία, στους πρωινούς τύπους να απολαύσουν σουβλάκι.
Όμως αυτό που ξεχωρίζει το μπιφτέκι είναι πως μοιάζει με εκείνο που τρώμε στο σπίτι μας. Νόστιμο, αυθεντικό και μοναδικό ταυτόχρονα. Μπορείς να το δοκιμάσεις σε σουβλάκι (μην επιλέξεις πολλά υλικά για να απολαύσεις την αυθεντική γεύση) αλλά και σε μερίδα. Δικαίως πρόκειται για το πιο αγαπημένο πιάτο των πελατών που σπεύδουν από κάθε γωνιά της Αθήνας!
Δαβάκη 59, Καλλιθέα Τηλέφωνο: 2109512929, Δευτέρα-Σάββατο 10.00-00.00, Κυριακή κλειστά.
«Τι δίλημμα φρικτό», λέει ο Σπύρος Δαρσινός, μεταξύ Χρύσανθου και Χριστόφορου
Αν και θεωρώ απαράδεκτο το ερώτημα στη συγκεκριμένη θεματική (sorry boss, αλλά τι πάει να πει που έχω φάει τα καλύτερα κοψιδοκρεατικά;! Παϊδάκια, μπριζόλες, κοπές ξερωγώ, τι απ’ όλα;!) το πρώτο πράγμα που μου έρχεται τώρα, αυτή τη στιγμή, εδωνά στο μυαλό, είναι η σταβλίσια του Χρύσανθου στα Βριλήσσια. Το πλέον ζουμερό μοσχαρίσιο κομμάτι (πάντα με το αιματάκι του) και οι πιο μαμίσιες (της μαμάς) πατάτες. As simple as that. Πρόκειται για παραδοσιακή οικογενειακή ταβέρνα και όσες φορές έχω πάει δεν έχω απογοητευτεί από τη διαχείριση του κρέατος στο ψήσιμο.
Αντίστοιχα καλή μπριζόλα έχω συναντήσει και στον περίφημο Χριστόφορο στα Καλύβια, για τον οποίο έχω να πω πως η εποχή του Instagram τον αδικεί κατάφορα. Εκείνη η μανία με το μεγαλύτερο μπιφτέκι παραγκωνίζει αδίκως τα υπόλοιπα θεϊκά σφαχτάρια (πρέπει να έχει τον ίδιο προμηθευτή, εκείνον τον αρχαιοΈλληνα dealer που μοίραζε ζωντανά για θυσίες στον Δία) από πλευράς ποιότητας κρεατικά.
Μη με βάλετε να διαλέξω. Νιώθω σαν την Μέριλ Στριπ στο Sophie’s Choice.
Ο Χρύσανθος βρίσκεται Κολοκοτρώνη 10 στα Βριλήσσια. Τηλ.: 2108043342
Στου Τζίμη στον Βύρωνα η Δήμητρα Πραντάλου
Όταν μιλάμε για κοψίδια (τα σωστά, τα τίμια), το μυαλό των περισσοτέρων πηγαίνει σε παραδοσιακές ταβέρνες κάπου μακριά (ή και κοντά δεν θα τα χαλάσουμε εδώ) στην Αθήνα. Όμως ο Τζίμης είναι στην καρδιά της πρωτεύουσας και μοιράζει απόλαυση από το 1977. Βρίσκεται στον Βύρωνα κι αν πας μια φορά, θα ξαναπάς πολλές. Έχει εξαιρετικά παϊδάκια προβατίνας (για την ακρίβεια όλα τα φώτα είναι πάνω τους και δικαιωματικά κλέβουν την παράσταση), αλλά και νοστιμότατες πανσέτες. Κοντολογίς, τα κρέατα μπαίνουν στη σούβλα κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις όσο περιμένεις, είναι να τσιμπάς σαγανάκι, τυροκροκέτες, πιπεριές τηγανητές και όλα όσα σε προετοιμάζουν υπέροχα για τα κυρίως πιάτα. Ξέρω, σου τρέχουν ήδη τα σάλια γι’αυτό τον Τζίμη θα τον βρεις στην Κωνσταντιλιέρη 2.
Είναι από τα Κάτω Πετράλωνα και τρώει γουρνοπούλα ο Κωνσταντίνος Ταγαράς
Μετά το «ατόπημα» να φύγω εκτός Κάτω Πετραλώνων για πιτόγυρα, πλέον δεν το κουνάω από εδώ με τίποτα. Θα μου πείτε «τί δουλειά έχει η γουρνοπούλα στην πρωτεύουσα» για έναν που είναι κάτω από τ’ αυλάκι.
Θα σας απαντήσω πως η γουρνοπούλα είναι καλή όπου και αν την απολαμβάνεις. Αν μάλιστα αυτό γίνεται λίγα μέτρα από το σπίτι σου, τότε είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Το παραδοσιακό μεζεδοπωλείο «Γιαβρί» πάντως δεν περιορίζεται στο ζουμερό χοιρινό με ιδιαίτερα τραγανή πέτσα, αλλά μπορεί να κερδίσει και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.
Με μια κουζίνα που θυμίζει τη γιαγιά σου να μαγειρεύει και ένα κλίμα παρεΐστικο που σε στέλνει πίσω στα χρόνια που ήσουν φοιτητής, αποκλείεται το «Γιαβρί» να μην σε κερδίσει. Φυσικά, όπου φοιτητικό στέκι βάλτε και τσίπουρο και ημίγλυκο κρασί, τα οποία σας προτείνω ανεπιφύλακτα.
Η απλότητα και η γεύση που θα βρεις στους πολίτικους μεζέδες (κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δοκιμάστε τα παστουρμαδοπιτάκια και το καυτερό καραμανλίδικο λουκάνικο), τα «αποδομημένα» ντολμαδάκια γιαλαντζί και την ξακουστή «Σαλάτα του Τσοπάνη» με το μυστικό μπαχαρικό δεν συγκρίνονται.
Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να πας στα Κάτω Πετράλωνα και να βγεις από τον ηλεκτρικό. Όλα τα υπόλοιπα θα τα κάνουν οι μυρωδιές που θα σε τραβήξουν μόλις δέκα βήματα μακριά…
Το Γιαβρί, Θεσσαλονίκης 170, Κάτω Πετράλωνα, Τηλ: 2155004343
Στον Τσομπανάκο στην Καισαριανή ο Ραφίκ και για… μπιφτέκια στην ποδιά της κυρά Ουρανίας
Κάπου στα βάθη της… εγγύτερης Ανατολής, ανάμεσα στην πίσω πλευρά του ιστορικού Σκοπευτηρίου της Καισαριανής και στο γήπεδο του εξίσου ιστορικού συλλόγου της Αθήνας που μεσουράνησε την δεκαετία του ΄90 στις πρώτες εθνικές κατηγορίες, θα συναντήσετε το γωνιακό ταβερνάκι του Τσομπανάκου στην οδό Ανακρέοντος 2. Στο σαλόνι, εκτός από τεράστια βαρέλια κρασιού φιλοξενεί αναρίθμητα λάβαρα ομάδων της Αττικής, κούπες και ιστορικά κύπελλα, φωτογραφικό υλικό κολλημένο στους τοίχους με τους διασημότερους αθλητές, προπονητές, καλλιτέχνες και πολιτικούς της χώρας μαζί με σειρά από γελοιογραφίες του Μεσοπολέμου.
Στον Τσομπανάκο δεν θα βρεις το αρχαιότερο τρόπαιο της Νήαρ Ήστ, ούτε το πιο προσεγμένο σέρβις που έχεις συναντήσει ποτέ, ούτε την πιο καθώς πρέπει αισθητική που αντάμωσες ποτέ σε ψησταριά. Έχεις όμως την ευκαιρία, αν βρεις τραπέζι δίχως κράτηση, να γευτείς μερικά «φρούτα του δάσους», όπως συνηθίζει να αποκαλεί η διοίκηση του καταστήματος τα φημισμένα της παϊδάκια. Τρεις, τέσσερις επιλογές σε σαλάτες, τα χαρακτηριστικά πιάτα της ώρας που ποτέ δεν σε απογοητεύουν μια και είναι πάντα μερακλίδικα ψημένα και μια περιορισμένη γκάμα σπιτικού, μαγειρευτού φαγητού εμπνευσμένο από την μικρασιατική κουζίνα, από λαχανοντολμάδες μέχρι πρόβατο κοκκινιστό με μακαρονάδα, που θα σε αναγκάσει γευστικά να ζητήσεις και δεύτερη μερίδα.
Κορυφαίο στοιχείο της ταβέρνας κατά τη γνώμη μου, δεν είναι οι φωτογραφίες του Τζιοβάνι και του Καρεμπέ, ούτε του Τόμιτς και του Τζόρτζεβιτς την ώρα που γευματίζουν με τους ιδιοκτήτες, είναι το μοναδικό εν ενεργεία τζουκ μποξ της Αθήνας που συνοδεύει το «Νούμερο 7» της παλιάς διαφήμισης της «Παπαστράτος» για καλό κρασί, με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο.
Η Κυρά Ουρανία της Ηλιούπολης
Ξέρω ένα μικρό χωριό χωμένο σε μια από τις ωραιότερες συνοικίες της Αθήνας. Το μικρότερο ταβερνάκι του, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε λιτότητα, ποιότητα μαγειρέματος και ανεπιτήδευτη οικογενειακή ζεστασιά, όλο χιούμορ και ευγένεια, από φημισμένες επιχειρήσεις εστίασης μακριά από τον αστικό ιστό.
Λιγότερα από δέκα τραπέζια, τα πιο σπιτικά μα ιδιαίτερα μπιφτέκια της Αθήνας ζυμωμένα από την κυρά Ουρανία και ζεστά χόρτα για να συνοδεύσετε τα, πάντα καλοψημένα παϊδάκια, που σερβίρει ο κυρ Γιάννης. Η λεπτομέρεια στην προσέγγιση του φαγητού και η καθαριότητα στην υπερυψωμένη αυλίτσα του και στην κουζίνα, θυμίζουν παλαιότερες εποχές, παρόλο που το μαγαζί βρίσκεται επί της Λεωφόρου Πολυτεχνείου, στο νούμερο 85. Είναι δε, αδύνατο ακόμα κι αν είναι κανείς συνηθισμένος σε πιο διάσημα εστιατόρια, να μην προσέξει την τιμιότητα των εργαζομένων, την αμεσότητα τους και τα εκατοντάδες πακέτα που φεύγουν λόγω τηλεφωνικών παραγγελιών.
Μην διστάσετε να συνοδεύσετε το γεύμα σας με κρασί, που δεν έχει απογοητεύσει κανέναν… ουρανίσκο ως τώρα ή να τηλεφωνήσετε στο 21 0991 4896 προτού αποφασίσετε να το επισκεφθείτε δεδομένου ότι οι… μυημένοι γευματίζουν τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα εκεί προ-παραγγέλνοντας τα διάσημα και ζουμερά μπιφτέκια συχνά, μια και αποτελεί αξιόπιστη επιλογή συνάντησης μετά την δουλειά ή μια σίγουρη λύση για τα σαββατοκύριακα που το μαγείρεμα έμεινε ένα ανεκπλήρωτο πλάνο.
Κι αν είστε τυχεροί και συναντήσετε την Κυρά Ουρανία στο διπλανό μπαλκόνι να καθαρίζει χόρτα στην ποδιά της, δώστε της τα εύσημα προκαταβολικά.
Θυμάται Ρεμούτσικο και λυγίζει ο Γιώργος Καραχάλιος
Με ‘χει φέρει η μοίρα και σε fine dining restaurants – παιδιά, η φτώχεια θέλει καλοπέραση και δεν βγαίνει χωρίς χαβιάρι beluga πού και πού. Δεν έχω πρόβλημα να δοκιμάζω νέες γεύσεις, από χώρες ξωτικές, ονειρεμένες. Όμως η βάση μου, ως άνθρωπος, ως είδος, είναι η απλότητα. Πώς το ‘χει πει κάποτε ο Σπύρος Γραμμένος; «Και παραπάνω έχω λίγα κιλάκια, αυτά που προδίδουν χιλιάδες σουβλάκια» – θα τα χάσω, έχω βάλει πρόγραμμα. Είχα βάλει, πιο σωστά.
Γιατί ήρθε αυτός ο «καταραμένος» αρχισυντάκτης (της καρδιάς μας), Στέργιος Πουλερές να μας ζητήσει να καταθέσουμε το πού έχουμε φάει το καλύτερο κοψίδι της ζωής μας. Και θυμήθηκα. Και λύγισα. Και θα κλείσω τραπέζι – όταν βρω, γιατί γίνεται χαμός και πρέπει να πάρεις μέρες νωρίτερα. Το Ρεμούτσικο, σωστά διαφημίζεται ως τέτοιο, είναι το Στέκι των Καλοφαγάδων. Έχει, πιστεύω ακράδαντα, το νοστιμότερο κρέας της πόλης. Ειδικά αυτό το κοντοσούβλι, αχ, αυτό το κοντοσούβλι. Μα, για στάσου, σάμπως το γεμιστό του μπιφτέκι πάει πίσω; Ή τα παϊδάκια του; Είναι όλα τόσο απολαυστικά, τόσο μιαμ, τόσο «δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ». Ρεμούτσικο. Ατιμούτσικο.
Αγίου Δημητρίου 120, Μπραχάμι
